Τον Φεβρουάριο τον αγαπάμε στο pillowfights γιατί είναι ο μήνας που γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας. Και τα γενέθλια θέλουν κέφι και φίλους για να τα ευχαριστηθείς. Φίλους νέους, αλλά και διαχρονικούς κι αγαπημένους.
Έτσι κι εμείς ζητήσαμε από πρώην αρθρογράφους μας (once a pillowfighter, always a pillowfighter, μην ξεχνιόμαστε!) να μας χαρίσουν από ένα guest άρθρο, εδώ στο reunion μας!
Από σήμερα 1/2/18 ως και τις 15 του μήνα, καθημερινά θα δημοσιεύουμε τις νέες ιστορίες των παλιών μας φίλων.
Χρόνια πολλά fighters!
Γράφει η Ναντίν Ξυθάλη.
Είναι μερικές στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου που ενώ το κεφάλι του κοντεύει να εκραγεί από σκέψεις, η γλώσσα του είναι δεμένη κόμπος. Κοιτάς στα μάτια τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου κι απλά χαμογελάς ή τουλάχιστον έτσι νομίζει εκείνος, γιατί η αλήθεια είναι πως πίσω από αυτό το απλό κι αθώο χαμόγελο κρύβονται ένα σωρό λόγια ανείπωτα. Λόγια που κατά βάθος πιστεύεις πως δεν τολμάς να ξεστομίσεις από φόβο απόρριψης, ανασφάλεια, έλλειψη αυτοπεποίθησης ή ακόμα κι από έλλειψη εμπιστοσύνης.
Δεν ήσουν όμως πάντα έτσι, σίγουρα έχεις περάσει απ’ το στάδιο που εξωτερίκευες κάθε σου συναίσθημα. Και τώρα; Τώρα μένεις στο χαμόγελο. Πιέζεις τον εαυτό σου μην τυχόν και σε ξαναπληγώσουν, λες κι αν δεν εκφράσεις όσα νιώθεις, μ’ ένα μαγικό τρόπο θα πάψουν να υπάρχουν. Λυπάμαι που στο λέω έτσι απότομα και σε ξαφνιάζω αλλά όσο κι αν τα καταχωνιάσεις και τα θάψεις μέσα σου τα συναισθήματα πάντα εκεί θα είναι και θα τριβελίζουν το μυαλουδάκι σου.
Όταν κοιτάς τον άλλον μες στα μάτια και πριν προλάβει καν να σε αγγίξει, όλο σου το κορμί φωνάζει «σε θέλω» και κάθε σου κύτταρο θέλει απεγνωσμένα να του χαριστεί, όταν σε φιλάει κι η καρδιά σου νομίζεις πως θα πεταχτεί έξω απ’ το στήθος σου, όταν σε αγκαλιάζει και σου κόβεται η αναπνοή. Μην αναρωτιέσαι, έρωτας είναι. Άνοιξε το στόμα σου και πες το, βροντοφώναξέ το, βιώνεις το πιο όμορφο συναίσθημα. Ακόμα κι αν λήξει με άδοξο φινάλε φρόντισε να το έχεις ζήσει στο έπακρο, να μην υπάρξει ούτε λεπτό χωρίς να τρέμουν τα πόδια σου. Κι αν πάλι επιμένεις να παραμένεις σιωπηλός, τότε δείξε ό,τι κι αν νιώθεις με πράξεις. Κράτα τον άλλο σφιχτά πάνω σου ώρες ατελείωτες, φίλα τον μέχρι τα χείλη σας να στεγνώσουν, κάντε έρωτα σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία φορά μαζί, μοιράσου μαζί του τις πιο απλές και καθημερινές στιγμές σου, απ’ τον πρώτο καφέ της ημέρας μέχρι το τελευταίο φιλί για καληνύχτα. Και να ‘σαι σίγουρος πως αν το άτομο που προκάλεσε τις ταχυκαρδίες σου νιώθει το ίδιο μ’ εσένα θα καταλάβει κάθε σου κίνηση, χωρίς λόγια, μόνο με βλέμματα, χαμόγελα και απλές καθημερινές πράξεις.
