Το pillowfights γιορτάζει τα δύο χρόνια λειτουργίας του και τoυς επερχόμενους μαξιλαροπόλεμους στις 2 Απρίλη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λονδίνο, με ένα εορταστικό reunion!
Παλιοί κι αγαπημένοι pillowfighters από την 1η ως την 15η Μαρτίου, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος και μας χαρίζουν ένα ακόμη άρθρο.
Καλώς μας ξανάρθατε και καλώς σας ξαναδεχτήκαμε!
Προσοχή, προσοχή! Το παρόν άρθρο δεν έχει ως στόχο να προσβάλλει τον εγωισμό και την προσωπικότητά σας. Ο αρθρογράφος, το site κι όλοι οι σχετικοί φορείς δε φέρουν καμία ευθύνη για τυχόν ψυχικά τραύματα. Και ναι, αγαπητέ μου αναγνώστη, κάπως έτσι νιώθω τον τελευταίο καιρό κάθε φορά που προσπαθώ να αρθρώσω μια πρόταση.
Μπορεί ορισμένοι να διαφωνήσετε, αλλά ο αριθμός των «μη μου άπτου» στη χώρα όπου το γαμωσταυρίδι και το γαμωκάντηλο κοντεύουν να αντικαταστήσουν τα σημεία στίξης, έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
Παρακάτω λοιπόν, θα δούμε τις κατηγορίες όπως συγκροτήθηκαν στο κεφάλι μου τα τελευταία 3 χρόνια περίπου.
Ο υπερασπιστής του internet: Αυτός είναι ίσως ο κύριος υπαίτιος που ξεκίνησε αυτή η μόδα. Ο υπερασπιστής του internet είναι αυτός ο γνωστός -άγνωστος που έχει βάλει ως στόχο της ζωής του να καθαρίσει το internet από αυτές τις ανίερες σατιρικές σελίδες που προσβάλλουν ό,τι ιερό κι όσιο υπάρχει.
Θυμάστε τον πάτερ Παστίτσιο; Ε, αυτός ο άνθρωπος φυλακίστηκε για 3 μήνες επειδή έπεσε στα χέρια των υπερασπιστών του internet. Φήμες λένε πως για περίπου μια εβδομάδα οι ιντερνετικοί μας υπερασπιστές γιόρταζαν το συμβάν στη σκοτεινή τους μασονική στοά, ενώ ταυτόχρονα ανίχνευαν τον επόμενο τους στόχο, όπου θα ένιωθε την σκληρή οργή του «report button».
Ο κλαρινογαμπρός απ’ το χωριό: Ο συγκεκριμένος ζει ανάμεσά μας συνεχώς, αλλά η ιδιότητά του εντοπίζεται πιο έντονα στο στρατό, ή όταν γενικά δεν υπάρχουν γυναίκες μπροστά. Ο κλαρινογαμπρούλης μας, κατά βάθος είναι καλό παιδί, αλλά δυστυχώς ο μπαμπάς του τον έμαθε πολύ λάθος τρόπο για να το δείχνει.
Είναι αυτός που για κάποιο περίεργο λόγο, όταν εκφέρεις μπροστά του μια άποψη διαφορετική απ’ τη δική του για θέματα όπως η οικογένεια, η θρησκεία και φυσικά η ομάδα του, οι λέξεις σου αυτόματα φιλτράρονται στο μυαλό του και η πρότασή σου ακούγεται σαν να ξεκίνησε με τη λέξη «γαμώ» και να τελείωσε με το «της μάνας σου». Δε λέω, καλό να υπερασπίζεσαι αυτά που πιστεύεις, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η κατάσταση μπορεί να φτάσει στα άκρα, ειδικά μετά το δεύτερο ποτό.
Το ΑΑ αρσενικό: Ο επόμενος στη λίστα είναι κλασσική και διαχρονική περίπτωση που νομίζω όλοι ξέρουμε. Σε αντίθεση με τον κλαρινογαμπρό απ’ το χωριό όμως, ο συγκεκριμένος κουβαλάει πάνω του τις πληγές του Φαραώ μεταμορφωμένες σε εσωστρεφή κόμπλεξ. Αποτέλεσμα, αυτός ο ομοφοβικός μαλάκας που περνιέται και για άντρακλας.
Μην τολμήσεις ούτε καν να υπονοήσεις οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική πράξη που μπορεί να συσχετίζεται ή να έχει ως στόχο το συγκεκριμένο άνθρωπο. Ξανά –αναλόγως με το στάδιο μέθης– τα αποτελέσματα μπορεί να είναι από πολύ κακά ως ακραία. Ατάκες τύπου «ποιον είπες πούστη, μωρή Λουκρητία» έχουν την τιμητική τους και γενικά το λεξιλόγιο φτάνει επίπεδα που δεν πίστευες καν ότι υπάρχουν.
Ο κουλτούρας: Απ’ τις λίγες κατηγορίες που ίσως να είναι και unisex, αλλά σίγουρα οι άντρες αυτής της κατηγορίας είναι μακράν πιο ενοχλητικοί απ’ τις γυναίκες. Ο κουλτούρας, είναι υπέρμαχος υπερασπιστής της τέχνης και της υψηλής νόησης. Μην πεις στραβή κουβέντα μπροστά του για τον Νίτσε, εκτός κι αν θες να δεις τι βλέμμα έχει η άβυσσος όταν σε κοιτάει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δυστυχώς η άβυσσος δε σε κοιτάει μόνο, αλλά σου μιλάει κιόλας. Πολύ. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει επίπεδο και να μη δείξει το πόσο πολύ τον προσέβαλλες, ο κουλτούρας εξαπολύει μια καταιγιστική κι ανελέητη σειρά από αφοπλιστικά, επιχειρήματα -δικαιολογίες που δεν αφήνον χώρο για διάλογο, συνήθως σε τέτοια ταχύτητα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πότε προλαβαίνει και παίρνει ανάσα. Κυρίως δεν τα λέει για να πείσει εσένα, αλλά τον εαυτό του. Κατά βάθος όλοι το ξέρουμε πως θα γυρίσει σπίτι το βράδυ και θα δει Avengers.
Ο αψυχολόγητος: Τελευταία στη λίστα κι ίσως η πιο επικίνδυνη κατηγορία είναι αυτός εδώ ο ψυχάκιας. Προσβάλλεται πανεύκολα, αλλά ποτέ δε στο δείχνει, μέχρι τη στιγμή που θα στα βγάλει όλα μαζεμένα. Μπορεί να πεις κάτι που όντως ήταν προσβλητικό και να σου πει «δεν τρέχει τίποτα» και την επόμενη στιγμή να πεις κάτι μη προσβλητικό και να τα κάνει όλα πουτάνα.
Μετά το πρώτο κρούσμα, η συναναστροφή μαζί του αρχίζει πλέον να θυμίζει αφοπλισμό ωρολογιακής βόμβας. Εν τέλει, δεν ξέρεις τι είναι αυτό που τον προσβάλλει κι όσο περισσότερο το ψάχνεις, τόσο περισσότερο μπερδεύεσαι.
Γενικά, παιδιά, σταματήστε να εκνευρίζεστε με το οξυγόνο που σας περιβάλλει. Ξέρω, οι καιροί είναι δύσκολοι κι όλοι είμαστε μέσα στα νεύρα, αλλά κρατήστε την οργή σας για τα σημαντικά πράγματα. Δεν είναι τα πάντα αφορμή για καβγά.
Αλλά αν ντε και καλά θέλετε να συνεχίσετε να είστε έτσι και νιώθετε πως είμαι χυδαίος και προσβλητικός, ας σας απαντήσω λαϊκά και κατανοητά. Ξυδάκι.
Επιμέλεια Κειμένου Δημήτρη Τσοντάκη: Πωλίνα Πανέρη
Διάβασε εδώ όλα τα άρθρα του Δημήτρη στην προσωπική του στήλη στο pillowfights.
