Σε μια παιδική χαρά οι πιο αξέχαστες στιγμές μας

Κούνιες, τραμπάλα, μύλο, τσουλήθρα και χαλίκια έτοιμα να αφήσουν το σημάδι τους στα γόνατά σου στις εποχές προ της χρήσης χλοοτάπητα ή ειδικού τάπητα, έτοιμα να έρθουν σε επαφή με το δέρμα σου και να σε κάνουν να πονέσεις για λίγο -ίσως και να ματώσεις-, αλλά και αυτό συνήθως έμοιαζε ασήμαντο. Ασήμαντο και μηδαμινή λεπτομέρεια μπροστά στην έκρηξη συναισθημάτων που προκαλούσε η παραμονή και συμμετοχή σε παιχνίδια εντός της παιδικής χαράς. Και το περίεργο με την παιδική χαρά είναι ότι είναι τόσο βαθιά χαραγμένη στην μνήμη σου που και μόνο περνώντας έξω από μία από αυτές, η σκέψη σου κατακλύζεται με αναμνήσεις, παιδικές φωνές, τραγούδια, αίσθηση ελευθερίας και έκρηξη αδρεναλίνης με την κούνια να φτάνει όσο πιο ψηλά γίνεται από το έδαφος, αφήνοντάς σε για λίγα δευτερόλεπτα μετέωρο και με την αίσθηση ότι πετάς.

Αναρωτιέσαι γιατί η παιδική χαρά φέρνει και ξυπνά τόσα συναισθήματα, τόσες αναμνήσεις και έπειτα την αμέσως επόμενη στιγμή αναλογίζεσαι πόσες φάσεις μέχρι την ενήλικη ζωή σου και σε πόσες προσωπικές στιγμές της εφηβικής ζωής είχες για μάρτυρες την τραμπάλα που συχνά μετατρεπόταν σε παιχνίδι για μεγάλους, παιχνίδι πρόκλησης της έντασης και της αναπάντεχης δράσης-αντίδρασης μεταξύ δύο εφήβων που έρχονται αντιμέτωποι με τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα. Από δυναμικά παιχνίδια κυνηγητού, κρυφτού, κλέφτες-αστυνόμους και μήλα μέχρι τα πρώτα ρομαντικά ραντεβού, όλα τα έζησες στην παιδική χαρά.

Γιατί όμως αναπολεί κανείς τόσο έντονα και επίμονα κατά την ενήλικη ζωή του, στιγμές που έζησε αρκετά χρόνια πριν, όταν ακόμη ήταν παιδί και ο τρόπος που σκεφτόταν αν όχι αθώος τουλάχιστον με αθώα κίνητρα και μικρές διαστάσεις; Γιατί αυτό λείπει στους ενήλικες! Όταν αρχίζουν οι αλλεπάλληλες υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής, σπανίζουν τα παιδικά συναισθήματα που προκαλούσαν τόσο περίτεχνα οι παιδικές χαρές. Και κάθε άνθρωπος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του το μόνο σίγουρο είναι ότι κρύβει μέσα του ένα παιδί. Εάν το κρύβει πολύ βαθιά και δεν αφήνει να έρθει στην επιφάνεια κανένα σχετικό συναίσθημα είναι θέμα ατομικό και προσωπικό. Είναι ζήτημα επιλογής αν θα αφήσεις πίσω σου την παιδικότητά σου και θα αφεθείς στην αβρότητα της ενηλικίωσης και όσων αυτή φέρνει μαζί της.

Εκείνα τα παιδικά συναισθήματα, η αδρεναλίνη από αθώα προέλευση, όπως η κούνια και ο ρομαντισμός των πρώτων ραντεβού που δόθηκαν σε εκείνα τα σημεία έχουν κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο που θέλεις να το ζεις ξανά και ξανά. Πρώτα δειλά φιλιά, καθώς και πρώτα μουσικά ακούσματα μέσα από φορητή συσκευή μουσικής όπως Walkman, mp3 player, μοιράζοντας ένα ζευγάρι ακουστικά. Εκείνο το συναίσθημα της χαράς όταν μοιράζεσαι με τους φίλους σου κάτι ή της λύπης όταν χάνεις σε ένα παιχνίδι. Γιατί έτσι βιώνεις στιγμές ξεγνοιασιάς, ανεμελιάς, χαμένης αθωότητας, ρομαντισμού που πλέον θεωρείται ξεπερασμένο να είσαι αυτής της παλιάς σχολής που οι άνθρωποι αποζητούσαν την τρυφερότητα και το ρομαντισμό φανερά και με καμάρι. Το να «ξυπνάς» το παιδί που έχεις μέσα σου είναι σαν να ενεργοποιείς και πάλι την αθωότητα, την ανεμελιά και την αισιοδοξία με την οποία αντιμετωπίζουν τα παιδιά το μέλλον και τις καταστάσεις που βιώνουν. Ένα παιδί σαν αυτό που κρύβεις μέσα σου ξέρει να ωραιοποιεί τις καταστάσεις, αλλά χωρίς να χάνει την αλήθεια και την ουσία αυτών. Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου κατά την ενήλικη ζωή διαμορφώνεται βάσει των εικόνων και των γεγονότων που βιώνει κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Η προσωπικότητα του ανθρώπου και οι συμπεριφορές του πηγάζουν από τις επιλογές που κάνει σε όλη του τη ζωή και τις αναμνήσεις που έχει δημιουργήσει.

Σημαντικά μαθήματα, όπως το να σηκώνεσαι ξανά και να προσπαθείς όταν πέφτεις στο πιο κακοτράχαλο έδαφος και χτυπάς ή κάνεις γρατσουνιές όπως σε εκείνα τα χαλίκια είναι σημαντικός παράγοντας της μετέπειτα πορείας σου σε μία μεγαλύτερη παιδική χαρά που λέγεται ζωή.  Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε, γιατί θεωρούμε ότι η ζωή των μεγάλων είναι εύκολη και με λυμένα προβλήματα, όταν όμως έρθουμε αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες δυσκολίες ψάχνουμε τρόπο να «γίνουμε και πάλι παιδιά» τότε που όλα ήταν πιο απλά και πιο αληθινά.