Ξέρεις πόσα λόγια κρύβει μια αγκαλιά; Πόσες αλήθειες ένα φιλί; Μην προσπαθήσεις ποτέ να μετρήσεις τα λεπτά που εκείνος είναι μέσα σου, τα λεπτά που εκείνη κινείται πάνω σου, πάντα θα σου μοιάζουν για δευτερόλεπτα και πάντα θα θες να κρατήσουν αιώνια. Άναψε απλά το τσιγάρο σου κι απόλαυσε τη στιγμή, μια ακόμη στιγμή αγκαλιασμένοι. Χωρίς λόγια.
Θυμάσαι πώς ένιωθες την πρώτη φορά που ερωτεύτηκες; Εκεί γύρω στην εφηβεία. Δε σκεφτόσουν πριν μιλήσεις, δεν ανέλυες κάθε μήνυμα πριν το στείλεις, δε στεκόσουν πάνω από ένα ακουστικό περιμένοντας εγωιστικά να χτυπήσει κι ας είχες ήδη σχηματίσει τον αριθμό πάνω από δέκα φορές χωρίς ποτέ να πατήσεις το πράσινο κουμπάκι, δεν το έβαζες στα πόδια με την πρώτη δυσκολία, επέμενες στα θέλω σου, πίστευες στα όνειρά σου και τα διεκδικούσες μέχρι εσχάτων χωρίς να σε απασχολεί αν είναι σωστό ή λάθος, χωρίς να προμηνύεις το τέλος, χωρίς να οραματίζεσαι βιβλικές καταστροφές και δάκρυα σωρό.
Την επόμενη φορά λοιπόν που αυτό το συναίσθημα θα χτυπήσει την πόρτα σου, φρόντισε να κάνεις ένα σύντομο flashback στα χρόνια του γυμνασίου, προσπάθησε να βάλεις το μυαλό και την καρδιά σου σε διαδικασία αγνότητας και αθωότητας. Ξέρω, θα σκεφτείς πως η τότε ανεμελιά έχει περάσει ανεπιστρεπτί και τώρα είναι άλλες οι ευθύνες και οι προτεραιότητες. Θα σε διαψεύσω όμως. Στον έρωτα, καλέ μου, δε χωράνε «πρέπει», στον έρωτα επιβάλλεται να δίνεσαι ολοκληρωτικά, να αποβάλλεις αρνητικές σκέψεις και θλιμμένα πρόσωπα.
Ο έρωτας είναι ένα μόνιμο πάρτι, από εκείνα με το άφθονο αλκοόλ, τη μουσική στη διαπασών, τον ατελείωτο χορό και τα τρανταχτά γέλια. Μη σε νοιάζει το hangover, θα διαρκέσει μόνο λίγες ώρες ενώ οι αναμνήσεις θα χαραχτούν βαθιά στη μνήμη σου. Μια λέξη μισώ θανάσιμα, το «αν» της αμφιβολίας, όσα σενάρια και όσες εικασίες κι αν κάνεις για την κατάληξη ποτέ δε θα μάθεις την αλήθεια αν δεν το ζήσεις, αν δε δώσεις ψυχή και σώμα, αν δεν παραδοθείς, αν δεν νιώσεις ότι κάθε σπιθαμή του κορμιού σου ανήκει σε δυο χέρια και μόνο.
Άσε λοιπόν αυτά τα δυο χέρια να σε εξερευνήσουν απ’ άκρη σ’ άκρη, αυτά τα δυο μάτια να σε κοιτάξουν εξονυχιστικά, αυτό το χαμόγελο να στοιχειώσει τα όνειρά σου. Νιώσε τα δάχτυλά του να μπλέκονται στα μαλλιά σου, τα νύχια της να γρατζουνάν την πλάτη σου, τα δόντια της στο λαιμό σου, την κοφτή σου ανάσα στο λοβό της, τα σώματα σας να ανατριχιάζουν από ηδονή και τις φωνές να ενώνονται αισθαντικά καθώς ιδρώνετε ταυτόχρονα κάτω απ’ τα σεντόνια. Παραδέξου στον ίδιο σου τον εαυτό ότι ερωτεύτηκες και το σημαντικότερο; Βρες την κατάλληλη στιγμή, λύσε τον κόμπο που έχεις μες στο στόμα σου, κοίτα τον άλλον μες στα μάτια και πριν τον πνίξεις στα φιλιά ψιθύρισέ του «Σ’ έχω ερωτευτεί!». Μόλις απελευθέρωσες τους φόβους σου. Απόλαυσε το!
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή