Πονάει πιο πολύ όταν ξέρεις πως το λάθος ήτανε δικό σου

Μία βαθιά ανάσα και μία απόφαση. Πώς τα κατάφερες έτσι; Εσύ που κοιτούσες στα μάτια κι έλεγες όσα ένιωθες, τι  απέγινες; Τι σου συμβαίνει και φέρεσαι τόσο αλλόκοτα; Μια επιλογή που σου κόστισε κι άλλαξε όλη σου η τροχιά. Μια λάθος κίνηση και βρίσκεσαι μέσα στο μαύρο σου το χάλι. Πίνεις για να ηρεμήσουν τα σωθικά σου και καπνίζεις για να ξεχάσεις. Ναι, πονάς! Αυτή είναι η λέξη που σε εκφράζει στην τωρινή σου κατάσταση. Δε θα το παραδεχτείς, εσύ δεν έχεις μάθει να χάνεις.

Διεκδίκησες τις επιλογές σου και πάλεψες για να έχεις κάτι μόνο δικό σου. Μοναδικά, ανεκτίμητα και μόνο για την πάρτη σου. Το έβλεπες, το ήθελες και το διεκδίκησες. Μία τακτική αλάνθαστη, όμως τόσο λανθασμένη. Προσπάθησες να «έχεις» εκείνο το άτομο με κάθε πιθανό τρόπο. Σαν μια κούπα του καφέ που είναι μόνο δική σου και τη χρησιμοποιείς καθημερινά. Την πλένεις και την προσέχεις, επειδή είναι η αγαπημένη σου. Τη βάζεις στη θέση της και δεν αφήνεις κανέναν να την αγγίξει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φέρεσαι και  στην αγάπη. Θεωρείς κτήση τον άνθρωπό σου; Σαν μια μαριονέτα που κινείς τα νήματα όποτε θέλεις και με όποιον τρόπο γουστάρεις; Και μετά την τοποθετείς στο κουτί της και όποτε έχεις κέφι παίζεις μαζί της;

Και τι συμβαίνει όταν η μαριονέτα αυτή ξυπνήσει; Ακούγονται φωνές, αντικείμενα να σπάνε κι ένας κρότος από το χτύπημα μιας πόρτας. Ο ήχος που σήμανε το τέλος του παιχνιδιού. Μια πόρτα που έκλεισε οριστικά κι ένας άνθρωπος που δεν άντεξε κι εξαφανίστηκε. Μια φυγή που άλλαξε τα πάντα. Εσάς, τη ζωή σας. Δεν μπορούσε την πίεση και τα «θα κάνεις ό ,τι λέω εγώ». Ένα είδος εξουσίας-κτήσης που κατέστρεψε τη σχέση.

Η φυγή ήταν αναπόφευκτη και η επιστροφή σχεδόν αδύνατη. Κατέστρεψες  όσα προσπάθησες με κόπο να κτήσεις. Θέλησες να δώσεις αγάπη, σεβασμό, ασφάλεια, και ζωή και από μια λάθος κίνηση να τα τινάξεις όλα στον αέρα. Το πάθος σου μπορεί να ήταν μεγάλο για να ζήσεις ,αλλά  η ανασφάλεια σου χάλασε τη μαγεία. Και ξέρεις, πως, όταν χαθεί η μαγεία ,ο έρωτας πάει περίπατο.

Και  τα αποτελέσματα είναι τα επακόλουθα: μένεις μόνος και χτυπιέσαι που είσαι εσύ αυτός που διέλυσε τα πάντα. Δεν το διαχειρίστηκες σωστά, σκέφτεσαι και καθησυχάζεις με τον τρόπο αυτό τον εαυτό σου. Δεν είναι όμως έτσι. Ξέρεις πως είναι δικό σου λάθος. Ή το δέχεσαι και προχωράς στη λύση του ή μένεις άπραγος και δέχεσαι τις συνέπειες. Είναι στο χέρι σου η λύση, όχι στο μυαλό σου.

Λογικό να χάνεσαι σε σκέψεις, αλλά δε θα λυθεί τίποτα. Το αλκοόλ θα καλμάρει τον πόνο και το τσιγάρο θα σε βάλει σε σκέψεις, όμορφες, που εσύ χάλασες εν τέλει. Διχασμένος, χαμένος, δε σε βοηθάς. Ο έρωτας έρχεται και φεύγει σαν τον καπνό από το τσιγάρο σου. Ρουφάς μια τζούρα, την κρατάς για να την απολαύσεις κι όταν σε γλυκάνει την αφήνεις να απελευθερωθεί. Για να έχεις αυτή την απόλαυση και τον έρωτα που θέλεις, χρειάζεται να αφεθείς. Κι εσύ δεν το έκανες.

Τώρα πια πρέπει να το έμαθες. Προσφέρεις  απόλαυση επειδή το θέλεις. Το ζητάς. Δεν επιβάλλεσαι. Θα χάσεις και δεν το θέλεις. Να γουστάρεις να προκαλείς συναισθήματα που κανείς δεν τόλμησε να δώσει και να σέβεσαι το αν τα δεχτεί ή όχι ο άνθρωπός σου. Γιατί αν πιέζεις, χάνεις. Η πίεση καταστρέφει τους ανθρώπους. Τούς δημιουργεί απέχθεια, αηδία, μίσος. Τους γίνεται θηλιά που προσπαθούν μετά μανίας να σπάσουν.

Δες τα πράγματα αλλιώς. Άλλαξε την τροχιά σου κι αφέσου. Απελευθερώσου για σένα και τα θέλω σου, μη σκέφτεσαι παράλογα. Πράξε χωρίς φόβο. Τόλμα και διεκδίκησε. Πιάσε την ευτυχία από τα μαλλιά, απαλά, σαν να πιάνεις πούπουλο. Σημασία έχει το ταξίδι να είναι πολύχρωμο, κι όχι μαύρο.  Μπορεί η αρχή να είναι δύσκολη και να σου φαίνονται όλα δύσκολα, αλλά μέσα στην καταχνιά του σκούρου χρώματος, πάντα θα υπάρχει λίγο φως.