Πολλοί είναι αυτοί που ερωτεύονται, ελάχιστοι αυτοί που ξέρουν να αγαπούν και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού όσοι ξέρουν να αποδεικνύουν την αγάπη τους. Όλοι ξέρουν να ακούν, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που κυριολεκτικά κατανοούν. Πολύωρες κουβέντες και κόντρα συζητήσεις. Ξοδεύουμε άπειρες ώρες απ’ τη ζωή μας να εξηγούμε τα αυτονόητα με την ελπίδα ότι ο άλλος καταλαβαίνει έστω και στο ελάχιστο αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Ουσία κι αποτέλεσμα μηδέν.
Σίγουρα επικρατεί η άποψη ότι τίποτα δε θεωρείται δεδομένο αν δεν ειπωθεί πρώτα. Αλλά να ειπωθεί μία φορά, άντε το πολύ δύο. Όταν, όμως, φτάνεις σε σημείο να επαναλαμβάνεσαι, τι να το κάνεις; Καταντάς κουραστικός και, στην τελική, χάνεις και τον χρόνο σου. Ο χρόνος μας πρέπει να ξοδεύεται σε πράγματα ουσιώδη κι εποικοδομητικά.
Και φτάνει η στιγμή που πλέον πρέπει να τραβήξεις ξεχωριστούς δρόμους κι απορείς πώς έγινε και πώς έφτασαν τα πράγματα ως εδώ. Πού έγινε το λάθος και πότε η σχέση σου πήρε τη κάτω βόλτα. Προφανώς ψυχικά δεν ήσουν ποτέ παρών. Γιατί λογικά σωματικά κάπου εκεί θα βρισκόσουν. Δεν αρκούσε όμως. Και σίγουρα θα σου το είχε τονίσει άπειρες φορές. Σίγουρα θα σου είχε εξηγήσει ότι ο καναπές γωνία δεν είναι η λύση. Σίγουρα θα σου είχε εξηγήσει ότι οι άπειρες συζητήσεις σου κι οι άπειροι μονόλογοι σου περί δουλειάς, περί οικονομικών, περί ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι, δεν αρκούν για να στεριώσει η σχέση σας. Σίγουρα θα σου είχε εξηγήσει ότι οι συνεχόμενες επισκέψεις σας και τα συνεχόμενα οικογενειακά τραπέζια δε σημαίνουν ότι διασκεδάζετε. Σίγουρα άκουγες όσα σου έλεγε. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν κατανόησες ποτέ όσα εννοούσε.
Μέσα σου ήξερες ότι αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί για πάντα. Ήξερες ότι οι συνεχόμενες διαφωνίες σας κι οι συνεχόμενοι καβγάδες σας σημαίνουν την αρχή του τέλους της σχέσης σας. Απλώς δεν ήθελες να το παραδεχτείς. Ίσως και να υπάρχουν στιγμές που ακόμα να μην το παραδέχεσαι. Σίγουρα στο έχει εξηγήσει ξανά και ξανά. Συνεχίζεις, όμως, το ίδιο λάθος. Συνεχίζεις να μην κατανοείς αυτά που ακούς και φυσικά συνεχίζεις να αγνοείς όσα πραγματικά συμβαίνουν γύρω σου σε αληθινό χρόνο. Το να ζεις την ουτοπία σου, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Το να προσπαθείς να περισώσεις ό,τι προλαβαίνεις, πάλι δεν αλλάζει κάτι. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι πλέον πολύ αργά.
Σπασμωδικές κινήσεις προσπαθώντας να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα, βρίσκοντας μια μόνιμη πλέον άρνηση. Νιώθεις ότι κάθε σου προσπάθεια πέφτει απάνω σε τοίχο. Και ζητάς εξηγήσεις. Λογικό. Αλλά τι ακριβώς θες να σου εξηγήσει; Σου είπε άπειρες φορές ότι θέλει να φύγει κι ότι θέλει να τελειώσετε. Ότι θέλει να νιώθει τον έρωτα και την αγάπη. Ότι θέλει σύντροφο κι όχι συγκάτοικο. Τι ακριβώς δεν κατάλαβες από όλο αυτό; Όλες οι κινήσεις κι η συμπεριφορά δείχνουν ότι τελείωσε μεταξύ σας.
Κι εσύ συνεχίζεις να αναρωτιέσαι. Και το αποτέλεσμα μηδέν. Λες ότι σου λείπει αυτό που είχατε κι εσύ έλειπες κάποτε απ’ τη σχέση σας. Όλο αυτό πλέον καταλήγει σε μια μόνιμη κόντρα αρκετά ψυχοφθόρα. Ξεφτιλίζετε τους εαυτούς σας, πρώτα σε εσάς τους ίδιους κι έπειτα στους γύρω σας.
Να ξέρεις πως θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια να σου εξηγήσει κάποια πράγματα. Θα σου εξηγήσει ξανά ότι δεν υπάρχει πλέον έρωτας μεταξύ σας. Θα σου εξηγήσει ότι σε αγαπάει ως άνθρωπο πλέον, αλλά όχι σαν σχέση. Θα σου εξηγήσει ξανά ότι δεν τραβάει άλλο αυτό κι ότι έχει κουραστεί. Θα σου υπενθυμίσει ότι έχετε πάνω από έναν χρόνο να ξαπλώσετε στο ίδιο κρεβάτι. Και κάπου εκεί, αφού όλα αυτά δε θα είναι κάτι καινούριο για εσένα, ίσως πλέον εμπεδώσεις για τα καλά ότι δεν είστε πλέον ζευγάρι, αλλά δύο άγνωστοι με κοινές αναμνήσεις. Δύο άγνωστοι που κανείς σας δεν κατάφερε να διαβάσει ο ένας τη σιωπή του άλλου.
Έχεις πάψει προ πολλού να είσαι το κατάλληλο άτομο. Αν ήσουν δεν θα είχατε φτάσει σε αυτό το σημείο. Πολύ πιθανόν πλέον, μετά από όλη αυτή την επαναλαμβανόμενη συζήτηση, να ανοίξει την πόρτα και να φύγει για πάντα απ’ τη ζωή σου.
Και μεταξύ μας, θα έχει απόλυτο δίκιο.
Συντάκτης: Φωτεινή Μαρκογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
