«Να προσέχεις» σου λέει την ώρα που ανοίγει την πόρτα για να φύγει, «Μην ξεχνάς πως σ’ αγαπάω ό,τι και να γίνει».

Ειρωνεία… Ειρωνεία γιατί κάποτε αυτός ο άνθρωπος ήταν το στήριγμά σου κι η αγάπη, στην οποία αναφέρεται λίγο πριν φύγει, είναι ο λόγος που ήσασταν τόσο καιρό μαζί.

Από πότε η αγάπη μας για τον άλλο έγινε ο λόγος που χρειαζόμαστε για να φύγουμε, ή να τον αφήσουμε να φύγει; Ποτέ είναι η αλήθεια, απλώς μπερδέψαμε τις λέξεις. Ο φόβος, ο εγωισμός κι οι ανασφάλειες είναι οι λόγοι που μας ωθούν στην απόφαση αυτή. Η αγάπη από μόνη της ποτέ.

Γιατί όμως μπαίνει κάποιος στη διαδικασία να πει κάτι τέτοιο αφού δεν ισχύει;

Κι αν το κάνει από οίκτο; Δηλαδή, αν αυτός που μόλις σε χώρισε, είτε αντέδρασες και φώναξες είτε έμεινες να ακούς σιωπηλά όσα είχε να σου πει, ξέρει πως έστω κι ένα μικρό κομμάτι διαλύθηκε μέσα σου, ακόμη και να το περίμενες. Έτσι, τελευταία στιγμή, αποφάσισε να σου θυμίσει πως σ’ αγαπά, ίσως για να θυμηθείς στο άκουσμα αυτής της λέξης τις όμορφες στιγμές που περάσατε μαζί. Στο λέει για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, έστω και για λίγο, κι ας ξέρετε κι οι δυο πως αυτή μπορεί να είναι και η τελευταία σας κουβέντα. Αυτή η φράση αφήνει ίσως μια γλυκιά νότα στη σκηνή του χωρισμού. Έτσι, αργότερα, μπορεί και να χαμογελάτε λίγο στη θύμησή της.

Από την άλλη, όποιος και να πήρε την απόφαση να βάλει τέλος σ’ αυτή τη σχέση, το να σου θυμίζει πως σε αγαπά ό,τι και να γίνει, λίγο πριν τον αποχωρισμό, ή ως τελευταία κουβέντα, είναι και κάπως εγωιστικό. Δε φαίνεται ξεκάθαρα προφανώς, δεν το αντιλαμβάνεσαι εκείνη την ώρα. Μα υποσυνείδητα, είναι σαν να σου δηλώνει πως δε θα βρεις κάποιον να σε αγαπά περισσότερο. Είτε είναι έτσι όμως είτε όχι, στο λέει την ώρα που προσπαθείτε να βάλετε ένα τέλος σ’ αυτή τη σχέση, σαν να θέλει να δημιουργήσει διλήμματα μέσα στο μυαλό σου.

Σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς ότι το τέλος δεν είναι οριστικό και μπορεί αργότερα να γυρίσει. Σκέφτεσαι ότι τίποτα δεν τέλειωσε, καθώς η λέξη αυτή του τέλους δε λέει να γραφτεί ξεκάθαρα μέσα στο μυαλό σου.

Στην περίπτωση αυτή, είτε περνάς πολύ καιρό περιμένοντας να γυρίσει είτε ακόμα κι όταν τελικά προχωρήσεις, συγκρίνεις όποιον ή όποια βρεθεί στο δρόμο σου μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Και πραγματικά είναι πολύ άδικο να συγκρίνεις τους ανθρώπους μεταξύ τους, ειδικά με κάποιον που αποτελεί για σένα παρελθόν.

Είναι πολλοί οι λόγοι που μας ωθούν στην απόφαση αυτή· η αγάπη από μόνη της σαν λόγος σχεδόν ποτέ. Αν διαχωρίσουμε λίγο τον έρωτα απ’ την αγάπη, τότε πολλά γίνονται περισσότερο κατανοητά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε ένα στάδιο παραπέρα με τη σχέση τους, αν ο έρωτας τούς τελειώσει. Μα δε σημαίνει απαραίτητα πως έπαψαν ν’ αγαπάνε και να νοιάζονται τον άνθρωπο αυτό.

Έτσι λοιπόν υπάρχει κι η περίπτωση να θέλει αυτός ο άνθρωπος να προσέχεις, γιατί δε θα μπορεί να το κάνει πλέον ο ίδιος και σου υπενθυμίζει πως σε αγαπά και το εννοεί, παρά την απόφαση που πάρθηκε. Είναι καθαρά ανθρώπινη κουβέντα και ένδειξη αληθινής, ανιδιοτελούς αγάπης.

Μπορεί η σχέση σας να έφτασε στο τέλος της, μα τα λόγια αυτά θα έρχονται να σου θυμίζουν σε κάθε δυσκολία πως θα έχεις τη βοήθεια, τη δύναμη και τη συμπαράσταση του πρώην σου, αν το ζητήσεις. Δε θα σου γυρίσει την πλάτη, ούτε θα σου κλείσει κατάμουτρα την πόρτα σ’ όποια φάση της ζωής σας και να βρίσκεστε. Ακόμη και να υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή του καθενός, θα είναι εκεί αν τον χρειαστείς χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό.

Ο κάθε άνθρωπος αγαπά με το δικό του, διαφορετικό, μοναδικό τρόπο. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στην αγάπη ή στον έρωτα. Και να θυμάστε, ο ήρωας στο δικό μας παραμύθι, μπορεί άνετα να είναι ο κακός στην ιστορία κάποιου άλλου.

 

Συντάκτης: Μαρία Εφρεμίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου