Για κανένα λόγο δεν πρέπει να χάνουμε το χαμόγελό μας

Αν παρατηρήσεις τους ανθρώπους γύρω σου την ώρα που περπατάς στο δρόμο, ενώ οδηγείς ή βρίσκεσαι μέσα στα βαγόνια του μετρό, υπάρχει περίπτωση να διακρίνεις πολλούς με σκυμμένο το κεφάλι, άλλους χαμένους στις σκέψεις τους, άλλους με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό και άλλους σχεδόν παγωμένους κι αδιάφορους. Μιας κι οι εκφράσεις ενός ανθρώπου μπορούν να σου φανερώσουν πολλά για τη διάθεση και την ψυχολογία του, δεν είναι δύσκολο να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως εκεί έξω ο κόσμος δείχνει μίζερος, βαθιά προβληματισμένος κι ανέκφραστος. Αυτό που λείπει απ’ τα πρόσωπά τους είναι εκείνη η έκφραση της ζωντάνιας, η σπιρτάδα στα μάτια τους, το φως που αντανακλάται μόνο αν υπάρχει μέσα σου.

Σίγουρα η εποχή που ζούμε αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης αρνητικής ψυχολογίας, αφού οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας έχουν πολλαπλασιαστεί, οι ανάγκες έχουν περιθωριοποιηθεί, ο ελεύθερος χρόνος έχει συρρικνωθεί, τα έξοδα τρέχουν κι εσύ τρέχεις πίσω τους  για τα προλάβεις, ο μισθός είναι κατά γενική ομολογία μικρός κι έρχονται μέσα σε αυτά να προστεθούν οι δυσκολίες στις διαπροσωπικές κι οικογενειακές σχέσεις.

Κάνοντας, λοιπόν, τον απολογισμό σου μπορεί να καταλήξεις σε συμπεράσματα με αρνητικό πρόσημο, να χάσεις την αισιοδοξία σου, να νιώσεις ματαιωμένος, πιεσμένος κι αγχωμένος. Απ’ τη μία πλευρά είναι πολύ λογικό να μας κουράζουν οι έντονοι ρυθμοί κι οι όποιες στεναχώριες και δυσκολίες. Άλλωστε όλοι έχουμε δικαίωμα σε μία κακή μέρα, σε μία κακή στιγμή.

Απ’ την άλλη πλευρά, όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να αφηνόμαστε στα δυσάρεστα συναισθήματα και να ξεχνάμε τη θετική πλευρά της ζωής. Δεν είναι όλα μαύρα και δε θα έρθει το τέλος κανενός κόσμου. Ίσως όλα έμοιαζαν πιο θετικά, αν συνειδητοποιούσαμε ότι μπορούμε κι εμείς να καθορίσουμε το μέλλον και τις καταστάσεις γύρω μας με τις αποφάσεις και με τη στάση που θα επιλέξουμε να υιοθετήσουμε. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως για κανένα λόγο δεν πρέπει να χάνουμε το χαμόγελό μας και την ενεργητικότητά μας.

Άλλωστε, αυτά δεν αγοράζονται, είναι ανέξοδα κι αυτό ίσως να τα καθιστά δύσκολα, παράλληλα όμως και πολύτιμα. Και φυσικά δε μιλάμε για το ψεύτικο ή προσποιητό χαμόγελο που φοράνε κάποιοι για να γίνουν αρεστοί ή για να κρύψουν τις πραγματικές τους αντιδράσεις, αλλά αυτό που πηγάζει απ’ την ψυχή και καθρεφτίζεται έντονα στα μάτια.

Όλο και κάποιον άνθρωπο θα έχουμε συναντήσει που μας έκανε εντύπωση το χαμόγελό του, γιατί εξέπεμπε μια ζεστασιά και μια σπάνια καλοσύνη και στο πέρασμά του σε έκανε να νιώσεις όμορφα και σε πλημμύρισε με θετικά κι αισιόδοξα συναισθήματα, φτιάχνοντάς σου έτσι απλά τη μέρα. Γιατί ένα αληθινό χαμόγελο αρκεί να γεμίσει με χρώματα μια γκρίζα ρουτίνα.

Κι αυτό είναι που λείπει απ’ τη ζωή μας, γιατί ξεχνάμε να χαμογελάμε και να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με καλή διάθεση και φιλικότητα. Αυτό που κυριαρχεί στις ανθρώπινες σχέσεις μας είναι η επιφυλακτικότητα κι ο αρνητισμός. Μαζί με τη θετική μας ενέργεια χάσαμε και την πίστη μας στους άλλους και τις καλές τους προθέσεις. Αν κοιτάξεις, όμως, λίγο πιο προσεκτικά γύρω σου θα ανακαλύψεις πολλούς λόγους για τους οποίους μπορείς να χαμογελάσεις και να καταλάβεις πως εκεί έξω υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και λόγοι για να ελπίζεις σε ένα καλύτερο μέλλον.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επιμένουν να κρατιούνται σφιχτά απ’ το χέρι, ζευγάρια που κοιτάζονται με αγάπη, άνθρωποι που βοηθούν ανιδιοτελώς τους διπλανούς τους χωρίς να το φωνάζουν και να το προβάλλουν, άνθρωποι που συναισθάνονται και καταλαβαίνουν τους άλλους, φίλοι που αρνούνται πεισματικά να σε εγκαταλείψουν στα δύσκολα και να μη γιορτάσουν μαζί σου στα εύκολα, άνθρωποι που γελάνε ακόμα δυνατά και τα γέλια τους αντηχούν εκκωφαντικά σπάζοντας για λίγο τη σιωπή και τη θλίψη σου.

Υπάρχει ακόμα μαγεία σε αυτόν τον κόσμο. Υπάρχει ακόμα χώρος για όνειρα και λίγη ευτυχία. Μόνο που η ευτυχία είναι επιλογή, δε σου χαρίζεται, μόνο εσύ μπορείς να τη χτίσεις, βήμα βήμα, μέρα με τη μέρα, ανακαλύπτοντας με υπομονή όλες εκείνες τις φωτεινές και αισιόδοξες ενδείξεις που έμαθες να παρακάμπτεις και να προσπερνάς στο πέρασμά σου.

Κι όταν αποφασίσεις να τις δεις ξανά και να τις αφήσεις να σε πλημμυρίσουν και να γεμίσουν την καρδιά σου με φως κι όρεξη για ζωή, τότε να συνειδητοποιήσεις πως εκείνο το περιβόητο χαμόγελο επέστρεψε αβίαστα και φυσικά από μόνο του στα χείλη και τη ζωή σου.