Τα παιδιά είναι μικρά πλασματάκια που καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ’ αυτά που νομίζουμε και χρειάζονται διαρκή αγάπη και προσοχή. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει πάντα τα λόγια μας να είναι επεξεργασμένα ώστε να ταιριάξουν σ’ αυτά που το μυαλό ενός παιδιού πρέπει ν’ ακούσει. Ο τρόπος που θα πούμε κάτι, η στάση του σώματός μας, ο τόνος μας, η απόσταση που κρατάμε παίζουν μεγάλο ρόλο σ’ αυτόν μας τον σκοπό. Ωστόσο υπάρχουν 20 σίγουρα πράγματα που πρέπει να βεβαιωθούμε πως τους «περνάμε».
1. Είτε στην επιτυχία είτε στην αποτυχία, πάντα δίνουμε επιβράβευση στο παιδί μας
– «Πήρα τις βαθμολογίες σου από το σχολείο σήμερα. Σ’ αυτό το τρίμηνο, οι βαθμοί σου ήταν χαμηλότεροι, αλλά ξέρω ότι έκανες το καλύτερο που μπορούσες, θα σε βοηθήσω ώστε να τα πας καλύτερα την επόμενη φορά.»
2. Αποδοχή και άνευ όρων αγάπη των παιδιών
– «Η μαμά και ο μπαμπάς θα σ’ αγαπάνε πάντα, είτε έχουμε καλές μέρες, είτε όχι κι αυτό θα ισχύει για όσο ζούμε. Θα είμαστε πάντα δίπλα σου σε ό,τι χρειάζεσαι, σ’ αγαπάμε ακριβώς όπως είσαι και μας αρέσει ιδιαίτερα που κάνεις πράγματα που σ’ ευχαριστούν.»
3. Συμβουλεύουμε και καθοδηγούμε το παιδί μας, όταν έχει προβλήματα με τους φίλους του
– «Μου είπες, ότι ο Γιάννης σε χτύπησε στο διάλειμμα του σχολείου και σου πήρε το κολατσιό μέσα από τα χέρια. Την επόμενη φορά που θα τον δεις, μπορείς να του εξηγήσεις, ότι δεν του επιτρέπεις να σε ξαναχτυπήσει και σε περίπτωση που ξανασυμβεί, θέλω να ενημερώσεις αμέσως τον δάσκαλό σου, αλλά και μένα. Είμαι εδώ για ό,τι χρειαστείς, ώστε να το κουβεντιάσουμε και να βρούμε μαζί τη λύση σε κάθε πρόβλημα που σ’ απασχολεί.»
4. Εξηγούμε στο παιδί μας τη σημασία της συγχώρεσης αλλά και των ορίων
– «Εάν με νοιάζει κάτι, είναι να είσαι ανθεκτικός, γενναίος και προσεκτικός με τις συναναστροφές σου. Μπορεί κάποια στιγμή να σε συγχωρήσει κάποιος φίλος σου. Προσπάθησε να κατανοήσεις γιατί έπραξε όπως έπραξε, γιατί σου είπε ό,τι σου είπε και συγχώρεσέ τον, όταν καταλάβει το λάθος του. Ακόμα όμως κι εάν δεν το καταλάβει, θα ήθελα να το κάνεις για σένα. Αν δε θέλεις ωστόσο να συνεχίσεις να κάνεις παρέα μαζί του, θα το καταλάβω.»
5. Επιβραβεύουμε τις θετικές συμπεριφορές και προσπαθούμε να επέμβουμε, διορθώνοντας μαζί του τις αρνητικές
– «Χάρηκα πολύ που ενώ η συμμαθήτριά σου, σου μίλησε τόσο άσχημα, κατάφερες να είσαι ευγενική και ψύχραιμη. Μπράβο! Θα ήθελα όμως, να μην ειρωνεύεσαι τους άλλους γιατί δεν είναι ωραίο κα δε δείχνει σεβασμό.»
