Η προσπάθεια των ανθρώπων να βρουν κάτι στη ζωή τους που να τους καλύπτει κρύβει μια μαγεία. Σε βάζει στο τριπάκι να δοκιμάσεις τη γεύση του διαφορετικού από μία πλευρά που δεν ήξερες καν αν υπάρχει. Όμως, μια ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά του ενός, φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή του άλλου κι από εκεί που θεωρούσες ότι αυτό που ζούσες ήταν κι αυτό που έψαχνες, όλα αλλάζουν.
Μία ιστορία δύο ανθρώπων ξεκινάει με ελάχιστα γνωστά κοινά σημεία, μα με πολλές διακυμάνσεις συναισθημάτων. Κλειδί η επαφή και ο μαγνητισμός ανάμεσά σας. Το παιχνίδι μπορούσε να δηλώσει πολλά περισσότερα απ’ ό, τι οι λέξεις που τις έπαιρνε ο αέρας. Μία συνάντηση και μία αύρα ανεξήγητη ένωσε δύο σώματα, δύο ψυχές. Ο ένας χανόταν στην αγκαλιά του άλλου, τα φιλιά ηλέκτριζαν την ατμόσφαιρα, όμως το ξημέρωμα δεν τους έβρισκε -σχεδόν- ποτέ να ξυπνούν μαζί.
Δεν ήταν μαζί, ακόμα κι αν ο ένας θα το ήθελε πολύ. Τα σημάδια έδειχναν κάτι παραπάνω από ένα ικανοποιητική σύνδεση κι άρχισε να μην έχει την ίδια σημασία με πριν. Το να φύγει ο ένας από τους δύο μετά δεν ήταν τόσο εύκολο, γινόταν με δυσκολία, το να μην υπάρχει συνέχεια ή μια κάποια ασφάλεια στη σχέση, άρχισε να μην είναι διασκεδαστικό.
Πάντα μέσα στη νύχτα ο ένας τα μάζευε και έφευγε, ενώ ο άλλος που έμενε πίσω, ήλπιζε στο κάτι παραπάνω που φοβόταν να ξεστομίσει. Δεν ήθελε να παρεξηγηθεί, αλλά να εκφράσει εκείνα τα συναισθήματα που του γίνονταν κόμπος στο λαιμό. Έπρεπε να φανεί δυνατός και να μιλήσει γι’ αυτό το κάτι παραπάνω που αναβόσβηνε εντός του, μα η λάμψη του δεν έφτανε να φωτίσει τα χείλη και να βγουν οι λέξεις. Δεν ήξερε τι θα κατάφερνε, αλλά ήλπιζε σε κάτι που θα τον ανακούφιζε από την έξαψη που είχε αρχίσει να νιώθει.
Θα έκανε πολλά περισσότερα για να έχει αυτό το κάτι παραπάνω, μια πιο σταθερή και καθημερινή σχέση ακόμα κι αν χρειαζόταν να άλλαζε τα θέλω και τις επιλογές του. Όμως, η ανταπόκριση από την άλλη πλευρά δεν ήταν θετική και δε θα ανεχόταν κανένα ζόρισμα για να υπάρξουν συναισθήματα. Ας μη λέμε και ψέματα μεταξύ μας, έχει διαφορά το να περνάς καλά από το να μπεις στη διαδικασία της σχέσης. Μπορεί μία σχέση να σου προσφέρει την τρυφερότητα, τη συντροφικότητα, την ασφάλεια μιας σίγουρης αγκαλιάς, όμως δε γίνεται να τα ζητήσεις από κάποιον που δεν είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη της. Το σμίξιμο της μιας στιγμής δεν έχει καμία σχέση με τη σύνδεση ενός ζευγαριού. Το μόνο κοινό είναι η πράξη καθ’ αυτή.
Αν ζορίζεις τον σύντροφό σου για το κάτι παραπάνω ενώ η σχέση σας είναι αρκετά ξεκάθαρη και συγκεκριμένη, με στροφή προς το καθαρά ερωτικό κομμάτι, τότε καλύτερα να πάρεις τα μπογαλάκια σου και να φύγεις όσο είναι νωρίς. Είναι ανθρώπινο που άλλαξαν τα θέλω σου, μα δε σου υποσχέθηκε ποτέ κάτι παραπάνω, οπότε μένοντας θα αφανίσεις τον εαυτό σου μια ώρα αρχύτερα εντός αυτού του ανθρώπου. Χωρίς ενδοιασμούς κι άγχος. Θα σταματήσεις αυτό που προσπαθείς να κάνεις -αν δεν το κάνεις ήδη- στον εαυτό σου, που είναι να εθελοτυφλεί πως το συναίσθημα είναι αμφίδρομο και μάλιστα πρέπει και να είναι. Τίποτα δεν πρέπει, αυτή είναι η αλήθεια.
Δε θα καταφέρεις να γίνει μια σοβαρή σχέση, αν είναι κάτι τελείως διαφορετικό και μένει σταθερά εκεί. Ούτε θα παρακαλέσεις, ούτε θα ζοριστείς για να πραγματοποιήσεις μόνο τα θέλω που εσένα δε σε καλύπτουν συναισθηματικά πια. Να μη συμβιβαστείς, μα και να μη ζητήσεις κάτι που ο άλλος δεν είχε ποτέ να σου δώσει. Πάρε μια βαθιά ανάσα, κάνε αναστροφή και φύγε. Ξεκίνησε χλιαρά και τώρα άρπαξε. Τι να κάνουμε, συμβαίνει, μην περιμένεις όμως να γίνει στάχτη για να καταλάβεις πως πρέπει να βάλεις την καρδιά σου στον πάγο.
Συντάκτης: Γεωργία Δημητρακάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
