Φιλαράκια απ' τη δουλειά που έγιναν το στήριγμά μας

Άνθρωποι που στάθηκαν πλάι σου και δε φοβήθηκαν. Ήταν εκεί στα δύσκολα και στα εύκολά σου. Σε στήριξαν ίσως παραπάνω κι απ’ τους μακροχρόνιους παιδικούς φίλους. Μία απλή γνωριμία που κατέληξε σε μια δυνατή φιλία.

Η ιστορία αρχίζει με μια απλή συνεργασία κι ένα «καλησπέρα σας!». Στον ίδιο εργασιακό χώρο με διαφορετικά πόστα. Να σου εξηγήσει, να σε βοηθήσει, να σου κάνει παρατήρηση όταν χρειάζεται. Να είναι πάνω από το κεφάλι σου για να αναλάβει όλη την ευθύνη μέχρι να μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς καθοδήγηση. Μία περίεργη συμπάθεια χωρίς δεσμεύσεις και συναισθηματισμούς. Συναδελφική αλληλεγγύη.

Με τον καιρό, οι καταστάσεις, οι πολύωρες βάρδιες και συναντήσεις σάς έφεραν πιο κοντά. Όλα ξεκίνησαν με εκείνες τις -τυχαίες- συζητήσεις που κατέληξαν σε συναισθήματα και σκέψεις. Στη συνέχεια ακολούθησε ένα τσιγάρο στο διάλειμμα και η φράση που απογείωσε τη φιλία «Πάμε για φαγητό μετά το σχόλασμα;».

Μία φιλία που χτίστηκε βήμα-βήμα με εντάσεις, τσακωμούς, κλάματα, γέλια και αστεία να πηγαινοέρχονται στο τραπέζι. Πολλοί απορούσαν γι’ αυτή τη φιλία και ίσως να τη ζήλευαν. Δύο προσωπικότητες που όσο και αν συγκρούονταν, όσο ανόμοιες κι αν ήταν, τόσο  αγαπήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Και τελικά ο κόπος άξιζε.

Ο εργασιακός χώρος πήρε χρώμα και έλαμψε από ζωντάνια. Περνούσατε χρόνο μαζί και συνεννοούσασταν με ένα δικό σας μοναδικό βλέμμα, το οποίο έλεγε πολλά περισσότερα. Η φιλία σας είχε περάσει σε άλλη διάσταση κι εσείς δεθήκατε ακόμα περισσότερο. Περίεργο το πόσο κοντά μπορείς να έρθεις με έναν άνθρωπο που μόλις γνώρισες, αλλά κούμπωσες. Βρήκες κάτι σπανίζει και δεν το είχες μέχρι τώρα.

Ο χρόνος περνούσε και εσείς ακόμα εκεί συνοδοιπόροι στο ίδιο ταξίδι της ζωής. Η μέρα που σε είδε να κλαις ίσως ήταν το κλειδί για να ξεκινήσει η φιλία σας. Λένε ότι στις δυσκολίες κρίνονται οι φίλοι. Εκείνοι οι άνθρωποι που θα σε σηκώσουν όταν θα έχεις παραιτηθεί. Θα σε προστατέψουν από τις κακόβουλες κριτικές του κόσμου. Θα σου δείχνουν ότι σε αγαπάνε με πράξεις και δε θα μείνουν μόνο στα λόγια. Εκείνοι με τους οποίους θα θέλεις να κάνεις τρέλες τα ξημερώματα που όλοι κοιμούνται.

Το γνωστό ρητό «δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι» είναι ντυμένο και ραμμένο στα μέτρα σας. Το να αποδεικνύεις καθημερινά την αγάπη, την αφοσίωση σε μια φιλία είναι σαν το καλό κρασί. Θα κοπιάσεις να το διατηρήσεις σε μία σταθερή θερμοκρασία, ώστε να σε βγάλει ασπροπρόσωπο αργότερα. Τίποτα και κανείς δεν εμφανίζεται τυχαία. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Οι επιλογές είναι στο χέρι μας. Είτε σωστές είτε λανθασμένες, το μάθημα ελήφθη. Όσες όμως ήταν οι καλύτερες, αξίζουν με το παραπάνω τη δική μας αφοσίωση. Και κάποια φιλαράκια απ’ τη δουλειά, ήρθαν για να μείνουν!

Βρέθηκαν στο πλευρό σου για να σου υπενθυμίζουν ότι εσύ κάνεις κουμάντο στη ζωή σου, στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Στις δύσκολες στιγμές σου στάθηκαν δίπλα σου χωρίς να πολυλογούν. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σου αλλάξουν τη διάθεση και συνήθως η δουλεία από βαρετή γινόταν ξανά μία καινούργια παιχνιδιάρικη εμπειρία στη συλλογή σου. Ακόμη μία ανάμνηση, ανεκτίμητη και αξέχαστη.

Ένα μέρος ένωσε δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Περνώντας πολλές ώρες στο ίδιο περιβάλλον, σίγα-σίγα ήρθαν κοντά. Τους ένωνε κάτι κι ας μην το είχαν επιλέξει. Γνωρίστηκαν τυχαία, βρέθηκαν σε διπλανά γραφεία, έπρεπε να φέρουν εις πέρας το ίδιο project σε συγκεκριμένο χρόνο, να συνεργαστούν και να βρούνε λύση. Αγανάκτησαν παρέα ενώ έκαναν υπερωρίες και υπήρχαν μέρες που έβλεπαν περισσότερο το συνάδερφο παρά την οικογένειά τους. Κι έτσι έγιναν φιλαράκια. Τώρα πια λένε καθημερινά τα νέα τους κι απολαμβάνουν τον καφέ τους στο διάλειμμα. Ενδέχεται να μην τα βρίσκουν πάντα σε όλα, μα έχουν τον τρόπο να μη στεναχωρούν ο ένας τον άλλον, να δέχονται τα ελαττώματα ή και να συμβουλεύουν. Γι΄αυτό να είστε περήφανοι για τα φιλαράκια σας!