Αρχές Δεκεμβρίου, το πνεύμα κι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων έχει κατακλύσει σχεδόν κάθε γωνιάς αυτής της πόλης. Ξαφνικά όλα γύρω σου γίνονται και μοιάζουν πιο φωτεινά. Ίσως γιατί σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια, τότε που περίμενες τα Χριστούγεννα με ανυπομονησία και περνούσες ώρες ολόκληρες προσπαθώντας να επιλέξεις δώρο και να βρεις τις σωστές λέξεις για να ντύσεις εκείνο το πολυπόθητο γράμμα.
Τότε που πίστευες ακόμα πως υπάρχει μαγεία σε αυτόν τον κόσμο, τότε που η καρδιά σου πλημμύριζε ευτυχία, γιατί πολύ απλά για κάποιους από εμάς τα Χριστούγεννα αποτελούν κάτι περισσότερο από μια απλή γιορτή. Για κάποιους από εμάς τα Χριστούγεννα σημαίνουν οικογένεια, ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι, αγαπημένες ταινίες στην τηλεόραση, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ένα σπίτι γεμάτο όμορφες μυρωδιές, δώρα, χαλάρωση και το πιο σημαντικό απ’ όλα: αγάπη.
Ή αλλιώς, μια ευκαιρία να έρθεις πιο κοντά με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, να περάσεις ποιοτικό χρόνο μαζί τους, να προσφέρεις, να νιώσεις και να ξαναθυμηθείς την ομορφιά της ανθρώπινης επαφής, να ξαναγίνεις παιδί. Ποιος από εμάς δεν έχει περάσει βράδια κοιτάζοντας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο κάνοντας όνειρα κι ευχές, που προσμένει να γίνουν πραγματικότητα με τον ερχομό του νέου έτους; Ποιος από εμάς δεν έχει ευχηθεί για αγάπη, για έρωτα, για υγεία, για κάτι καλύτερο, για κάτι πιο αισιόδοξο;
Ακόμα κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως τα Χριστούγεννα μελαγχολούν, νιώθουν μοναξιά και δε βλέπουν την ώρα να τελειώσουν, ίσως τελικά και να έχουν δικαιολογία. Ίσως τα Χριστούγεννα να τους υπενθυμίζουν αυτό που τους λείπει περισσότερο, αυτό που επιζητούν περισσότερο, τη βαθύτερη επιθυμία τους να μοιραστούν συναισθήματα ή αναμνήσεις με εκείνα τα πρόσωπα που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή τους κι η απουσία τους έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κλίμα των ημερών.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, όμως, είναι πως θετικά ή αρνητικά, αυτή η περίοδος ξυπνά μέσα μας συναισθήματα, αφυπνίζει την ψυχή μας, αγγίζει την καρδιά μας και μας φέρνει πιο κοντά στον ανθρώπινο κι ευάλωτο εαυτό μας. Κι αυτό από μόνο του καθιστά αυτήν την περίοδο ξεχωριστή.
Ξέρεις επίσης πως κάτι έχεις να περιμένεις, κάτι διαφορετικό απ’ τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Οι γεμάτοι φώτα δρόμοι, τα στολισμένα μαγαζιά, η πυρετώδης, για κάποιους, προετοιμασία του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, αυτό το δέντρο που σας πήρε ώρες να στολίσετε όλοι μαζί στο γραφείο, ο καφές σε Χριστουγεννιάτικο κυπελλάκι που σου έφτιαξε την ημέρα γιατί το βρήκες πολύ χαριτωμένο, η αγορά δώρων για τους φίλους σου, τους γονείς σου ή τα παιδιά σου, τα τραγούδια στο ραδιόφωνο που λίγο ως πολύ όλοι έχουμε τραγουδήσει στη διαπασών μόνοι μας ή με παρέα στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι, τα παιδιά που θα σε ξυπνήσουν για να πουν τα κάλαντα –ενώ εσύ θα έχεις ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ–, εσύ κι όσοι αγαπάς γύρω απ’ το ίδιο τραπέζι να χαμογελάτε και να ανταλλάσσετε βλέμματα ευτυχίας και ξεγνοιασιάς.
Σε μια εποχή που κυριαρχεί το άτονο μαύρο, το έντονο κόκκινο των Χριστουγέννων έρχεται για να μας υπενθυμίσει πως όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, υπάρχει πάντα χώρος μέσα μας για λίγο φως, για λίγη ελπίδα, για λίγη μαγεία. Δεν είναι κακό να νιώθουμε ανέμελοι κάποιες στιγμές, δεν είναι κακό να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αφήνεται σε όμορφα και θετικά συναισθήματα.
Δεν έχει σημασία αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να στολίσουμε το πιο μεγάλο δέντρο ή να προσφέρουμε το πιο ακριβό δώρο. Αυτό που έχει σημασία είναι να συνειδητοποιήσουμε πως όταν ήμασταν παιδιά αρκούσε ένα τόσο δα φωτεινό λαμπάκι για να μας κάνει να χαμογελάσουμε διάπλατα. Μόνο που αυτό το λαμπάκι βρίσκεται μέσα μας.
Αυτό που απομένει, λοιπόν, είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το ανάψει ξανά και τότε η ευχή για κάτι καλύτερο ίσως και να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη