Καλό και το νάζι αλλά η υπερβολή κουράζει

Η έκφραση συναισθημάτων και συγκεκριμένα της αγάπης και του έρωτά σου για έναν άνθρωπο είναι υποκειμενικό θέμα. Κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και επιβάλλει τον τρόπο με τον οποίο αντιδράς, εκπλήσσεσαι, εξωτερικεύεις τον θαυμασμό που νιώθεις για τον άνθρωπό σου. Τα συναισθήματά σου και η εξωτερίκευση τους θα έπρεπε να είναι αποδεκτά ειδικά από τον σύντροφό σου, καθώς είναι στοιχεία της προσωπικότητας και του εαυτού σου. Τι γίνεται όμως όταν αρχίζουν οι εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού να εμπεριέχουν έντονα στοιχεία από νάζι και γλύκα; Όπως το διαβάζεις είναι όμορφο και ρομαντικό. Στην αρχή. Για την ακρίβεια στην πολύ αρχή, τότε που όλα «στάζουν μέλι», η μία καρδούλα διαδέχεται την άλλη και τα γραπτά μηνύματα ξεχειλίζουν από εικονίδια με φάτσες που έχουν καρδούλες στα μάτια. Ο καιρός περνάει γρήγορα όμως και όσο προχωράει η σχέση οι ανάγκες των συντρόφων, αλλά και ο τρόπος επικοινωνίας οφείλει να προσαρμόζεται.

Σίγουρα στη ζωή όλα έχουν μια πλευρά που αντανακλά το ιδανικό και αυτό που θα επιθυμούσαμε και την άλλη πλευρά που αντανακλά την πραγματικότητα, το γνωστό στον κόσμο των social media και ως instagramVSreality. Το ιδανικό σε μία σχέση λοιπόν, θα ήταν να υπάρχει  ανταλλαγή γλυκόλογων, όμορφες, τρυφερές, στοργικές ματιές, χάδια και όλα να γίνονται με χαρά, με περίσσεια τελειότητα και με ενθουσιασμό. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική γιατί αφορά ανθρώπους που βιώνουν καθημερινές δυσκολίες και τα συναισθήματά τους είναι ευάλωτα, οπότε και εκρήξεις θυμού έχουν και νεύρα και στιγμές που όχι μόνο δε θέλουν γλυκόλογα, αλλά για την ακρίβεια θα προτιμούσαν να μη βλέπουν άνθρωπο. Η πραγματικότητα είναι η ανθρώπινη πλευρά των καταστάσεων, αυτή που ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο.

Στη σχέση ο ένας οφείλει να σέβεται τον άλλον χωρίς να κατακρίνει τον τρόπο που επιλέγει να εκφραστεί. Οτιδήποτε ωστόσο γίνεται σε υπερβολικό βαθμό δημιουργεί ερωτηματικά για το κατά πόσο συνεχίζει να έχει την ίδια αξία ή κατά πόσο κουράζει. Ο θαυμασμός στο πρόσωπο του συντρόφου μας συμπεριλαμβάνει κάθε του πλευρά, τόσο του θυμού, όσο και της τρυφερότητας και της γλύκας. Όταν ερωτεύεσαι και αγαπάς έναν άνθρωπο οφείλεις να το κάνεις ολοκληρωτικά και σφαιρικά, ακόμη κι όταν είναι οξύθυμος και μουτρωμένος.

Αν από την άλλη με την πάροδο του χρόνου διαπιστώσεις ότι είναι σε μόνιμη βάση, μουτρωμένος, οξύθυμος, γλυκός, τρυφερός σε υπερβολικό σημείο, τότε κάνουν την εμφάνισή τους τα ερωτηματικά και δημιουργούνται αμφιβολίες. Η εξήγηση είναι απλή και βρίσκεται κάπου στις σκέψεις μας. Εφόσον ο σύντροφός σου είναι άνθρωπος βλέποντάς τον σε διαφορετικές του φάσεις νιώθεις ότι τον γνωρίζεις καλύτερα και μπορείς να ξεκλειδώσεις κι άλλα επίπεδα αγάπης και έρωτα για εκείνον. Όσο όμως δεν ξεδιπλώνεται και δε βλέπεις τις διαφορετικές εκφάνσεις της προσωπικότητάς του αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι μπορεί να κρύβει που δε θέλεις να δεις, αν θα σου επιτρέψει ποτέ να δεις αυτό που δε βλέπουν οι άλλοι, τα σημεία που τον κάνουν τρωτό και ευάλωτο, τις αδυναμίες του. Σε κουράζουν οι μονοδιάστατες εκφράσεις του και αναρωτιέσαι μήπως αυτό οφείλεται σε κάτι που εσύ δεν κάνεις σωστά. Και στο σημείο αυτό είναι που αρχίζουν κομματάκια από τον έρωτα, την αγάπη, τον θαυμασμό που νιώθεις να δίνουν τη θέση τους στην κούραση και τα ερωτηματικά που ενώνονται και δημιουργούν απόσταση ανάμεσα σε σένα και τον σύντροφό σου, η οποία όλο και μεγαλώνει.

Όσο και να ονειρεύεται κανείς μια τέλεια ρομαντική σχέση, με το υπερβολικό νάζι σε μόνιμη βάση θα κουραστεί και θα χάσουν τη μαγεία τους αυτές οι λίγες στιγμές που όλα είναι μόνο χάδια, αγάπη, στοργή και μοσχοβολούν έρωτα. Ωστόσο, αν ανήκεις σε όσους είναι υπερβολικά εκδηλωτικοί με ναζιάρικο τρόπο το μόνο που καλό είναι να έχεις κατά νου είναι πως όλα έχουν τη στιγμή τους και την ώρα τους. Όχι πως ο έρωτας έχει ωράριο λειτουργίας, αλλά καμιά φορά δε συμβαδίζουν απόλυτα οι επιθυμίες και η πραγματικότητα των ανθρώπων. Να θυμάστε πως όλα είναι απαραίτητα, αλλά «Μέτρον Άριστον» (Κλεόβουλος ο Ρόδιος).