Μπορεί ακόμα να μη μιλάει, μα με τον τρόπο του σού δείχνει τι θέλει

Μια σταλιά παιδί μπορεί και σε εκπλήσσει εκεί που δεν το περιμένεις. Θα αναρωτηθείς πώς συμβαίνει αυτό; Τι μπορεί να κάνει ένα παιδί που ίσως να μην έχεις ξανασυναντήσει. Πολλά, είναι η απάντηση.

Μια μικρή παρουσία έχει αλλάξει τον κόσμο σου και σ’ έχει γεμίσει αγάπη απ’ το πουθενά. Περίμενες εννιά μήνες τον ερχομό του, προετοιμάστηκες ψυχολογικά για ένα γεγονός που επρόκειτο να αλλάξει τη ζωή σου ολόκληρη. Το μεγάλωσες, το έπιασες στα χέρια σου και πλέον θες να του προσφέρεις όσα περισσότερα εφόδια μπορείς. Ξέρεις πως έχεις την ευθύνη να γίνει ένας άνθρωπος με ενσυναίσθηση, να μάθει ποια πρέπει να είναι τα όρια του και πού ξεκινάει η ελευθερία του διπλανού. Ο δρόμος της ανάπτυξης του μπορεί να είναι δύσκολος, ίσως πάλι και όχι.

Δίνεις στο παιδί την αγάπη που χρειάζεται ήδη από πολύ νωρίς. Ξεκινάει το ταξίδι του στη ζωή και μπορεί να μην καταλαβαίνει όσα γίνονται γύρω του, αλλά το ένστικτό του λειτουργεί στο έπακρο. Δεν έχει μιλιά να σου πει τι θέλει, αλλά έχει την ικανότητα να στο δείξει. Είτε με κάποια αντίδραση, όπως το κλάμα αν πονάει ή το χαμόγελο αν χαίρεται και του αρέσει αυτό που αντικρίζει. Φτάνει ένα χάδι του για να σου δείξει πως σ’ αγαπάει, φτάνει να κάνει μια ξαφνική αγκαλιά όταν εσύ δεν είσαι καλά.

Το παιδί σου σού δείχνει πως είναι εκεί για να σε κάνει χαρούμενο με το κλάμα, το γέλιο, την αγκαλιά, το χάδι του. Δίνει απλόχερα αυτό που έχει εκλάβει από σένα χωρίς να κάνει διακρίσεις σε ποιο θα δώσει περισσότερη ή λιγότερη αγάπη. Με τον τρόπο επικεντρώνεται στη συλλογή και ανταλλαγή συναισθημάτων.

Εσύ μαθαίνεις να δέχεσαι τις αντιδράσεις του και άλλοτε να τις επαινείς, άλλοτε να τις κρίνεις. Όταν το παιδί έχει μάθει να καταλαβαίνει τι πάει να πει η λέξη «όχι» και γνωρίζει τις συνέπειες των πράξεών του, μεγαλώνει με βάση τις αρχές και τα πρότυπα της οικογένειας. Ξέρει ότι αν φάει όλο του το φαγητό κάποιες μέρες μπορεί και ν’ ακολουθήσει επιβράβευση, όπως επιδόρπιο ή μια οικογενειακή βόλτα στις κούνιες για παιχνίδι με φίλους.

Όμως πέραν του ότι το παιδί πρέπει να ακούει τους γονείς του, τι γίνεται όταν οι γονείς αγνοούν όσα το παιδί θέλει να πει μέσα απ’ τις κινήσεις του; Τα μικρά παιδιά που ίσως ακόμη μπουσουλούν ή δε σχηματίζουν προτάσεις, δείχνουν μέσω της αντίδρασής τους, όπως το κλάμα ότι χτύπησαν, ότι κάτι τους ενοχλεί ή γνωστοποιούν τι θέλουν. Βέβαια, σε μεγαλύτερες ηλικίες το κλάμα μπορεί να είναι εγωιστική στάση για να διεκδικήσει το παιδί αυτό που θέλει. Οι γονείς στην προκειμένη θα πρέπει να του εξηγήσουν ότι δεν είναι ο σωστός τρόπος για να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί ή ακόμη και να αγνοήσουν το ξαφνικό ξέσπασμά του, αναγνωρίζοντάς το ως ένα ακόμη καπρίτσιο.

To παιδί δέχεται και δίνει αγάπη με διάφορους τρόπους.Ένας απ’αυτούς είναι μία ζωγραφιά για την οικογένεια που δείχνει τρόπο με τον οποίο φαίνονται τα πράγματα απ’ τα δικά του μάτια. Μεγαλώνοντας με αξίες σε ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον, το παιδί εξελίσσεται σε καλό φίλο, σύντροφο, συνεργάτη, καλό άνθρωπο. Τα λάθη που έκανε όταν ήταν μικρό και οι συμβουλές των γονιών του τού δίδαξαν πως αν δεν τα κάνεις μαντάρα, δε θα μάθεις. Αν δεν την πατήσεις πώς θα μάθεις να ξεχωρίζεις το καλό απ’ το κακό, το σωστό απ’ το λάθος;

Έχει μάθει να μοιράζεται τα προσωπικά του αντικείμενα, ήδη από τότε που έπαιξε στο πάρκο με τα φιλαράκια του. Έμαθε να αγαπάει, να νιώθει, να ζει και να φροντίζει τους ανθρώπους γύρω του. Νιώθει τον πόνο και να τον αντιμετωπίζει με μία σφιχτή αγκαλιά. Και, βέβαια, χαμογελάει μπροστά στην ευτυχία, επειδή οι γονείς του τού δίδαξαν πως την ευτυχία την αποκτάς προσφέροντάς την.

Όσοι γονείς έδωσαν αγάπη στα παιδιά τους, τώρα μπορούν να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων τους, ευτυχισμένοι. Όσα φυλαχτά έδωσαν είναι κρυμμένα στα βάθη της ψυχής και εμφανίζονται στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Γιατί το παιδί δε ξεχνά….