Αξίζει αν δε σε κάνει να μετανιώνεις που έστειλες πρώτα εσύ

Πόσες φορές έχει κατηγορήσει τις συνθήκες και το timing για διάφορες καταστάσεις και ειδικότερα εκείνες που έχουν να κάνουν με τα αισθηματικά σου; Κι εννοείται πως όλες σου τις σκέψεις αυτές, θα τις κάνεις τις μικρές ώρες γιατί όλες τις υπόλοιπες είσαι αρκετά απασχολημένος με τις διάφορες υποχρεώσεις σου. Τότε λοιπόν, που η πόλη ησυχάζει, εσύ κάθεσαι και κατηγορείς τις συνθήκες και τα γεγονότα για πράγματα που είτε δεν προχώρησαν όπως θα ήθελες είτε δεν ξεκίνησαν καθόλου, ενώ όλα έδειχναν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Σε πόσες συζητήσεις με φίλους αναλύοντας για χιλιοστή φορά το πρόβλημά σου που έχει όνομα και επώνυμο άκουσες τη φράση «όλα για κάποιο λόγο γίνονται» και θέλησες να πάρεις φόρα να πέσεις από τον τρίτο; Έρχομαι κι εγώ να προσθέσω, πως κάποια απ’ αυτά τα «όλα» για κάποιο λόγο δε γίνονται. Κι εκείνα είναι που σε παιδεύουν, βάζοντάς σε να κάνεις τα πιο απίθανα σενάρια. Διότι, μέσα σου, χρειάζεσαι απαντήσεις και μπορεί μέχρι και να θες να δικαιολογήσεις την άλλη πλευρά και να μαστιγώσεις τον εαυτό σου που δεν τόλμησε να κάνει περισσότερα. Είναι ωραίο να ζεις και το δράμα σου βουτώντας σε όλη αυτήν την καψούρα και να λιώνεις πάνω από ένα κινητό για έστω μια λέξη- είναι η πιο γλυκιά μορφή τιμωρίας. Πότε όμως φτάνεις στο σημείο να κόψεις την πολλή σκέψη και την ανάγκη γι’ απαντήσεις ως προς τους έρωτες που δε δουλεύουν;

Δεν είναι τυχαία η έκφραση «έρωτας χωρίς πείσματα δεν έχει νοστιμάδα» όπως έλεγαν οι παλιοί, όμως, ειλικρινά δεν ξέρω πώς ακριβώς και σε τι βαθμό είχε τοποθετήσει αυτά τα πείσματα η γενιά των παππούδων μας στη ζυγαριά του υγιούς. Δεν εννοώ να έχεις την απέναντι μεριά τελείως δεδομένη και να μην υπάρχει αυτό το όμορφο στοιχείο της διεκδίκησης. Σε ποιον δεν αρέσει εξάλλου να τον διεκδικούν και να του δείχνουν το ενδιαφέρον τους. Μη φτάνουμε όμως στο άλλο άκρο, διότι πια αγγίζει τα όρια της φαντασίας. Τα συναισθήματα είναι για να εκφράζονται και να μη μένουν κλειδωμένα κι οι άνθρωποι για να σμίγουν. Αν αυτό δε γίνεται, δε σημαίνει ότι υπάρχουν πείσματα, αλλά ασυμβατότητα. Κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταλαιπωρείς το μυαλό σου και την ψυχή σου με σενάρια για το τι ακριβώς συμβαίνει εκ μέρους της άλλης πλευράς.

Γιατί, τελικά, υπάρχει κι η άλλη πλευρά των πραγμάτων, όπου όλα κυλούν φυσιολογικά χωρίς δράματα και μελοδραματισμούς, που κι οι δυο πλευρές έχουν έρθει δειλά-δειλά κοντά και δεν υπάρχει αυτό το στοιχείο της ομίχλης, του παιχνιδιού, του σπάσιμου των νεύρων. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις, όπου υπάρχει όλη αυτή η αμοιβαιότητα μεταξύ μας, που μπορεί ο καθένας να την εκφράζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, αξίζει να ψάχνουμε τον έρωτα. Που δε χρειάζεται να κάνεις γκάλοπ για το τι ακριβώς να κάνεις, που δεν ξενυχτάς από την αγωνία σου. Που δε φοβάσαι αν παρεξηγηθείς πως θα είσαι δεδομένος αν στείλεις εσύ μήνυμα ή αν θα προτείνεις εσύ να βγείτε. Κυλάνε τα πράγματα με τον σωστό τρόπο, τον ξεκάθαρο. Που είναι και το ομορφότερο πράγμα σε μια σχέση που τώρα ξεκινάει. Και ναι, αυτήν την περίπτωση έρωτα δε μας την έμαθαν. Δεν πουλάει μάλλον τόσο.

Δεν είναι πιο όμορφο να κυλάνε όλα όμορφα κι αβίαστα χωρίς το άγχος για το τι θα συμβεί αύριο; Μήπως τελικά δε χρειαζόμαστε τα δράματα και τα σενάρια, τις σχεδόν σχέσεις και τα it’s complicated; Μήπως απλώς χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο δίπλα μας που θα ξέρει να μας διεκδικήσει και δε θα μας κάνει την ψυχή στόχο για βελάκια; Που θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο γι’ αυτόν και δε μας τρώει η στεναχώρια τι εννοεί ο ποιητής. Αυτό μάλιστα, ακούγεται ένα πραγματικά καλό σενάριο.