Με συζητήσεις περί ανέμων αγνοούμε για λίγο τα σοβαρά

Οι συζητήσεις δεν είναι πάντα το δυνατό σημείο όλων μας. Έχουμε την τάση να αναλύουμε καταστάσεις και συμβάντα ίσως και για χιλιοστή φορά, αλλά το αποτέλεσμα να παραμένει ίδιο και απαράλλακτο. Μια περιττή επανάληψη και μια προσδοκία αλλαγής μη πραγματοποιήσιμη. Τι συμβαίνει όμως, όταν επιλέγουμε συνειδητά να αφήσουμε στην άκρη  τα ουσιώδη προβλήματά μας και να αφοσιωθούμε σε άσχετες συζητήσεις για ασήμαντα γεγονότα, σε απρόσωπη διάσταση και υπόσταση, για μια ανάσα ελευθερίας ;

Κάποτε ο Albert Einstein είχε πει «Να θυμάσαι πως τα πράγματα είναι πολύ απλά. Εμείς τα κάνουμε πολύπλοκα και δυσκολεύουμε τη ζωή μας», μια θεωρία που βασίστηκε σε δεδομένα της καθημερινότητας, σημαντικά και μη. Συγκεκριμένα είναι δύσκολο να μη σκέφτεσαι όσα σε παιδεύουν, σε στεναχωρούν και όσα δηλώνουν μόνιμη παρουσία στο μυαλό σου χτυπώντας κάρτα κάθε πρωί με το που ανοίξεις τα μάτια σου. Όλα εκείνα που θα ήθελες να έχεις λύσει απλά και όμορφα, αλλά δε γίνεται. Όμως, το point είναι να μην αναλωθείς για να φτάσεις στη λύση τους, αλλά να εστιάσεις στην ουσία της αξίας τους. Και, επειδή αυτό εύκολα λέγεται αλλά δύσκολα εφαρμόζεται, αρκετοί από εμάς επιλέγουμε μια εναλλακτική οδό. Εκείνη που επιτρέπει να εστιάζουμε στα πιο απλά και ίσως πιο ασήμαντα, βγάζοντας για λίγο τα ουσιαστικά εκτός εστίασης.

Επιλέγουμε να μη μιλάμε για όσα μας θλίβουν και να αποφεύγουμε άτομα που ίσως μας θυμίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια των άλυτων προβλημάτων και προβληματισμών μας. Πατάμε το off και παγώνουμε τα συναισθήματά μας και μαζί κι ένα ολόκληρο τμήμα του εγκεφάλου μας. Περνάμε έτσι ξέγνοιαστα, παίζοντας με τα σημαντικά μας θέματα το παιχνίδι με τα κλειστά μάτια που παίζουμε συχνά με τα παιδάκια. Κοιτάμε να διασκεδάζουμε με ξένο κόσμο, να κάνουμε συζητήσεις πιο αυθαίρετες, να ξενυχτάμε με μία μπύρα (ή πολλές) σε κάποια παραλία με θέα τα άστρα και σκέψεις για το μέλλον. Μπλοκάρουμε την πρόσβαση στο παρόν μας με κόκκινες κορδέλες που δηλώνουν κίνδυνο.

Κι αν αναρωτηθείτε πώς μπορεί να έχει αυτή η στάση ζωής κάποιο καλό αποτέλεσμα, σας προκαλώ να το δοκιμάσετε. Θα έχετε σίγουρα βρεθεί κι εσείς, όπως κι όλοι οι άλλοι, αρκετές φορές σε σημείο να θέλετε να σταματήσετε να σκέφτεστε. Να νιώθετε την ένταση να χτυπάει κόκκινο με ανούσιες φιλικές παρεξηγήσεις. Να βγαίνετε ο φταίχτης, να παιδεύεστε από το παρελθόν, από πρώην και καψούρες που έγιναν απωθημένα. Να παλεύετε με τη μοναξιά και να μην ξέρετε πώς να καλμάρετε. Η λύση δεν κρύβεται σε μικρά χαστούκια κατευθείαν στα πρόσωπά μας με σκέψεις και με πράξεις ανούσιες. Ας παίξουμε το παιχνίδι λίγο πιο έξυπνα. Ας γυρίσουμε το κεφάλι αλλού, όχι για να φερθούμε δειλά, αλλά για να μαζέψουμε τα ψυχικά αποθέματα που απαιτούνται για να γυρίσουμε μετά και να δούμε το θέμα κατάματα. Να ξεφύγουμε για λίγο από τις κλισέ σκέψεις και να διασκεδάσουμε την ψυχούλα μας.

Άλλωστε, δεν έχει αξία να ζούμε για να κυνηγάμε την τελειότητα και τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων. Δεν έχει γκέμια η ζωή, να τα πιάσουμε και να πούμε πως πάμε με τιμόνι. Μάταιο θα ήτανε. Ας σκεφτούμε ότι πρώτα καθορίζουμε τον τρόπο να περνάμε καλά με εμάς και έπειτα με τους γύρω μας. Μηχανισμός προστασίας είναι αυτό που συζητάμε από κάθε τι αρνητικό και δύσκολο· και κανένα κακό δε θα κάνει το να τον αφήσουμε να λειτουργήσει υπέρ μας.

Η υπερβολική ανάλυση και η προσοχή σε καταστάσεις που δε μας χαροποιούν, αλλά μας ρημάζουν ψυχολογικά και σωματικά, είναι κάτι το οποίοι μπορούμε να προλάβουμε. Με λίγη αφοσίωση στον εαυτό μας, με προσωρινές παρωπίδες για όλα εκείνα που μας σκιάζουν, με λίγη καλή παρέα για συντροφιά και κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να βγει εκτός του οπτικού μας πεδίου, έστω και προσωρινά. Ίσα-ίσα μέχρι να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και να ξέρουμε τι μας γίνεται. Αυτός ο χρόνος είναι απαραίτητος και όχι περιττός ούτε σπαταλημένος.

Ας μας δώσουμε την ευκαιρία να μας προσέξουμε τώρα, παρά να μας χτυπάμε λίγο ακόμα για όσα έγιναν ίσως λάθος. Είναι κι αυτά κομμάτι μας, τι να γίνει. Ας μη μετατρέπουμε τις σκιές από τα σκεπάσματα σε μπαμπούλες κρυμμένους κάτω από τα σανίδια του κρεβατιού μας. Ας μη δίνουμε τροφή στους καλοθελητές της ζωής μας, ούτε στα σκοτεινά δαιμόνια του μυαλού μας να μας λιώνουν μέσα σε μια χούφτα προβλήματα. Άλλωστε, «να θυμάσαι πως τα πράγματα είναι πολύ απλά. Εμείς τα κάνουμε πολύπλοκα και δυσκολεύουμε τη ζωή μας».