Μόνος σου έπλασες τις αυταπάτες σου

Εντάξει λοιπόν. Σε τράβηξε το ιδιαίτερο στιλ, μερικά έξυπνα αστεία που ειπώθηκαν και κάποιες ψαγμένες ατάκες που άφηναν υπόνοιες για απόψεις «εκ βαθέων», σχετικά με προβληματισμούς που λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή. Μετά από πολυαναμενόμενες εξόδους (που τελικά δεν εξελίχθηκαν όπως περίμενες) και κάποιες συζητήσεις που επιχειρήσατε να ανοίξετε, το κατάλαβες. Παρ’ όλα αυτά δεν έκανες πίσω. Συνέχισες να πιστεύεις ότι πέρα από το όμορφο περιτύλιγμα, υπάρχει το ακόμα πιο εντυπωσιακό δώρο, που πρέπει απλά να προσπαθήσεις λίγο παραπάνω για να το κερδίσεις.

Ίσως να είναι κλειστός άνθρωπος. Είτε πάλι αρκετά πληγωμένος, που πλέον δεν ανοίγεται εύκολα σε όλους. Χώρια ότι μπορεί κιόλας να σε δοκιμάζει για να διαπιστώσεις αν είσαι αρκετά ικανός, ώστε να κατανοήσεις και να συμμεριστείς τις απόψεις του.

Ναι, ναι, καλό το σενάριο που έπλασες, μόνο που θυμίζει επιστημονική φαντασία και θα ήθελες κάτι πιο κοντά σε ρομαντική κομεντί. Αλλά για να το κάνεις αυτό, πρέπει πρώτα να παραδεχθείς ότι το υποψήφιο έτερον ήμισυ δεν είναι ο διανοούμενος στοχαστής που θα επιθυμούσες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλους μάς ελκύει μια ωραία εμφάνιση (ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάχτυλό μας). Είναι όμως το πρώτο και συνάμα το τελευταίο πράγμα που θα διατηρήσει αναμμένο το ενδιαφέρον σου. Γιατί καλή και η ομορφιά αλλά σαν τον ερωτισμό ενός ωραίου μυαλού, δεν έχει. Σταμάτα επιτέλους να βουτάς με πάθος στην άβυσσο γυρεύοντας θησαυρούς, όταν ο άλλος απέχει μόλις λίγα μέτρα από την επιφάνεια.

Δε σε κατηγορώ. Ίσα-ίσα που είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να γοητεύεται από το μυστήριο και να επιδίδεται στον αγώνα ερμηνείας αυτού. Από την ύπαρξη του Θεού ως την προσπάθεια προσέγγισης της ψυχής, μέσα μας σιγοκαίει η έμφυτη τάση να ξεδιαλύνουμε ανεξερεύνητα ερωτήματα. Κατ’ επέκταση, προσκολλόμαστε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε στο άλλο άτομο, το οποίο στα μάτια σου φαντάζει τριαντάφυλλο (δε φταις εσύ, η φαντασία σου τα φταίει) και στην προσπάθεια να αγγίξεις όλα τα ροδοπέταλά του ματώνεις, γιατί δεν έδωσες τη δέουσα προσοχή στα αγκάθια. Ονομάζεται αυταπάτη και υπάρχει εξήγηση και για αυτό.

Μια βασική παράμετρος για την ψυχική υγεία του ανθρώπου είναι η ύπαρξη μίας ισορροπημένης ερωτικής (όχι μόνο σεξουαλικής) ζωής. Και πώς αυτό επιτυγχάνεται; Μα με την εύρεση του ατόμου εκείνου που θα επιλέξεις να μοιραστείς τις στιγμές σου. Η ανάγκη μας μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο να ερωτευτούμε, να δώσουμε, να ζήσουμε και να αφεθούμε οδηγεί εγγυημένα στην υπερπροσπάθεια και την παραπλάνηση. Διότι όταν στην εξίσωση έρχεται να μπλεχτεί ο ενθουσιασμός τότε καθίσταται ακόμα πιο δύσκολο να διαχωρίσουμε τα δεδομένα από τα ζητούμενα. Έτσι, τείνουμε να διογκώνουμε τα προτερήματα του ατόμου αυτού, να μετατρέπουμε τα λάθος σημεία σε σωστά, πλάθοντας ουσιαστικά ένα είδωλο το οποίο είναι εξ’ολοκλήρου δημιούργημά μας. Αλλά όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο πιο απότομη είναι και η πρόσκρουσή σου με το έδαφος.

Μία απλή ερώτηση έρχεται να ξεδιαλύνει το κάπως θολό τοπίο. Αν δε σε έλκυε, θα ήθελες την παρέα του; Η απάντηση συνήθως είναι αρνητική. Και ύστερα παραπονιέσαι γιατί ο σύντροφός σου στην πορεία της σχέσης σας βγάζει τη μάσκα και σου αποκαλύπτει το χειρότερο αληθινό του πρόσωπο. Ξεχνιέσαι! Τη μάσκα του τη φόρεσες εσύ. Η μάσκα αντικατοπτρίζει την επιθυμία σου για μια σωστή επιλογή και για αποφυγή μιας επιπλέον απογοήτευσης.

Είναι όμως πιο σοφό να αντιμετωπίζεις την αλήθεια κατάματα εξ’ αρχής, από το να αιθεροβατείς.  Στην τελική το συναρπαστικό μεταξύ των ανθρώπων είναι η διαφορετικότητά τους. Εξαιτίας αυτής είναι αδύνατο να ταιριάξεις με όλους. Και είναι πάντα πιο δίκαιο να ταιριάζεις με τον άλλο γι’ αυτό που πραγματικά είναι και όχι γι’ αυτό που πιστεύεις ότι μπορεί ή θα ήθελες να γίνει. Γιατί οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν και ίσως δε θα έπρεπε.

Αυτό που θα έπρεπε είναι να αποδεχόμαστε τους γύρω μας και ιδιαίτερα τους σημαντικούς γύρω μας, γιατί τα ελαττώματά τους συμπληρώνουν τα δικά μας προτερήματα.   Σε μια τόσο σύντομη ζωή, είναι μάταιο να εγκλωβίζεσαι σε σενάρια. Γιατί όσα ελαφρυντικά και να έχεις που να σε δικαιολογούν και να σε απαλλάσσουν προσωρινά από τις ευθύνες σου, δεν έχεις το σημαντικότερο. Σου λείπει αυτό που θέλει τον άνθρωπο κυρίαρχο του μυαλού του και χειριστή των περίπλοκων και μπερδεμένων καταστάσεων, που ανά διαστήματα πλέκει μόνος του.