6. Οι γονείς πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι κι ώριμοι κηδεμόνες αναλαμβάνοντας σωστά τον ρόλο τους -τα παιδιά δεν πρέπει να παίρνουν τον ρόλο των γονέων τους-
– «Μερικές φορές, θέλεις να βγαίνεις με τους φίλους σου, χωρίς να παίρνεις πρώτα την έγκρισή μου. Όπως επίσης τις προάλλες, μου φώναξες που δεν έβαλα στο πλυντήριο το τζιν σου. Σε παρακαλώ πρώτα θα με ρωτάς κι όσο για τις δουλειές του σπιτιού, ξέρεις πως δουλεύω και κάνω ό,τι μπορώ. Δε μου αρέσει και δε σου επιτρέπω να μου φωνάζεις μ’ αυτόν τον τρόπο.»
7. Παροτρύνουμε τα παιδιά μας να εκφράζουν τα συναισθήματά τους
– «Θέλεις να μου πεις τι νιώθεις; Είσαι κλεισμένος πολύ ώρα στο δωμάτιό σου και δε μιλάς σε κανέναν. Καταλαβαίνω ότι αυτό που έγινε σε στεναχώρησε. Με κάνει να ανησυχώ και θα ήθελα να το συζητήσουμε. Θες να μου πεις πως αισθάνεσαι για αυτό που έγινε όταν νιώσεις έτοιμος;»
8. Θέτουμε ξεκάθαρα όρια, που είναι απαραίτητα για την ψυχοσωματική υγεία του παιδιού μας, έχοντας ενημερώσει προηγούμενος για τις επιπτώσεις που θα έχει εάν δεν τα τηρήσει
– «Μπορείς να πας στο πάρτι απόψε το βράδυ, αλλά η συμφωνία μας θα είναι να γυρίσεις στις 23:00. Εάν γυρίσεις πάλι μία ώρα αργότερα από την ώρα που έχουμε συμφωνήσει, την επόμενη φορά δε θα σε αφήσω να πας και δυστυχώς θα χάσεις την έξοδό σου.»
9. Θετική στάση των γονέων χωρίς προκατάληψη προς το παιδί
– «Πιστεύω πολύ σε σένα. Ανυπομονώ να δω, πώς θα πάνε τα μαθήματα στο ωδείο, με τη νέα σου εγγραφή στο τμήμα βιολιού. Πιστεύω ότι θα τα πας εξαιρετικά και θα γίνεις ένας υπέροχος βιολιστής.»
10. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του παιδιού, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης
– «Ήρθες σήμερα από το σχολείο στεναχωρημένη, επειδή δεν πήρες άριστα στο διαγώνισμα της ιστορίας. Εξ αρχής φοβόσουν ότι δε θα τα πας καλά. Δε χρειάζεται να φοβάσαι, αλλά να προετοιμάζεσαι σωστά, όταν ξέρεις πως θα γράψεις τεστ και τότε να είσαι σίγουρη, ότι θα πηγαίνεις με πολύ άνεση και κουλ διάθεση να το γράψεις, χωρίς φόβο κι ανασφάλεια.»
11. Δε βάζουμε στα παιδιά μας ταμπέλες, σχολιάζουμε την πράξη και όχι το παιδί
– «Αυτό που έκανες δε μου άρεσε. Ήταν πολύ παιδιάστικο να σκαρφιστείς τέτοια δικαιολογία για να πεις στη μαμά και τον μπαμπά.»
12. Η σημασία του να προσέχουν τα παιδιά μας το λεξιλόγιό τους
– «Σε παρακαλώ πολύ Νικόλα, θα ήθελα να χρησιμοποιείς πιο όμορφες λέξεις, που δεν πληγώνουν τους ανθρώπους. Δε σε τιμάει να πονάς τους άλλους με τόσο σκληρές κουβέντες. Να σκέφτεσαι πως θα ένιωθες εσύ στη θέση του άλλου παιδιού, που σε ακούει να του μιλάς έτσι.»
