Στο εργασιακό περιβάλλον περνάμε μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Ένας άνθρωπος δαπανά στην εργασία του περίπου το 23% των ετήσιων συνολικών ωρών (2.000 ώρες/έτος). Πρόκειται για χρονικό διάστημα αρκετά μεγάλο ώστε να αναπτυχθούν πιο προσωπικές σχέσεις μεταξύ των συναδέλφων πέραν την επικοινωνίας που απαιτείται στα πλαίσια της δουλειάς. Καθοριστικός παράγοντας στο αν και κατά πόσο θα δημιουργηθούν περαιτέρω σχέσεις είναι το πόσο φιλικά και ανοιχτά είναι τα άτομα σε συζητήσεις εκτός των τυπικών και το αν κάποιος παραμένει στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον για πολλά χρόνια με τους ίδιους συναδέλφους στον περίγυρό του. Επίσης σημαντικό ρόλο στη δημιουργία σχέσεων πλην των τυπικών διαδραματίζει το ποιον έχεις απέναντί σου, αν δηλαδή ο συνάδελφος είναι ανοιχτός και κοινωνικός ή αν προτιμά να κρατά τις αποστάσεις.
Ανεξάρτητα από το πόσο αυστηρός είναι ένας άνθρωπος και πόσο δε σου αφήνει χώρο να μάθεις κάτι παραπάνω γι’ αυτόν πέρα απ’ τα απαραίτητα, με κάποιους θα διαπιστώσεις πως υπάρχει καλή επικοινωνία και χημεία. Σε αυτή την περίπτωση είναι θέμα επιλογής κατά πόσο θα διατηρήσεις τυπικές σχέσεις, όπως επίσης και τα όρια που θα θέσεις. Εσύ αποφασίζεις αν θα κάνες παρέα ή αν θα συνάψεις ακόμα και ερωτικής φύσεως σχέση με πρόσωπο απ’ τη δουλειά. Οι σχέσεις αυτές μπορεί αργότερα να εξελιχθούν σε συζυγικές, σε κουμπαριές ή να παραμείνουν παρέες για καφέ στα ρεπό σου ή για “after work drinks”.
Οι καλοί λογαριασμοί λένε πως κάνουν τους καλούς φίλους. Μια φράση που κρύβει αλήθειες για το πώς πρέπει να φέρονται οι άνθρωποι και δείχνει πως οφείλουν να σέβονται κάθε σχέση που συνάπτουν τόσο εντός όσο και εκτός εργασιακού χώρου. Οι σχέσεις αποτελούνται από ανθρώπους με διαφορετικές θέσεις και ρόλους -συχνά αντικρουόμενους- στην καθημερινότητά τους. Για να υπάρχει ισορροπία και ψυχική ηρεμία πρέπει να διαχωρίζονται ανάλογα με το είδος τους. Συγκεκριμένα, οι προσωπικής φύσεως σχέσεις μεταξύ συναδέλφων -είτε αναπτύχθηκαν εντός του εργασιακού περιβάλλοντος είτε προϋπήρχαν- πρέπει να μένουν εκτός δουλειάς. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει κίνδυνος το συναίσθημα να λάβει τη σκυτάλη και να δημιουργήσει πρακτικά προβλήματα. Αυτό πρέπει να ισχύει είτε πρόκειται για επιτεύγματα και θετικές διακρίσεις, είτε για λάθη, παραλείψεις και άστοχους χειρισμούς σε θέματα δουλειάς.
Δεν ωφελεί κανέναν να επωμίζεται ο λάθος άνθρωπος παραλείψεις άλλων ή να απολαμβάνει τις επιβραβεύσεις για ξενά επιτεύγματα και επιτυχίες. Οι όποιες σχέσεις διατηρείς με τους συναδέλφους εκτός δουλειάς δεν πρέπει να μπαίνουν σε προτεραιότητα στο εργασιακό περιβάλλον. Δεν είναι ρουφιανιά να πεις πως κάτι δεν έγινε σωστά από το φιλαράκι σου, ούτε και θεωρείται αντισυναδελφική συμπεριφορά. Το να μη μιλάμε για θέματα δουλειάς σημαίνει πως πιθανόν θα επηρεαστεί ο φόρτος εργασίας μας ή και η εικόνα της απόδοσής μας, κάτι που μόνο ικανοποιημένους δε θα μας κάνει.
Καλό είναι στις σχέσεις να τίθενται όρια από την αρχή και να είναι σαφές πως άλλο δουλειά κι άλλο φιλία. Όσο πιο ξεκάθαρος είναι κάποιος τόσο πιο ισορροπημένες θα είναι οι σχέσεις του στο σύνολό τους -συναδελφικές, επαγγελματικές, προσωπικές. Αν επικρατήσει το συναίσθημα θα χαθεί η αντικειμενικότητα και η ισορροπία και ίσως από τον φόρτο και την πίεση να προκληθούν εντάσεις και να κλονιστούν τόσο οι προσωπικές όσο και οι συναδελφικές σχέσεις. Όσο κι αν θέλουμε να προστατεύουμε τους δικούς μας ανθρώπους είναι σημαντικό να είμαστε παράλληλα αντικειμενικοί και ειλικρινείς, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα δουλειάς.
Συντάκτης: Άννη Παναγιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
