Το απαγορευμένο έχει άλλη γεύση

Άπειρα αρώματα γύρω μας, πρωινά, μεσημεριανά, απογευματινά, βραδινά. Αρώματα για ειδικές περιστάσεις. Αρώματα ελαφριά, βαριά. Αρώματα φθηνά, αλλά κι ακριβά. Ένα είναι όμως το άρωμα που ταιριάζει σε όλους τους τύπους ανθρώπων. Ένα είναι το άρωμα που στο τέλος θα το πληρώσεις πολύ ακριβά, οπότε να το κάνεις τουλάχιστον να αξίζει το κάθε του cent.

Ένα άρωμα μεθυστικό, άκρως καλοκαιρινό, ντυμένο απ’ τα χρώματα του δειλινού και της νύχτας. Ένα άρωμα που θέλεις να διαρκέσει για πάντα ξέροντας όμως ότι έτσι θα χάσει την αξία του. Ένα άρωμα που σχεδόν κανείς μας δεν μπόρεσε να αντισταθεί και το δοκίμασε έστω και μία φορά στη ζωή του. Ένα άρωμα που κρύβει μέσα του μία μοναδική συνταγή, ξεχωριστή κι άκρως προσωπική για τον καθένα από εμάς. Ένα άρωμα που έχει κολάσει και τους πιο άγιους και τους πιο πιστούς. Ένα άρωμα που σε κάνει να θες να βάλεις το δάχτυλο μέσα στο βάζο με το μέλι και να το γευθείς, γνωρίζοντας ότι θα το επαναλάβεις κι αυτή τη φορά ίσως με περισσότερα δάχτυλα. Το άρωμα της αμαρτίας. Δροσιστικό, μεθυστικό, γευστικό, ερωτικό και παιχνιδιάρικο.

Μέσα από κάθε της μπουρμπουλήθρα αναβλύζει και μια ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Καλοκαιρινά νυχτερινά ραντεβού, που μόνο στο φεγγάρι και στα αστέρια μπορούν να αποκαλυφθούν μακριά από όλα τα αδιάκριτα βλέμματα. Εραστές που γίνονται ένα μόλις πέσει η νύχτα, στα πιο απόμερα μέρη. Με τις πρώτες ηλιαχτίδες του ήλιου μεταμορφώνονται ξανά στους πρωινούς τους ρόλους. Άνθρωποι απλοί και καθημερινοί. Άνθρωποι πιστοί στην καθημερινότητά τους και στη ζωή τους, ψάχνουν απελπισμένα μια αναλαμπή για να βγουν από αυτήν.

Άνθρωποι που έχουν δώσει όρκους αιώνιας πίστης στο ταίρι τους. Σχεδόν κανείς όμως από αυτούς δεν μπορεί να αντισταθεί μακριά σε ένα απ’ τα μεγαλύτερα διλήμματα του ανθρώπου. Τελικά είμαστε πολυγαμικοί ή μονογαμικοί; Μπορεί η καρδιά μας να φτερουγίσει μόνο μια φορά, μόνο για έναν άνθρωπο σε ολόκληρη τη ζωή μας; Προφανώς όχι. Και για όσους πιστεύουν το αντίθετο, το μεθυστικό άρωμα της αμαρτίας είναι εκεί και τους κοιτάζει και τους περιμένει στη γωνία, για να τους αποδείξει τη δύναμή του με το δικό του μοναδικό τρόπο.

Για άλλους σωστό, για άλλους λάθος. Λάθος που δε θα επαναλάμβαναν ποτέ ξανά, αλλά και λάθος που θα το έκαναν ξανά και ξανά. Όποια πλευρά και να διαλέξει κανείς, δεν παύει να χρειάζεται γερά κότσια και να είναι έτοιμος να πληρώσει ακριβά αυτή του τη μοιραία επιλογή. Μια επιλογή που μόνο όσοι την τολμούν, γνωρίζουν καλά το μυστικό της. Μια επιλογή, που στο τέλος της, αφήνει μια φρουτένια γεύση σε μερικούς, αλλά και μια γλυκόπικρη γεύση σε άλλους. Αυτό είναι όμως το ζητούμενο. Το ότι αφήνει γεύση. Δεν ανήκει στα μέτρια, δεν ανήκει στα ημίμετρα.

Είναι άσπρο ή μαύρο. Αλλά είναι κάτι δυνατό. Κάτι που ποτέ δε θα ξεχαστεί από καμία πλευρά. Ίσως κάποια στιγμή καταφέρεις να της αντισταθείς. Έως τότε όμως απόλαυσέ την όσο δεν πάει. Και να ξέρεις, όσο περισσότερο της αντιστέκεσαι, τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση μετά και τόσο πιο έντονες θα γίνουν οι σταγόνες της. Σταγόνες που θα μετατραπούν σε καταιγίδα. Αξίζει; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το μάθει ο καθένας μας. Να το δοκιμάσει.