Αν κάποιος δεν έχει περάσει μια περίοδο στη ζωή του όπου αισθάνεται σαν να είναι αδύνατο να προχωρήσει μπροστά και ν’ αφήσει πίσω όποιον ή ό,τι τον κρατάει αιχμάλωτο, μάλλον δεν είναι άνθρωπος. Όλοι έχουμε βρεθεί έστω και για λίγο σ’ αυτήν τη θέση. Ξαφνικά νιώθεις ότι ανήκεις στην παθογένεια κι ότι κι αυτή σου ανήκει. Αφήνεις την κακή συμπεριφορά να σε κατατρώει και ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου να πηγαίνει πέρα δώθε σε καταστάσεις στις οποίες δε θα έπρεπε καν να βρίσκεται. Μήπως όμως είναι καιρός να προχωρήσεις; Να προχωρήσουμε;
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να έχω μια τέτοιου είδους σύνδεση με κάποιον», έτσι μου είχες πει. Ήταν στιγμιαίο. Ήταν μεθυστικό, εκπληκτικό. Όλα τυλιγμένα σε μια νύχτα. Το μόνο που ήξερα όταν σε γνώρισα για πρώτη φορά ήταν ότι ήθελα να μάθω ποιος ήσουν. Ήθελα να μάθω, όχι μόνο τις αγαπημένες σου ταινίες, αλλά γιατί ήταν οι αγαπημένες σου. Ήθελα να μάθω όλες τις πτυχές του εαυτού σου. Με έκανες να ενθουσιάζομαι και να θέλω πάντα περισσότερα.
Ό,τι είχαμε, ή μάλλον ό,τι σχεδόν είχαμε ήταν όμορφο, κάτι που κάνει το αντίο ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά μερικές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Μια μέρα, αργά η γρήγορα θα κοιτάξεις πίσω σου και θα καταλάβεις ότι εγώ έφυγα κι όχι εσύ. Γιατί έρχεται η στιγμή που σταματάς να κρατάς την ιδέα της αγάπης κι αποφασίζεις να δημιουργήσεις το δικό μου μονοπάτι.
Είναι εύκολο, πολύ εύκολο να παρασυρθείς και ν’ αρχίσεις να επιλέγεις τους άλλους καθημερινά, επειδή η σκέψη τους σε κάνει να χαμογελάς και προσθέτει ρυθμό στις μέρες σου. Είναι εύκολο να φτιάχνεις σενάρια και να γράφεις ιστορίες αγάπης με βάση αυτά που νιώθεις. Είναι ακόμα πιο εύκολο να χάσεις τις μέρες σου προσπαθώντας να είσαι μέρος της ζωής κάποιου άλλου. Όλα ξεκινούν μια τυχαία μέρα, με μια απλή απόφαση, όταν συνειδητοποιήσεις ότι τους έδωσες αρκετές ευκαιρίες κι αρκετές δικαιολογίες. Όλα ξεκινούν με μια απόφαση. Όλα ξεκινούν με μια απλή επιλογή, ίσως την πιο σημαντική επιλογή.
Σήμερα, δεν πρόκειται να σε σκεφτώ ή ν’ αναρωτηθώ τι κάνεις και πώς περνάς. Θα εκμεταλλευτώ αυτόν τον χρόνο και θα σκεφτώ τι πρέπει να κάνω, τι πρέπει να πετύχω και ποιος άνθρωπος θέλω να είμαι. Δεν πρόκειται να χάσω άλλο χρόνο κοιτάζοντας το τηλέφωνό μου, περιμένοντας μια κλήση ή ένα μήνυμά σου. Δε θα χάσω άλλο χρόνο να σε περιμένω. Σήμερα, θα διαγράψω όλες μου τις σκέψεις. Θα κάνω μια βόλτα στο πάρκο και δε θα σκεφτώ πως θα ήθελα να ήσουν εκεί μαζί μου. Θα τηλεφωνήσω σ’ έναν φίλο, χωρίς να εύχομαι να ήσουν εσύ αυτός με τον οποίο θα μιλούσα.
Είναι δύσκολη η αλλαγή κι επιτρέπεται να τη φοβάσαι. Αλλά ξέρεις τι είναι χειρότερο από το να φοβάσαι; Να μετανιώνεις. Αν κάποιος που αγάπησες πολύ έφυγε από κοντά σου, άφησέ τον. Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να μείνει κοντά σου αγαπώντας τον. Όπως και κάποιος που σε κάνει να αισθάνεσαι ανάξιος της ευτυχίας δεν είναι ο τύπος σχέσης που χρειάζεσαι. Σήμερα λοιπόν, επίλεξε τον εαυτό σου. Μπορεί να είναι μόνο μια μέρα, αλλά καν’ την να είναι κάτι περισσότερο για σένα. Ας γίνει η αρχή μιας απόφασης που πιθανότατα θα διαρκέσει για πάντα.
Θα χάσεις φίλους και γνωστούς που θεωρούσες δικούς σου. Στην πραγματικότητα θα χάσεις τους ανθρώπους που πλέον δεν επωφελούνται από την απόφασή σου να διαλέγεις εσένα αντί αυτούς, από το να επενδύεις στη δική σου ευημερία, αντί στη δική τους. Και δε θα τους αρέσει καθόλου. Θα σου πουν ότι άλλαξες, όταν στην πραγματικότητα απλώς αναθεώρησες τις προτεραιότητές σου κι αυτό δεν τους βολεύει. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν σταματάς να ζεις γι’ άλλους ακόμα κι αν τους αγάπησες πιο πολύ από σένα.
Συντάκτης: Αθηνά Τοσουνίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
