Φιλαράκια που συμπληρώνουν ο ένας τις φράσεις του άλλου

Κουβέντες που ξεκινάνε από τον έναν και ολοκληρώνονται από τον άλλο με ακριβώς το ίδιο νόημα στη σκέψη, σαν να ειπώθηκαν από τον ίδιο άνθρωπο. Αλήθεια, πόσο συχνά συμβαίνει αυτό; Πόσο συχνά βλέπουμε τόσο έντονη ταύτιση απόψεων; Και δε μιλάμε απλά για ταύτιση. Το ζήτημα είναι βαθύτερο. Είναι λογικό με έναν άνθρωπο που ζούμε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας, συγκατοικούμε, μοιραζόμαστε κοινές απόψεις και βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις, να παρατηρούμε μια σύγκλιση σκέψεων. Όταν όμως πρόκειται για δύο ανθρώπους πιο απομακρυσμένους, που τους συνδέει απλά μια μακροχρόνια φιλία ή ακόμη και μια πρόσφατη έλξη και που πρακτικά έχουν μόνο εξ αποστάσεως επικοινωνία, το όλο θέμα μοιάζει να περιπλέκεται. Ή και όχι. Τα πράγματα συχνά είναι πιο απλά από όσο τα σκεφτόμαστε και τα αναλύουμε στο μυαλό μας. Απλά συμβαίνουν.

Κάποιοι λένε ότι είναι το επονομαζόμενο κάρμα, άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι τα άστρα είναι αυτά που κάνουν αλχημείες και ταιριάσματα, ενώ κάποιοι τρίτοι συμπεραίνουν πως πρόκειται απλώς για μια σειρά από συμπτώσεις. Από την άλλη πλευρά η επιστήμη το ονομάζει «διαισθητική τηλεπάθεια». Με αυτόν τον όρο θέλει να περιγράψει την κατάσταση κατά την οποία δύο συνήθως άνθρωποι, φίλοι κυρίως και όχι τόσο συχνά εραστές, σκέφτονται τα ίδια, λένε ταυτόχρονα τις ίδιες λέξεις χωρίς να έχουν συνεννοηθεί ή να έχουν κοιταχτεί, μπαίνουν παράλληλα στην κοινή συνομιλία τους για να γράψουν για το ίδιο ακριβώς θέμα κι ας έχουν να μιλήσουν για πολλές ώρες, ή και μέρες. Συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που και οι ίδιοι απορούν πώς είναι δυνατόν. Στην αρχή το θεωρούν σύμπτωση, από ένα σημείο και έπειτα όμως παύει να τους κάνει εντύπωση και απλά γελούν, γιατί ξέρουν. Την ίδια αντίδραση έχουν και όταν συμβεί κάτι ανάλογο με τρίτους παρόντες, απολαμβάνουν μάλιστα ιδιαίτερα τα εντυπωσιασμένα βλέμματα που εισπράττουν και τα μικρά γελάκια που δημιουργούν κάθε φορά που λένε «πιάσε κόκκινο». Είναι από εκείνους τους φίλους που δε χρειάζεται να πουν πολλά για να συνεννοηθούν. Αρκεί ένα βλέμμα και όπως όλα δείχνουν, πολλές φορές ούτε καν αυτό. Οι σκέψεις τους μοιάζουν να έχουν συγχρονιστεί. Εξελίσσεται μάλιστα σε κάτι τόσο έντονο, που η κουβέντα μοιάζει σχεδόν σπατάλη χρόνου. Όταν κάτι κακό ή καλό συμβεί στον έναν, είναι λες και τίθεται σε λειτουργία κάποια αόρατη γραμμή ενστίκτου που τους συνδέει και αυτόματα ο άλλος θα στείλει ή θα πάρει τηλέφωνο με ανήσυχο τόνο στη φωνή να δει αν είναι όλα εντάξει.

Ξέρουν τόσο καλά πλέον ο ένας τις συνήθειες του άλλου, που αν υπάρχουν απαντήσεις τυπικές και απόμακρες αμέσως αντιλαμβάνεται ο παραλήπτης τους ότι κάπου αλλού έχει το νου του ο συνομιλητής και δε θα μασήσει τα λόγια του, θα τον ρωτήσει ευθέως. Κατάσταση που κοιτώντας τη μοιάζει σχεδόν αστεία, για αυτό άλλωστε το νευρικό γέλιο κάνει συχνά πυκνά εμφάνιση. Γέλιο όχι καθημερινό, αλλά από εκείνα που σου κλείνει η φωνή, πονάει ο λαιμός, κινδυνεύεις να πνιγείς, νιώθεις να χάνεις την ανάσα σου και τρέχουν τα δάκρυα από τα μάτια ασυναίσθητα. Γέλιο που μόνο αυτό το άτομο μπορεί να σου προκαλέσει. Μιλάμε για δύο μισά που ενώνονται για να σχηματίσουν ένα ολόκληρο, χωρίς ίχνος ερωτικής έλξης. Κάτι σαν δίδυμα που απλώς μοιάζουν λιγότερο. Είσαι πολύ τυχερός αν έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στη ζωή σου, αν έχεις παραπάνω δεν το συζητώ καν, αξιοζήλευτο. Και να ξέρεις πως η τύχη σου οριακά ξεπερνάει το να βρεις λυχνάρι με τρεις ευχές στο κέντρο της Αθήνας, αν αυτό το «άλλο σου μισό» ήρθε για να σχηματιστεί μια σχέση ερωτική ή ακόμη και επαγγελματική.

Αν λοιπόν η ζωή σου φέρει έναν τέτοιο φίλο, κοίτα να το χαρείς. Σπανίζει η τόσο καλή επικοινωνία μεταξύ ατόμων εξ ορισμού διαφορετικών και μη γελαστείς, ακόμη και το άτομο που τόσο άρτια νιώθεις να σε συμπληρώνει διαφορετικό σου είναι. Ίσως ακόμη και αντίθετό σου. Προς τι λοιπόν οι κοινές συμπεριφορές; Είναι που ο ένας υποσυνείδητα επηρεάζει τον άλλον και παρασύρει ο προσγειωμένος τον ξεσηκωμένο σε υγιεινές συνήθειες και προσεγμένες συμπεριφορές. Και αντίστροφα, ο πιο ξεσηκωμένος, που καμιά φορά ίσως είναι γνωστός και ως party animal, παρασύρει σε ξενύχτια, ποτά και ξέφρενα γλέντια τον λίγο πιο ήσυχο. Αυτές οι αντιθέσεις είναι που τελικά συνδυάζονται αρμονικά και δημιουργούν συγκλίσεις. Είναι τελικά οι πιο ωραίες πτυχές της ζωής, που τη χρωματίζουν με διαφορετικά μεν αλλά με έναν παράξενο τρόπο, πολύ όμοια και αρμονικά χρώματα.