Το pillowfights θυμάται, τιμά και γιορτάζει τους αρθρογράφους που πέρασαν κάτω από τα πούπουλά του σ’ ένα αρθρογραφικό reunion! Παλιοί κι αγαπημένοι pillowfighters, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος και μας χαρίζουν ένα ακόμα άρθρο.
Καλώς μας ξανάρθατε και καλώς σας ξαναδεχτήκαμε!
Γράφει ο Σταμάτης Κυριάκος. (Διάβασε παλαιότερα άρθρα στη στήλη του #Άγνωστος_έναντι_αγνώστου)
Είναι αρκετές εκείνες οι φορές όπου οι συνειρμοί των σκέψεών σου, σ’ οδηγούν σε εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι αφιέρωσαν μέρες –και νύχτες- για σένα κι έζησαν εμπειρίες μαζί σου. Και διαβάζοντας αυτό, πιθανότατα η σκέψη σου να γυρίζει στις ρίζες σου, στους λίθους της οικογένειάς σου. Δικαίως, η πρώτη εικόνα σε γυρίζει στους γονείς σου, κι έπειτα μια δεύτερη, πιο βαθιά σκέψη, σε μεταφέρει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, δηλαδή στους παππούδες και τις γιαγιάδες σου.
Εδώ, θα κάνω μια κατάθεση ψυχής, η οποία βασίζεται στην επαγγελματική μου πορεία. Τυγχάνει να είμαι κοινωνικός λειτουργός και από την πρώτη στιγμή που εργάστηκα έως τώρα, η πληθυσμιακή ομάδα που εργάζομαι είναι οι ηλικιωμένοι. Δε θα κάνω καμιά επιστημονική εμβάθυνση πάνω στη συγκεκριμένη ομάδα και τα γενικά χαρακτηριστικά της, θα γίνει μια απλή καταγραφή των προσωπικών μου βιωμάτων που αφορά σ’ εκείνη την ηλικία.
Ας ξεκινήσουμε, απ΄ όλα εκείνα που τους κάνουν όμορφους. Πολλές φορές, ακούω ανθρώπους στον κύκλο μου, να λένε λεξούλες που αποτελούν για μένα άδικη αντίληψη για τους ιδίους -αλλά και τους άλλους: «ρυτίδιασα», «γέρασα», «πώς μεγάλωσα έτσι». Κανένας δε σκέφτηκε πως τα στοιχεία αυτά της ανθρώπινης ωρίμανσης, τους κάνουν μοναδικούς. Με τον καιρό, κι ενώ ήδη εργαζόμουν με ηλικιωμένους, παρατήρησα ότι γίνεται ένα τσουβάλιασμα από τον γενικό πληθυσμό, ο οποίος πιστεύει πως όλοι οι ηλικιωμένοι είναι ομοιόμορφοι, δηλαδή ότι όλοι χαρακτηρίζονται από ανυπαρξία ή όμοιες δυσκολίες. Κι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Αυτός ο αργός ρυθμός βαδίσματος για να έρθουν στο σαλόνι που θα καθίσουν όλοι μαζί και το πρόσωπο με το φλογερό κι όλο αναζήτηση βλέμμα, τους καθιστούν σχεδόν ιερούς σ’ όποιο δωμάτιο κι αν καθίσουν, ακόμα κι αν η ηλικία τους έχει βάλει ρήτρα στον λόγο και τις αντοχές. Το πιο σπουδαίο χαρακτηριστικό τους όμως, είναι η ειλικρίνεια. Μια μέρα, λοιπόν, καθόμουν με μια από της ομάδες ηλικιωμένων και καθώς έβλεπα την ομάδα, ρώτησα κάτι πολύ απλό μια γυναίκα, η οποία χαλάρωνε σ’ έναν όμορφο ύπνο, στην πολυθρόνα της. Ο διάλογος ήταν ο ακόλουθος:
– «Κορίτσι μου, τι κάνεις; Πώς είσαι;»
Η γυναίκα δεν ανταποκρίθηκε στην ερώτησή μου άμεσα, αλλά με ανοιχτό αυθορμητισμό και τρυφερά συναισθήματα φώναξε με πολύ δύναμη: «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ».
Κι η αλήθεια είναι, πως εγώ στη ζωή μου -στο δικό μου περιβάλλον- ποτέ δεν άκουσα κάποιον να φωνάζει τη λέξη σ’αγαπώ και να την εννοεί.
Σας είπε κανείς ποτέ, ότι θα μπορούσε ένας ηλικιωμένος, να είναι ένας πολύ πετυχημένος άνθρωπος της τέχνης; Συνήθως συνδυάζουμε την τρίτη ηλικία με κοινότυπες δραστηριότητες. Εγώ είπα να πειραματιστώ και να τους δώσω λίγα χαρτιά και μολύβια, βάζοντάς τους ως ασκησούλα διάφορα θέματα που μπορούν να γίνουν σκίτσα. Αν βλέπατε, με τι πάθος και τι ζήλο έπιασαν τα χαρτιά και τα μολύβια, θα καταλαβαίνατε πόσο μοναδική ήταν η στιγμή και για μένα, αλλά κυρίως γι’ εκείνους. Και το πιο μαγικό είναι, ότι τέτοιες «ασκήσεις» αναζητούν συνέχεια, δημιουργικές, πρωτότυπες, μοναδικές -όπως κι εκείνοι. Γιατί ο καλλιτεχνικός αυθορμητισμός τους, είναι αμέτρητος κι ασυγκράτητος -κι η ηλικία δεν το αλλάζει αυτό. Καμία φορά, χωρίς να το προτείνω, ξεκινάνε και τραγουδάνε, με δυνατές, σταθερές και με βάθος φωνές, τα παραδοσιακά τραγούδια που αγαπάνε.
Θα μπορούσα εύκολα, χιλιάδες παραδείγματα να φέρω. Παραδείγματα πραγματικά όμορφων στιγμών που έζησα με τόσους ηλικιωμένους. Επιθυμώ όμως να βάλω μια άνω τελεία στις σκέψεις μου και να δώσω την ευκαιρία σε σας που διαβάζετε το κείμενο, να καταλάβετε δυο πράματα. Το βασικό είναι πως τον κόσμο, τον χτίζουμε με τη δική μας προσωπική αντίληψη. Το επόμενο είναι ότι πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες στους ηλικιωμένους να συμμετέχουν στη ζωή μας, σε δραστηριότητες, σε κινητοποιήσεις, σε ομάδες, -πιστέψτε με- θα ανταποκριθούν.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
