Να σ' αγαπούν χωρίς να αγαπάς

Βρίσκεσαι στην εποχή που κανείς δεν εκφράζεται. Φοβάται να εκδηλώσει μέχρι και ψήγματα φιλίας, αγάπης και έρωτα. Επιλέγει να βάλει μια μάσκα και να πολεμά κάθε εκδοχή της έκθεσης, αλλά κυρίως εκείνης που συνοδεύεται από έκφραση. Γιατί άλλο το να νιώθεις, άλλο το να φαίνεται κι άλλο να το δηλώνεις.

Τι φοβάσαι αλήθεια; Να εκφράσεις όσα νιώθεις ή όσα θα ήθελες, μήπως η άλλη πλευρά αρνηθεί να σου δώσει; Ίσως να είχες φτάσει από διακριτικότητα να μη ζητάς ποτέ τίποτα και από κανέναν. Και τώρα, ήρθε η στιγμή που αναζητάς να αγαπηθείς, χωρίς όμως να το ζητήσεις. Κι αυτό γιατί ίσως σε γέμιζε να κάνεις τους ανθρώπους σου ευτυχισμένους, έστω και λίγο, αλλά πλέον δε σου αρκεί. Ψάχνεις να είσαι ο πρώτος που θα λάβεις, χωρίς να κάνεις εσύ την αρχή δίνοντας. Να υπάρξει μια πλήρωση του εγώ σου, γιατί ανθρώπινα τη χρειαζόμαστε φορές-φορές. Να αγαπηθούμε χωρίς πρώτοι να αγαπήσουμε.

Να ταξιδέψεις και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να νιώσει χωρίς τύψεις και ενοχές ότι έκανες λάθος ή ότι δε φέρθηκες έντιμα. Σκέφτεσαι πως το λάθος σου μέχρι τώρα ήταν ότι κρυβόσουν πίσω από την ίδια σου τη σκιά. Αγαπούσες ανώνυμα, διακριτικά, δε ζητούσες με φόβο μη δε σου δώσουν, μην ενοχλήσεις. Να μη φανεί ότι εσύ αναζητάς την αγάπη, ότι θέλεις να τη νιώσεις. Και τώρα όλο αυτό σου γύρισε μπούμερανγκ, με τις αποθήκες σου άδειες να διψούν για επιβεβαίωση. Σου λείπει να σε αγαπούν απλόχερα, ανοιχτά, δίχως να σου κόβουν τον αέρα της ελευθερίας. Η αγάπη σε τρομάζει πια και είναι λογικό να απομακρύνεσαι. Έχεις εξοικειωθεί μόνο στο να τη δίνεις , όχι να τη χειρίζεσαι όταν σου παρέχεται.

Όμως, δε γίνεται να πάρεις αυτό που θέλεις χωρίς να παιδευτείς, να πολεμήσεις ακόμη και με το «εγώ» σου. Χρειάζεται να πάρεις θέση για να διεκδικήσεις ό, τι σε εξιτάρει ό, τι σε τρελαίνει μόνο και μόνο στην ιδέα να το έχεις δικό σου. Δε θα έρθει από μόνη της η αγάπη να σου χτυπήσει την πόρτα κι ας τα χρειάζεσαι έτσι καμιά φορά τα πράγματα. Όπως κι εσύ, δεν αγάπησες από τον ουρανό. Κάποιος κάποτε στο ενέπνευσε. Σωστά;

Κι ίσως καμιά φορά να είναι εξουθενωτικό το να παιδεύεσαι και να παλεύεις κάθε μέρα να μη φανείς αδύναμος προς την αγάπη όλων. Το να αγαπάς από μόνο του σε κάνει ευάλωτο κι ίσως δυνατό να σε κάνει το να ξέρεις ότι αγαπιέσαι από όσους αγαπάς. Ίσως πάλι να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο κι όσο πιο πολύ αγαπιέσαι χωρίς να αγαπάς πρώτος, τόσο πιο ευάλωτος να γίνεσαι, γιατί θα ζεις προστατευμένος σε μια φούσκα, που κάποια στιγμή θα σπάσει.

Μη γίνεις αυτό που πάντα κορόιδευες, άλλος ένας άνθρωπος με φόβους για τη ζωή που ζητά και ζει για την προστασία των αγαπημένων του. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να υιοθετήσει τους φόβους, τις ανασφάλειες ως ασπίδα προστασίας για να μην πληγωθείς, αγαπώντας πρώτος. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και αν δεν πληγωθείς και λίγο, πώς θα μάθεις να εκτιμάς τις λάθος συμπεριφορές, τις λάθος κινήσεις και πράξεις, από όσες αξίζουν πραγματικά;

Μη φοβάσαι να ρισκάρεις για την αγάπη, ακόμη κα αν χρειαστεί να πέσεις πολλές περισσότερες φορές για να μάθεις να σε εκτιμάς, να σε αγαπάς και να ξεχωρίζεις πότε αξίζει να τα δώσεις όλα. Τα συναισθήματα που αναζητάς, να τα κερδίζεις, να μην τα αφήνεις να σαπίζουν μέσα σου, ούτε να γίνονται απωθημένα. Να τα εκφράζεις, ακόμα κι αν σε απορρίψουν, εσύ θα ξέρεις ότι είσαι καλά με εσένα και καθαρός μέσα σου.

Από ένα τρυφερό χάδι μέχρι ένα παθιασμένο φιλί, μια αγκαλιά και μια συμβουλή, χούφτες αγάπης που όποιος πει ότι δε θέλει είναι απλώς αφελής. Κι ίσως το να μας αγαπούν να είναι σπουδαίο, όμως το να αγαπάμε εμείς πρώτοι, γιατί το θελήσαμε έτσι, είναι επιλογή και μάλιστα θαρραλέα. Και η ζωή πάντα επιβραβεύει τους τολμηρούς. Να το θυμάσαι.