Τους καταλαβαίνεις με το που κατεβαίνουν από το λεωφορείο και καθαρίζουν τα χέρια τους με ντετόλ. Όπα, λάθος. Οι συγκεκριμένοι αποφεύγουν τα λεωφορεία, τα ταξί, τα μέσα μαζικής μεταφοράς γενικώς. Αυτοκίνητο και πάλι αυτοκίνητο. Δικό τους και τσεκαρισμένο ότι περνάει συχνά πυκνά από το πλυντήριο αυτοκινήτων της γειτονιάς για εξωτερικό κι εσωτερικό καθάρισμα.
Τους καταλαβαίνεις από την πρώτη γνωριμία. Είναι εκείνοι που θα κάνουν την πιο μικρής διάρκειας χειραψία. Για να προστατευθούν. Από σένα και τα μικρόβια που κουβαλάς. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι είναι εκείνοι που με δυο λόγια μάς βλέπουν σαν να είμαστε μικρόβια. Λες κι εκείνοι δεν κουβαλάνε (μικρόβια, ψεκαστήρια, μπετατίν, οινοπνεύματα).
Αποφεύγουν θερμές αγκαλιές, φιλιά, διαχυτικότητες, γιατί εκείνες τις στιγμές θέτουν αυτομάτως τη σωματική τους υγεία σε κίνδυνο. Για την ψυχική τους υγεία ας μη μιλήσουμε, τα ‘χουν χαμένα από καιρό.
Θα δεχτούν να βγουν για φαγητό μόνο αν έχουν ενημερωθεί για την ποιότητα του εστιατορίου. Σε ακραίες περιπτώσεις θα ζητήσουν αντίγραφο ελέγχου από το Υγειονομικό. Θα τσεκάρουν τα ποτήρια, θα σκουπίσουν τα καθαρά μαχαιροπίρουνα πριν ξεκινήσουν το φαγητό κι εσύ θα κάθεσαι απέναντί τους και θ’ αναρωτιέσαι αν θ’ ενοχλήσει πολύ τους υπόλοιπους πελάτες το δυνατό σου γέλιο μ’ αυτά που βλέπεις. Για δεύτερο ραντεβού δεν το κόβεις, αλλά δεν μπορείς να πεις θα σου μείνει αξέχαστο το πρώτο.
Φυσικά και μην περιμένεις πολλά από το πρώτο ραντεβού. Μικρό καλάθι, μη σου πω καθόλου καλάθι. Φιλί στο μάγουλο κι αυτό με τύψεις κι ενοχές. Για στόμα ούτε λόγος. Πού ξέρουμε εμείς με ποιους έδινες γλωσσόφιλα; Είμαστε να κολλάμε καμιά νόσο του φιλιού και να κρεβατωνόμαστε;
Και τώρα που είπα κρεβάτι. Πολλά μπάνια να κάνεις. Καλά, και να μην κάνεις, θα σε υποχρεώσουν. Πριν, μετά. Τι πάει να πει «έρωτας είναι – ιδρώνεις»; Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Με διαφορετική χροιά κι υπόβαθρο για εκείνους. Κάποια στιγμή πάνω στην πλάκα ένα πιστοποιητικό υγείας θα στο ζητήσουν. Τους έχει ξεμείνει από το σχολείο, σου λένε για να το απαιτούσαν, κάτι θα ξέρανε. Καλού-κακού αν χρωστάς κανένα εμβόλιο, κάν’ το. Θα θέσεις τη σχέση σου σε κίνδυνο. Για συγκατοίκηση ούτε λόγος. Πρέπει να δοκιμαστεί η σχέση, να περάσει φουρτούνες και τρικυμίες, να πνίγεσαι εσύ από το κακό σου, να σε δουν κι εκείνοι αν είσαι πράγματι της καθαριότητας ή προσποιείσαι για να τους καπακώσεις.
Ναι, μιλάμε πάντα για σχέσεις, γιατί η συγκεκριμένη κατηγορία καταλαβαίνουμε όλοι ότι για προφανείς λόγους αποφεύγει το σεξ της μιας βραδιάς. Και κάτσε λίγο, να γίνει πού το σεξ σε καμιά δημόσια τουαλέτα που τη χρησιμοποιούν καν και καν; Και ξανακάτσε λίγο: με ποιο πρόσωπο; Μ’ εκείνο που δε ξέρουμε από πού κρατάει; Έτσι; Θα πάμε με το πρώτο χολεριάρικο; Πού ξέρουμε εμείς τι μικρόβια, τι πανούκλες έχει περάσει και θ’ ανταλλάξουμε σωματικά υγρά; Και τι ικανοποίηση θα πάρουμε όταν θα ζούμε με το φόβο πριν, μετά, μη σου πω και κατά τη διάρκεια αν του χρόνου τέτοια μέρα δε θα ζούμε εξαιτίας του έμπολα που μας κόλλησε; Όχι, όχι, όχι. Δεν είναι λογικό.
Όπως λογική δε θα βρεις στο κεφάλι όλων αυτών που καραδοκούν να σε φάνε στο πρώτο βηχαλάκι, που θα κυκλοφορήσουν με μάσκα προστασίας άνετοι κι ωραίοι, που θα κλειδωθούν σε οικείους χώρους και θ’ αποφύγουν κάθε εστία μικροβίων. Το σπίτι τους χειρουργείο, κλίβανος, όλα τα καλά. Μιλάμε για το σπίτι των ονείρων μου.
Κι εσύ απ’ έξω. Και πολύ καλά κάνεις. Εκείνοι καλά προσέχουν την υγεία τους· εσύ να μην διατηρήσεις την ψυχική σου ηρεμία; Εκτός κι αν θες να δοκιμάσεις τις αντοχές σου. Εκτός κι αν νομίζεις ότι μπορείς να τους κάνεις να λοξοδρομήσουν ή να ευθυγραμμίσουν. Στον κόσμο των μικροβίων, στον κόσμο των πάντων.
Έλα – κι εσένα σε φώναζαν μικρή «μικρόβιο».
Συντάκτης: Βασιλική Παγώνη
