Τι έχεις να χάσεις αν δώσεις περισσότερη αγάπη;

Ένα ερώτημα δίχως ξεκάθαρη απάντηση και σαφή ερμηνεία. Ένα συναίσθημα που κυριαρχεί στις καρδιές μας και κραυγάζει για να απελευθερωθεί από τα δεσμά του. Γεννάται, αναπτύσσεται και ανθίζει μέσα μας σαν το πιο δυνατό αντίσωμα του οργανισμού μας.

Δεν ελέγχεται απ’ όλους με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι ενδέχεται να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην ύπαρξή της, όμως άλλοι θα έδιναν τα πάντα για μία δόση της ή τουλάχιστον για μια τζούρα. Είναι σαν ουσία που την αποζητάς για να ζήσεις, το ναρκωτικό σου που στο τέλος εξαρτάσαι αν λάχει.

Την αντικρίζεις κατάματα σ’ ένα πλατύ χαμόγελό, τη λαμβάνεις από μία σφιχτή αγκαλιά , τη νιώθεις από ένα απαλό άγγιγμα στο μάγουλο, τη γεύεσαι από ένα φιλί και τη δίνεις απλόχερα χωρίς απαραίτητα να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα.

Αποπνέει ελευθερία, όμως μπορεί να σε φυλακίσει στα γόρδια δεσμά της και να σε κάνει αιχμάλωτο. Όμως δε σε νοιάζει τι θα συμβεί. Λαχταράς να την νιώθεις κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Ζει μέσα σου και αυτό δεν αλλάζει. Έχεις ήδη νιώσει το άγγιγμα της και την επίδραση που έχει πάνω σου. Είναι το φυλακτό σου.

Σε έκανε να μεγαλώσεις, να δέχεσαι, να αναρωτιέσαι, να αποζητάς, να κλαις, να γελάς, να φωνάζεις, να διώχνεις, να προστατεύεσαι, αλλά πάντα ήταν παρούσα για να μη μείνεις μόνος. Πλησίαζε και σου έδινε λίγη από τη δόση της κάθε φορά που τη χρειαζόσουν και ύστερα επέστρεφε στη γωνιά της, σε χάζευε και περίμενε το χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη σου. Η αγάπη ήταν πάντα εκεί για σένα.

Γεννήθηκε μαζί σου, ξύπνησε το ένστικτό σου και σου άνοιξε την πόρτα να τη δεχτείς. Σε περίμενε με ανοιχτές αγκάλες, όπως η γιαγιά το μικρό εγγόνι της. Σε μεγάλωσε με κόπο και τόλμη δίνοντας τη δύναμη να τη δεχτείς μεγαλώνοντας. Ήταν εκεί, στις δύσκολες και εύκολες στιγμές σου.

Σου έμαθε πως το μοιράζεσαι δεν είναι υποχρέωση, αλλά πράξη δύναμης και αλληλεγγύης. Από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο κατόρθωμα, η αγάπη σε πήγε μπροστά, σε ένωσε με την οικογένεια, του φίλους.

Συνεπώς, άνθρωπέ μου, μην την αγνοείς. Είσαι σε θέση να αγαπάς όποιον εσύ θέλεις και με τον τρόπο σου. Άσε στην άκρη τις έχθρες, το μίσος, την αλαζονεία, το ψέμα. Δεν είναι αυτά για σένα. Δε θα σου μάθουν πώς είναι να εκτιμάς όσα σου έδωσαν απλόχερα χωρίς δεύτερη σκέψη. Μην κρύβεσαι πίσω από αβέβαια και μοχθηρά συναισθήματα που σε φθείρουν και προκαλούν πόνο.

Γιατί διστάζεις να νιώσεις την αγάπη ή καλύτερα να τη δώσεις; Και σε ρωτάω ευθέως «Τι έχεις να χάσεις αν δώσεις περισσότερη αγάπη;». Φοβάσαι, όπως όλοι μας. Η συμβουλή μου είναι να τολμάς . Να τη δίνεις. Δεν είναι εύκολο. Ξέρω και ξέρεις ότι ίσως πληγωθούμε, επειδή κάποιος ίσως να μην την εκτιμήσει. Αν δεν έχεις πάρει αγάπη όταν την είχες ανάγκη, μπορείς να τη δώσεις; Αν δε νιώσεις τη λαχτάρα, το χάδι, την τρυφερότητα, τη φροντίδα, είναι δύσκολο να το χειριστείς. Μην απαιτείς.

Εκεί έξω υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν ή περιμένουν τον κατάλληλο για να μοιράσουν τα φυλαχτά της αγάπης τους. Ελπίζουν ότι θα έχουν αυτή την ευκαιρία που εσύ έχεις. Τα συναισθήματα ανθίζουν μέσα μας για να ομορφαίνουν τον κόσμο κάποιου. Μην τα παρατάς στην πρώτη άτυχη στιγμή. Η αγάπη ήταν εκεί, πάντα θα είναι δίπλα σου, την κουβαλάς μέσα σου.

Όπως έχει αναφέρει ο Τζίντου Κρισναμούρτι «Η αγάπη είναι το τώρα, το παρόν. Όταν αγαπάς, δεν πρόκειται να ακολουθήσεις κανέναν. Η αγάπη δεν υπακούει». Αν αντισταθείς, δε θα σε περιμένει. Ξέρει το δρόμο και να τον ακολουθήσει τυφλά, χωρίς ενδοιασμούς και τύψεις. Ας ξεγελάσεις τον εαυτό σου με μια δόση ευτυχίας. Αγνόησε τους δαίμονες που κατοικούν στο μυαλό σου και άκου την καρδία σου.  Και, αν πληγωθείς, πάμε για άλλα, καλύτερα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!