Άνοιξε τα χαρτιά σου κι ας μην έχεις το καλύτερο φύλλο

Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε και εσύ ανήσυχος κοιτάς την τράπουλα να μοιράζεται με τα μάτια καρφωμένα σε κάθε φύλλο ξεχωριστά. Η συμβουλή που σου έδωσαν ήταν να ποντάρεις με το πιο δυνατό σου χαρτί. Να κοιτάς το συμπαίχτη στα μάτια και να υπολογίζεις κάθε του κίνηση. Μια τακτική αλάνθαστη, μα τόσο λανθασμένη.

Ανυπομονείς να δεις την επόμενη κίνησή του και εύχεσαι να μπορούσες από πριν να ξέρεις την τακτική του. Το άγχος σου έχει φτάσει στο ταβάνι και η αβεβαιότητα έχει πάρει το προβάδισμα. Δεν μπορείς να υπολογίσεις ποιο ενδέχεται να είναι το επόμενο βήμα του, ούτε εκείνος το δικό σου. Μήπως η δική σου ανασφάλεια του δημιουργεί μία ανακούφιση χωρίς κανένα δείγμα ευθύνης ή μήπως είναι καθαρά κάποιο παιχνίδι του μυαλού σου;

Λένε πως μία χαμένη παρτίδα παιχνιδιού αντιστοιχεί σε νίκη αγάπης, το γνωστό «όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη». Τι σε φοβίζει περισσότερο, μια χαμένη παρτίδα ή μια κερδισμένη αγάπη μάχης; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι αν γνωρίζαμε από πριν τι θα συμβεί, ίσως να μην είχε κανένα νόημα το άγνωστο; Ναι, στο φόβο αναφέρομαι.

Σε ένα φόβο που σου προκαλεί πανικό, σε κάνει να ζεις μέσα στο άγχος. Το άγνωστο σου κόβει τα πόδια, σε κάνει αδύναμο και ανασφαλή. Σε βάζει στο τρυπάνι να σκεφτείς πώς θα φερθείς, τι θα στείλεις, αν θα στείλεις στο άτομο που τυραννάει το μυαλουδάκι σου.  Φοβάσαι να φωνάξεις όσα νιώθεις ή μήπως σε βολεύει να απέχεις; Ξέρεις ότι τα σίγουρα μονοπάτια έχουν λεία άσφαλτο και σίγουρα δεν οδηγούν σε αδιέξοδο.

Εκεί θα είναι όλα έτοιμα για να κάνεις το παιχνίδι σου και σίγουρα άλλος θα αναλάβει την ευθύνη σου. Ίσως κάποιος πιο δυνατός που θα κρύψει τη δική σου αδυναμία. Ή τουλάχιστον έτσι σε βολεύει να τον αποκαλείς. Μια ευθύνη που οι δικές σου πλάτες  δυσκολεύονται να σηκώσουν και αποζητούν ένα στυλοβάτη για να καλύψει τις ασφάλειες, να πάρει θέση σε μία άσχημη κριτική και να σε φροντίζει όπως η Γουέντι τον Πίτερ Παν .

Δεν είναι όμως η ζωή η Χώρα του Ποτέ, τουλάχιστον η δική μου. Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου με αυταπάτες. Φοβάσαι να πάρεις την ευθύνη και συγκεκριμένα δεν σου αρέσουν τα αρνητικά αποτελέσματα. Έχεις μάθει να έχεις το πάνω χέρι, χωρίς να φαίνεσαι, να τα έχεις όλα έτοιμα είτε αυτό είναι φαγητό, ρούχα, σχέση, γάμος.

Άλλος ένας ευθυνόφοβος που κρύβει τις αδυναμίες του για να φανεί δυνατός και ίσως πείσει τον εαυτό του ότι είναι ο καλύτερος. Θέλεις να αγαπηθείς, χωρίς να αγαπήσεις, θέλεις να κατακτήσεις, χωρίς να ρισκάρεις και βέβαια, θέλεις να έχεις τα πάντα χωρίς καμία ευθύνη. Κρύβεσαι πίσω από την ίδια τη σκιά σου για να μη δείξεις τι νιώθεις; Άδικο να τυραννιέσαι ή τουλάχιστον να πάρεις αγάπη χωρίς ο άλλος να μην περιμένει έστω κάτι απ’ εσένα .

Βέβαια, πέρα από εσένα, υπάρχουν κι εκείνοι οι ανασφαλείς που πνίγονται μέσα στις σκέψεις τους και μένουν σιωπηλοί, επειδή ο φόβος καλύπτει τα συναισθήματά τους και ο πανικός κυριεύει την ψυχή τους. Εκείνοι διστάζουν, αλλά τολμούν με κάθε ρίσκο. Παίρνουν την ευθύνη από το χέρι, και αν φάνε τα μούτρα τους, θα προβληματιστούν για λίγο, αλλά θα ξέρουν ότι δεν μπορούσαν να έχουν όλα όσα ήθελαν απόλυτα και μοναδικά δικά τους. Μη νομίζεις, κι εκείνοι περίμεναν το πράσινο φως να αναβοσβήνει για να μπουν στο παιχνίδι.

Ένα παιχνίδι που ο έρωτας περιμένει να ανοίξει η πόρτα και εσύ στέκεσαι ακριβώς πίσω της, αρνείσαι να κάνεις την κίνηση, να τραβήξεις το χερούλι να ανοίξει και να κάτσεις στο τραπέζι με μόνο αντίπαλο τον εαυτό σου. Μία συζήτηση που ποτέ δεν επιχείρησες, δεν τόλμησες και τον άφησες να σε κάνει κουμάντο για να πάρει αυτά που έβαλε στο μάτι. Έναν εαυτό σκοτεινό, που σε έβαλε σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις, σε έκανε κυκλοθυμικό, ανασφαλή, ευθυνόφοβο, αγχώδη και χειριστικό.

Κανείς δε θα σε περιμένει. Αν δεν αλλάξεις εσύ αυτό που είσαι, ή καλύτερα αυτό που θέλεις να φαίνεσαι, κανείς δε θα το κάνει για σένα. Μιλήσαμε για ευθύνες που εσύ βλέπεις και αλλάζεις δρόμο. Κούμπωσε καλύτερα την όπισθεν και αντίκρισέ τες κατάμουτρα. Μην κάνεις πίσω. Γουστάρεις να φλερτάρεις το πρόσωπο που σε κοιτάει στην άλλη άκρη του  bar; Βάλε ένα τέλος στις ανασφάλειες και στα καπρίτσια. Είναι γούστο σου και καπέλο σου, να κοιτάς, να πλησιάσεις, να διεκδικήσεις. Η επιλογή είναι δική σου, άρα και η ευθύνη. Αν τα χαρτιά σου είναι καλά, ήρθε η ώρα να τα πετάξεις άφοβα στο τραπέζι δίχως αναστολές.  Να καρφώσεις το συμπαίκτη σου στα μάτια και να ξεστομίσεις με πάθος: «Σε κέρδισα!».