13. Η πειθαρχία στα παιδιά, είναι η βάση της παιδείας από το σπίτι
– «Θα ήθελα να κάτσουμε να συζητήσουμε. Με ενδιαφέρει πολύ να σου τονίσω μερικά σημεία του χαρακτήρα σου, που είναι καλό να βελτιώσεις, πρωτίστως για σένα και ύστερα για τους άλλους, που συναναστρέφονται μαζί σου. Τα ξανά είπαμε τις προάλλες, αλλά δεν ήσουν συνεπής στην υπόσχεσή σου και ξανά έκανες το ίδιο λάθος. Επιμένω σ’ όσα σου λέω, γιατί με ενδιαφέρει να γίνεις ένας σωστός άνθρωπος και θα τα συζητήσουμε όσες φορές χρειαστεί μέχρι να καταλάβεις τις υποχρεώσεις σου.»
14. Αν θέλουμε ευτυχισμένα παιδιά που δε φοβούνται, κάνουμε δραστηριότητες μαζί τους και τ’ εμπιστευόμαστε σ’ αυτές
– «Μανωλάκη μπορείς σε παρακαλώ να με βοηθήσεις με την αυλή; Ξέρω ότι παίζεις αυτήν τη στιγμή και σε διακόπτω, αλλά είσαι πολύ καλός στην κηπουρική και χρειάζομαι ακόμα ένα ζευγάρι χέρια για να κλαδέψουμε παρέα τις τριανταφυλλιές.»
15. Ακόμα και η ακαταστασία και το νοικοκύρεμα των δωματίων τους, θέλει τρόπο, όρια και επιβράβευση για να πετύχει η συνταγή
– «Παιδιά, θέλω να μαζέψετε το δωμάτιό σας μέχρι το βράδυ. Δεν έχω την απαίτηση να γίνει τώρα αμέσως, αλλά θέλω όμως να το έχετε τακτοποιήσει πριν κοιμηθείτε. Όταν το τελειώσετε σας περιμένει ένα δωράκι στο ψυγείο.»
16. Λιγότερη χρήση του κινητού τηλεφώνου, μέσω παρότρυνσης των παιδιών για παιχνίδι με τους φίλους τους κι ομαδικά παιχνίδια στο σπίτι με την οικογένεια
– «Ευτυχία μου, θα ήθελες να κανονίσετε με τις φίλες σου να πάτε στο σχολείο για κρυφτό, αντί να κάθεσαι στον καναπέ με το τηλέφωνο; Θα μπορούσαμε ακόμα, να παίξουμε παρέα Μονόπολη, που τόσο πολύ σου αρέσει. Τι λες;»
17. Ώρες κοινής ησυχίας και σεβασμός των γειτόνων μας
– «Περικλή θέλω να αφήσεις την μπάλα, γιατί η ώρα είναι 15:30. Η κυρία Γιάννα στο διπλανό διαμέρισμα έχει μωρό και τα μεσημέρια οφείλουμε να κάνουμε ησυχία, προκειμένου να ξεκουράζονται και να κοιμούνται όσοι το επιθυμούν χωρίς φασαρία. Δεν έχουμε το δικαίωμα να σηκώνουμε όλη την οικοδομή στο πόδι τις ώρες κοινής ησυχίας.»
18. Ακούμε προσεκτικά τις ιστορίες των παιδιών μας
– «Δεν μπορώ να συγκρατήσω την κοιλιά μου από τα γέλια. Μου φάνηκε τόσο αστείο το περιστατικό στο σχολείο που μου εξιστόρησες. Απόλαυσα πολύ την κουβέντα μας.»
19. Μιλάμε στα παιδιά για τον έρωτα και την αγάπη
– «Σας μιλήσαμε, για την έννοια της φιλίας και τώρα θέλουμε να σας μιλήσουμε για την αγάπη. Θέλετε πρώτα να μας πείτε τι πιστεύετε εσείς ότι είναι αγάπη;»
20. Μικρές αγαπησιάρικες υπενθυμίσεις και πράξεις αγάπης προς τα παιδιά μας
– «Αγάπη μου; Για κοίτα τι σου έφερα. Έχει και αφιέρωση επάνω, για να σου θυμίσω πόσο πολύ σημαντικό πλάσμα είσαι για μένα, αλλά και να σου δώσω χαρά με την έκπληξή μου.»
Συντάκτης: Δήμητρα Χατζηβασιλείου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
