«Η Πεντάμορφη και το Τέρας»· η ιστορία πίσω απ' το παραμύθι

Πίσω από κάθε όμορφη ιστορία πλασμένη ως παραμύθι, κρύβεται μια αλήθεια που κάνει τους πρωταγωνιστές λιγότερο άτρωτους απ’ ότι αρχικά φαντάζουν και δείχνουν. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τη γνωστή ιστορία «η Πεντάμορφη και το Τέρας». Μια ιστορία αγάπης με happy end που δείχνει πως όλα μπορούν να λυθούν μαγικά και να διορθωθούν για κάθε άνθρωπο. «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από τις ομότιτλες ταινίες κινούμενων σχεδίων της Walt Disney αρχικά το 1991, το 1997 με την Χριστουγεννιάτικη  έκδοση και το 1998 με τον Μαγικό Κόσμο της Μπελ, καθώς επίσης και την live-action ταινία που κυκλοφόρησε το 2017.

Ωστόσο, η ιστορία αυτή πρώτη φορά εμφανίστηκε μέσα από «ένα παραμύθι της Γαλλίδας μυθιστοριογράφου της Γκαμπριέλ-Σουζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ και εκδόθηκε το 1741, στο La Jeune Américaine et les contes marins». Η ιστορία αυτή συμπυκνώθηκε, διαφοροποιήθηκε και παρουσιάστηκε σε πολλές διαφορετικές μεταγενέστερες εκδόσεις από διαφορετικούς συγγραφείς. Εν τούτοις, η ρομαντική ιστορία αγάπης με τις έξτρα δόσεις μαγείας και ευτυχισμένου τέλους πηγάζει από μία αληθινή ιστορία πολύ λιγότερο μαγική και ευτυχισμένη. Στη πραγματικότητα το αποκαλούμενο «Τέρας», ήταν ένας απλός άνθρωπος με ένα ιδιαίτερο γνώρισμα, καθώς λόγω μίας πάθησης το σώμα του και το πρόσωπό του ήταν γεμάτο από τρίχες και όλοι τον αποκαλούσαν «Άνθρωπο του Δάσους». Το πραγματικό του όνομα ήταν Petrus Gonsalvus και γεννήθηκε στην Τενερίφη (νησί της Ισπανίας) το 1537.

Όλοι τον απέφευγαν λόγω της όψης του και δεν μπορούσαν να είναι βέβαιοι -λόγω του ιδιαίτερου παρουσιαστικού του- αν φέρεται σαν άνθρωπος. Δεν του έδιναν την ευκαιρία να δείξει τον πραγματικό του χαρακτήρα, παρά μόνο στέκονταν στην εικόνα του. Δυστυχώς το να επικρατεί η εικόνα, το «φαίνεσθαι» και όχι η πραγματική όψη των ανθρώπων υπήρχε ανέκαθεν στις κοινωνίες και είναι ένα γνώρισμα της ανθρωπότητας που δε χάθηκε με το πέρασμα των αιώνων. Ένας άνθρωπος με επιρροή στην τότε εποχή, ο βασιλιάς Ερρίκος Β’ της Γαλλίας, το 1547, ζήτησε να συναντήσει τον ιδιαίτερο Gonsalvus και από μόνος του διέκρινε και διαπίστωσε ότι πίσω από την τρομαχτική όψη που δεν μπορούσε κανείς να τον ξεχωρίσει εύκολα από τα ζώα, ήταν εμφανής η ευγένειά του, γι’ αυτό και δέχτηκε να του προσφέρει βοήθεια. Η μορφή βοήθειας που του προσέφερε ήταν ιδιαίτερη, όπως ακριβώς άρμοζε και στην ιδιαιτερότητα του ίδιου.

Σκεπτόμενος ο Ερρίκος Β’ ότι δεν θα ήταν εύκολο ένας άνθρωπος με την μορφή αυτή να ενσωματωθεί στην κοινωνία και να προσαρμοστεί, θέλησε να τον βοηθήσει αναλαμβάνοντας με τη συνεισφορά της συζύγου του, Αικατερίνης των Μεδίκων, να του βρουν μία πολύ όμορφη και εκλεπτυσμένη σύζυγο, πιστεύοντας ό,τι όσο πιο όμορφη και καλοσυνάτη ήταν, τόσο πιο εύκολα θα τον βοηθούσε να ενταχθεί στην κοινωνία. Πρώτη στην λίστα με τις εναλλακτικές επιλογές ήταν η Catherine, η κόρη ενός δικαστικού υπαλλήλου. Στην αρχή ο Βασιλιάς και η σύζυγός του ήταν πολύ διστακτικοί λόγω της εμφάνισης του Gonsalvus, ωστόσο προς μεγάλη τους έκπληξη το ζευγάρι ανέπτυξε από την πρώτη στιγμή μία όμορφη σχέση. Η Catherine μπόρεσε να δει την πραγματική προσωπικότητα και την άκρως ανθρώπινη πλευρά του Gonsalvus.

Το ζευγάρι απέκτησε 7 παιδιά, από τα οποία τα 4 είχαν την ατυχία (ή και ευλογία αν σκεφτεί κανείς πόσο ανθρώπινα φέρθηκε στον Consalvus ο Βασιλιάς, αλλά και πόσο σημαντικό είναι να είσαι διαφορετικός) να έχουν την ασθένεια και την ιδιαίτερη όψη του πατέρα τους και τα οποία δόθηκαν σε οικογένειες αριστοκρατών, με βαριά καρδιά από την πλευρά του ζευγαριού που ωστόσο δεν μπορούσε να δράσει  όπως θα ήθελε. Το ζευγάρι έφυγε στην Ιταλία, όπου το 1618 απεβίωσε ο εξευγενισμένος «Άνθρωπος του δάσους» και αργότερα το 1623 ακολούθησε ο θάνατος της αγαπημένης του συζύγου που ήταν η μόνη εκτός από τον Βασιλιά που κατάφερε να δει τι κρύβεται πίσω από την αποκρουστική του όψη.

Διαβάζοντας αυτή την αληθινή ιστορία και συγκρίνοντάς την με το πόσο μαγική και όμορφη την παρουσιάζουν οι ταινίες και τα παραμύθια οφείλουμε να κατανοήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον, δεν πρέπει να στεκόμαστε στην εικόνα ενός ανθρώπου και να βγάζουμε συμπεράσματα χωρίς να δώσουμε την ευκαιρία να μας παρουσιαστεί όπως είναι και να δούμε την ψυχή και την προσωπικότητά του. Δεύτερον, καμία ιστορία αγάπης -όσο ρομαντική κι αν είναι- δεν είναι τόσο απλή και εύκολη χωρίς κανένα εμπόδιο. Μπορούν όλα να λυθούν και κάθε δυσκολία να ξεπεραστεί αρκεί οι πρωταγωνιστές κάθε φορά να βρουν τη δύναμη που απαιτείται.