Σήμερα απευθύνομαι σε σένα αναγνώστη του Pillowfights που επισκέπτεσαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη.
Αρχικά, είναι δύο οι κατηγορίες φοιτητών που εισέρχονται σ’ εκείνο το μεγάλο και φωτεινό κτίριο με τα ουκ ολίγα προβλήματα. Είσαι εσύ που παίρνεις τις σημειωσούλες σου και το βιβλιαράκι σου, και στοχεύεις να βγάλεις όσο το δυνατόν περισσότερη εξεταστέα ύλη. Λίγο που αποσπάται η προσοχή στο σπίτι, λίγο που μπορεί να έχεις ένα τσούρμο πάνω απ’ το κεφάλι σου να μη σ’ αφήνει στην ησυχία σου, λίγο που σ’ εμπνέει το κλίμα, καταλήγεις έτσι να είσαι συχνός «πελάτης». Όχι, μπράβο σου και για το κουράγιο σου και για τη θέληση να διαβάζεις εκτός εξεταστικής περιόδου.
Να δώσουμε όμως κι ένα μπράβο στη δεύτερη κατηγορία, σε σένα που επιλέγεις τη βιβλιοθήκη για καμάκι, ενώ θα μπορούσες να πας σε μια καφετέρια, ένα φαγάδικο. Ναι, δε μπορείς να φανταστείς πόσο σ’ εκτιμά η πρώτη κατηγορία που για να βρεις εσύ γκομενάκι εκείνη δε βρίσκει θέση.
Είσαι εσύ που ντύνεσαι σαν καλεσμένη σε βάφτιση και βάφεσαι λες και «σε 5’ βγαίνω» (στην πίστα). Είσαι κι εσύ ο κουλ κι άνετος κι ωραίος τύπος που θα ντυθείς, θα σενιαριστείς για να βρεις την τύχη σου.
Και ρωτάω εγώ με το ελάχιστο ή το πολύ μυαλό μου (πολύ, τσεκαρισμένο): ρε παιδιά ακόμα και στη βιβλιοθήκη να χτυπήσουμε; Να σας πληροφορήσω ότι ο σκοπός σας βρωμάει με το που πατήσετε το ποδαράκι σας. Εντάξει, ίσως συμβάλει στην έντονη οσμή και το κεφάλι που γυρνάει σαν του κοριτσιού από τον εξορκιστή και τσεκάρει το χώρο και ψάχνει στόχο να πετύχει.
Επιπλέον, δε θέλω να σας στενοχωρήσω, δηλαδή θέλω, άλλα το να επιλέγετε να κρατάτε βιβλία με δυσνόητους τίτλους για τους μη γνώστες του αντικειμένου, ίσως και για σας, δε σας προσδίδει κάτι. Είναι ωφέλιμο να γνωρίζετε ότι βάζετε σε σκέψεις τους άλλους για το δείκτη νοημοσύνης σας όταν κοιτάτε με τις ώρες το εξώφυλλο μ’ εκείνο το ωραίο και γεμάτο έλλειψη σπιρτάδας βλέμμα. Το αυθεντικό φυτό (talk to me nerdy) ξεχωρίζει κι εσείς είστε μόνο απομιμήσεις.
Δε γίνεται ν’ αφήσω ασχολίαστο τον τρόπο προσέγγισης. Σ’ αυτό το σημείο να τονίσω ότι οι μισοί καταλήγουν ματιασμένοι από τους άλλους μισούς, κι όχι τίποτα άλλο, αλλά επιβραδύνεται έτσι ο ρυθμός της μελέτης. Συνεχίζω. Λίγο λοιπόν το στιλό που συμπτωματικά σταματάει να γράφει την ώρα που θέλετε να υπογραμμίσετε τα βασικότερα των βασικών, λίγο οι κατασκευασμένοι εκ της φαντασίας συμφοιτητές που έχετε και «κοινά μαθήματα» – αφήστε, γνωρίζουμε.
Δε λέω, είναι ωραίο να ψάχνετε τον έρωτα ή ό,τι ψάχνετε τελοσπάντων σε οποιοδήποτε χώρο, αλλά αφήστε κι αυτόν τον έρμο τον έρωτα να ρίξει κανένα βέλος. Πλακώσατε όλες κι όλοι με τις πετονιές και το ψαροντούφεκα. Αρκετά με την εύρεση της πιο χαζής πρωτότυπης ατάκας πεσίματος. Πώς να σας το πω πια; Ενοχλείτε όσους διαβάζουν.
Τώρα που το σκέφτομαι, καιρό έχω να πάω βιβλιοθήκη.
Ε τώρα, μετά το Πάσχα. Εντάξει δε θα πάω, όπως οι άλλες ντυμένες για βάφτιση, αλλά για αρραβώνα ίσως θα μπορούσα. Για διάβασμα πάντα βεβαίως, βεβαίως.
Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στο γλυκάκι της βιβλιοθήκης που πηγαίνει κι επιμένει κι ακόμα να γίνει κάτι. Μωρέ τόσο που το θες, τι να πω; Στο εύχομαι! Καλή τύχη!
Συντάκτης: Βασιλική Παγώνη
