10 εγκλήματα από έρωτα που έμειναν στην ιστορία

Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα πέσει στα χέρια του καθένα από εμάς ένα άρθρο ή μια εφημερίδα που θα αναφέρεται σ’ ένα έγκλημα πάθους, ακόμα κι αν αυτό είναι ένα μυθιστόρημα ή μια ταινία στην τηλεόραση. Γεγονότα που συντάραξαν τον κόσμο κι έσπειραν τη δυστυχία σε οικογένειες και πρόσωπα κοντινά, ενώ ταυτόχρονα ενέπνευσαν τους περισσότερους συγγραφείς και παραγωγούς. Μα είτε πρόκειται για αποκύημα της φαντασίας του καλλιτέχνη είτε έμπνευσή του από πραγματικά γεγονότα, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή στις περισσότερες των περιστάσεων.

Ποιος να φανταζόταν πως το ερωτικό πάθος ενός ανθρώπου θα μπορούσε να μετατραπεί σε ζήλια και φθόνο, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τον τυφλώσει, να οπλίσει το χέρι του και να βάλει τέλος στη ζωή του αγαπημένου του, ακόμα και στον ίδιο, με τον πιο αποκρουστικό τρόπο;

Έγκλημα πάθους κι έρωτα ακούμε και οι περισσότεροι σκεφτόμαστε κάτι σε Ρωμαίο και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ, που προτίμησαν να πεθάνουν μαζί από το να ζουν χωριστά λόγω της έχθρας των οικογενειών τους. Για άλλους μακάβριο, για άλλους άκρως ρομαντικό ένα τέτοιο τέλος, μα όπως και να ‘χει δε μοιάζει καθόλου με τις περιπτώσεις που θα δείτε παρακάτω, όχι γιατί αποτελούν πραγματικά γεγονότα αλλά γιατί οι ακραίες αυτές πράξεις ξεπερνάνε κάθε φαντασία.

1. Κι αν την ήθελε μονάχα για τον εαυτό του;

Νέα Υόρκη, 10 Απριλίου 1836, ο Ρίτσαρντ Π. Ρόμπινσον δολοφόνησε την Έλεν Τζούετ. Παρόλο που η Έλεν δούλευε σε οίκο ανοχής, με τον Ρίτσαρντ είχαν αναπτύξει μια πιο τρυφερή σχέση και όλα φαίνονταν φυσιολογικά μέχρι που εκείνη τη νύχτα, «άνοιξε» το κεφάλι της με ένα τσεκούρι χτυπώντας την τρεις φορές. Δεν καταδικάστηκε ποτέ, διότι οι μαρτυρίες που προέρχονταν από τις υπόλοιπες κοπέλες του οίκου, θεωρήθηκαν αναξιόπιστες και έτσι κανείς δεν έμαθε το λόγο ή τους λόγους που τον έκαναν να βάλει τέλος στη ζωή της.

2. Ένας κρυφός θαυμαστής

Νέα Υόρκη, Ιούλιος του 1841, το ακρωτηριασμένο σώμα της Μαίρη Ρότζερς εμφανίζεται στην ακτή. Όταν βρέθηκε οι πρώτες υποψίες στράφηκαν στον αρραβωνιαστικό της Ντάνιελ Πέιν, μα κάποιες μαρτυρίες την ήθελαν να κυκλοφορεί με έναν άγνωστο άντρα σε ένα εστιατόριο. Η υπόθεση δεν έκλεισε μιας και ο άντρας αυτός δεν αναγνωρίστηκε ποτέ, ενώ ο Ντάνιελ συντετριμμένος από το χαμό της αγαπημένης του αυτοκτόνησε στο σημείο που βρέθηκε η ίδια.

3. Έμαθε πως ήταν παντρεμένος

Λος Άντζελες, 7 Οκτωβρίου 1887, η Χέιτι Γούλστιν πυροβόλησε τον δόκτωρ Τσαρλς Ν. Χάρλαν με τον οποίο βλέπονταν για καιρό κρυφά από όλους. Είχε ανακαλύψει πως ήταν παντρεμένος και μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να βάλει τέλος στη ζωή της, αποφασίζει να αφαιρέσει τη δική του αφήνοντάς τον με μια σφαίρα στο κεφάλι και τη φωτιά που η ίδια έβαλε στον αχυρώνα που βρέθηκαν για τελευταία φορά.

4. Προτίμησε μια άλλη για ερωμένη του

Παρίσι, 7 Ιανουαρίου 1879, η Μαρί Μπιέρ, Γαλλίδα τραγουδίστρια πυροβόλησε τρεις φορές στην πλάτη του πρώην αγαπημένου της Ρόμπερτ Γκεντιάν. Όντας μονόπλευρα ερωτευμένη και παθιασμένη μαζί του, δεν άντεξε το γεγονός πως ο «καλός» της προτίμησε μια άλλη, νεότερη, για ερωμένη του.

