Όταν σε φωνάζει με το επίθετό σου το άτομο που θες, ακούγεται αλλιώς!

Επώνυμο κατ’ ορισμού, είναι το όνομα της οικογένειας. Αν το δούμε με άλλη οπτική είναι κατά κάποιο τρόπο αυτό που σε χαρακτηρίζει και σε ξεχωρίζει από τους άλλους. Μια λέξη, αν μπορούμε να την προσδιορίσουμε έτσι, που σε οποιονδήποτε χώρο κι αν βρίσκεσαι είσαι ο μοναδικός που του ανήκει. Στους περισσότερους από εμάς δεν αρέσει η χρήση του επιθέτου μας ως προσφώνηση, παρά μόνο αν ειπωθεί από πολύ συγκεκριμένα χείλη.

Αρχικά, οι φορές που σε προσφωνούν με το επίθετό σου είναι λίγες και συνήθως αυτό γίνεται για να δοθεί μια επισημότητα στην κατάσταση. Προσδίδει και σεβασμό πολλές φορές, ειδικά όταν κάποιον δεν τον γνωρίζεις και μ’ αυτόν τον τρόπο ξεδιπλώνεται κι η απόσταση που πιθανότατα υπάρχει μεταξύ σας. Από την άλλη μεριά, οι φίλοι κι η οικογένειά σου σε φωνάζουν με το όνομά σου λόγω οικειότητας. Ειλικρινά, σε κανέναν δεν αρέσει να τον προσφωνούν με το επώνυμό του, όσο εύηχο και αν είναι. Θυμίζει λίγο και σχολείο, που οι καθηγητές σε φώναζαν μ’ αυτό για να πεις μάθημα κι έπειτα σημείωναν την απόδοσή σου στο μικρό τους σημειωματάριο. Ποιες είναι όμως εκείνες οι φορές που και να σε προσφωνήσουν με το επίθετό σου παίζει και να κοκκινίσει λίγο το μαγουλάκι;

Μα φυσικά εκείνες που θ’ ακουστεί από τον άνθρωπο που θέλεις όσο τίποτα άλλο, το άτομο με το οποίο φλερτάρεις εδώ και καιρό και κάτι παίζει μεταξύ σας. Έχει παρατηρηθεί πως αν κάποιος που σε γνωρίζει κάνει χρήση του επιθέτου σου, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Είτε του αρέσεις και μ’ αυτόν τον τρόπο θέλει να σου τραβήξει την προσοχή, είτε θέλει να σε πειράξει γιατί ξέρει πιθανότατα πως δε σου αρέσει πολύ αυτού του είδους η προσφώνηση. Εδώ η τυπικότητα κι ο σεβασμός δεν υφίστανται. Μεταξύ σας γνωρίζεστε οπότε δεν τίθεται ζήτημα απόστασης, αλλά ούτε και φίλους μπορεί να σας πει κανείς.

Επομένως είναι ένα ξεκάθαρο ερωτικό πείραγμα. Εσύ πάλι και μόνο που θα σε φωνάξει με το επώνυμό σου τρελαίνεσαι. Γίνεσαι σαν το emojis που έχει καρδούλες αντί για μάτια, επειδή, νιώθεις μ’ αυτόν το τρόπο ξεχωριστός. Είπαμε, το επώνυμο είναι μοναδικό για τον καθένα μας. Εκείνος χρησιμοποιεί μια τυπικότητα που από πίσω της πιθανότατα κρύβει και μια διάθεση λίγο πονηρή -γιατί δε φτάνει μόνο να το πει ο άλλος είναι κι ο τρόπος και το ύφος του. Οπότε ως απάντηση, αντί να βγεις στην άμυνα ή να κρυώσεις, πιάνεις τον εαυτό σου να δαγκώνει και λίγο το κάτω χείλος σου, ως ένδειξη πως σου ξύπνησε κι άλλες αισθήσεις.

Το ίδιο ακριβώς παθαίνεις κι όταν εκεί που μιλάτε από μηνύματα, σκάει η απάντηση και σε προσφωνεί με το επώνυμό σου. Χαμογελάς πονηρά και παράλληλα φουσκώνεις από ευχαρίστηση. Είναι μάλλον μέρος του παιχνιδιού η χρήση του επωνύμου. Σαν να θέλει μ’ αυτόν τον τρόπο να τον σκέφτεσαι ακόμη περισσότερο απ’ όσο ήδη συμβαίνει. Αποτυπώνεται μ’ έναν διαφορετικό τρόπο στο μυαλό σου, πώς να το κάνουμε. Σε προκαλεί με τον τρόπο του κι εννοείται πως σαν αντίποινα χρησιμοποιείς κι εσύ το δικό του- σιγά μην έμενες πίσω. Είναι πολύ περίεργο που από τη μια μεριά δε μας αρέσει να μας αποκαλούν με το επώνυμό μας αλλά από την άλλη αν χρησιμοποιηθεί από αυτόν που θέλουμε καταλήγει να μας ακούγεται σαν ερωτικό κάλεσμα. Είναι περίεργο, μ’ έναν όμορφο και μοναδικό τρόπο, γιατί με τον τρόπο, αυτό σου δείχνει πως μόνο αδιάφορος δεν του περνάς.

Ποιος να μας το έλεγε πως η χρήση του επωνύμου, εκτός από τυπική, θα μπορούσε να σε ξεσηκώσει με τρόπο που ούτε φαντάστηκες! Πως το επίθετό σου, που σε προσδιορίζει και κάποιες φορές πιθανότατα σε νευριάζει, έχει ταυτόχρονα τη δύναμη να σε γοητεύσει κι όχι μόνο, αρκεί να ακουστεί από εκείνον που θες. Χρησιμοποιείστε το επώνυμο, λοιπόν, για να ξυπνήσετε τις αισθήσεις. Δε θα βγείτε χαμένοι, κάθε άλλο!