5. Κανένας από τους δύο δεν υπολόγισε πού βρίσκονταν

Μανχάταν, μικρή Ιταλία, Απρίλιος 1895, η Μαρία Μπαρμπέλα έκοψε το λαιμό του Ντομένσιο Κουτάλντο με ένα ξυράφι, μέσα στο γεμάτο κόσμο μπαρ όπου σύχναζαν. Η Μαρία, παρ’ όλη την πίεσή του, δεν ήθελε καμία σεξουαλική επαφή πριν από το γάμο. Ο Ντομένσιο όμως πήρε αυτό που ήθελε χωρίς να είναι πρόθυμος να την αποκαταστήσει, όπως η ίδια του ζητούσε, εξευτελίζοντάς την μπροστά στον κόσμο που έγινε τελικά και μάρτυρας στη δολοφονία του.

6. Ο έρωτάς τους μόνο δεν ήταν αρκετός για να στεριώσουν

Αθήνα, Κολωνάκι, 9 Δεκεμβρίου 1963 ο Ρεζά Αμπάς Μυρτολούι πυροβόλησε την παραλίγο σύζυγό του Ιουλία Συρεγγέλα έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας. Όσο ερωτευμένοι και να ήταν, η Ιουλία δεν μπορούσε να είναι με έναν άνθρωπο ψυχικά άρρωστο. Ήθελε να τον χωρίσει. Η άρνησή της στην πρόταση γάμου που της έκανε, τον τρέλανε, θόλωσε εντελώς και με μια σφαίρα μονάχα έκλεψε την τελευταία της πνοή.

7. Δεν μπορούσε να δεχτεί την αδιαφορία του

Αθήνα, Νέα Σμύρνη, 22 Ιουλίου 1997, η Κάτια Γιαννακοπούλου αδειάζει το περιεχόμενο του όπλου της στην πλάτη του αρχιμανδρίτη Άνθιμου Ελευθεριάδη. Τη γοήτευσε και η παραμικρή ανταπόκρισή του πυροδοτούσε το πάθος της για εκείνον κι ας ήταν παντρεμένη με παιδί. Πέρασαν χρόνια όντας παράνομο ζευγάρι, μέχρι που ο ίδιος έφυγε στο εξωτερικό και άρχισε να απομακρύνεται. Η αδιαφορία του τελικά ήταν αυτό που την τσάκισε και σκότωσε τον έρωτά της.

8. Μόνο ο θάνατος θα την έπαιρνε μακριά του

Βέροια, 11 Απριλίου 2005, ο Δάνος Μουρατίδης θολωμένος από τη ζήλια, παρ’ όλο που είχαν περάσει αρκετές μέρες χωρισμένοι, στραγγάλισε στον ύπνο της την Κική Κούσογλου, ενώ για καιρό, μετά την «εξαφάνισή» της προσποιείτο τον ανήσυχο φίλο. Αφορμή για να τη σκοτώσει ήταν ένα μήνυμα στο κινητό που είχε στείλει στη φίλη της κάνοντας αναφορά σε έναν άλλο άντρα που την ενδιέφερε.

9. Η αγάπη και η φροντίδα της δεν μπόρεσε να τον εμποδίσει

Σαντορίνη, 3 Αυγούστου 2008, ο Θανάσης Αρβανίτης μετά από έντονο καβγά, η άσχημη ψυχική διαταραχή του τον οδήγησε στο σημείο να αποκεφαλίσει και να μαχαιρώσει συνολικά δέκα φορές τη σύζυγό του Αδαμαντία Καρκαλή με ένα κουζινομάχαιρο. Η ίδια προσέφερε ό,τι μπορούσε, καθαρά από αγάπη, αδιαφορώντας για τη βίαιη συμπεριφορά του μα δεν ήταν ποτέ αρκετό για τον ίδιο καθώς φαίνεται.

10. Κι αν δεν ήταν ατύχημα;

Πρετόρια, Φεβρουάριος 2013, ο Όσκαρ Πιστόριους συλλαμβάνεται για το φόνο της συντρόφου του Ρίβα Στένκαμπ. Ο ίδιος δήλωσε πως ήταν ατύχημα, πως πίστεψε ότι επρόκειτο για διαρρήκτη. Πυροβόλησε πίσω από την κλειδωμένη πόρτα του μπάνιου όπου όπως ισχυρίστηκε άκουσε θόρυβο, για να βρει τελικά το άψυχο σώμα της αγαπημένης του. Οι έρευνες όμως, τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που ακολούθησαν, έδειξαν πως πριν από τον καβγά ακούστηκαν φωνές και τσακωμοί, ενώ ταυτόχρονα έδειξαν πως ο Όσκαρ από ψυχολογικής άποψης ήταν ικανός, με αφορμή την παθολογική ζήλια προς τη σύντροφό του, να τη σκοτώσει ηθελημένα.

«Οι αυτοκτονίες και οι ανθρωποκτονίες από έρωτα δεν εξαρτώνται από την ένταση της αγάπης, ούτε από την ποιότητα πάθους αλλά από σοβαρές ανεπάρκειες της προσωπικότητας του ενόχου» Etienne De Greff (εγκληματολόγος).