Νύχτα με κρασί και λάθη

Να ‘μαστε λοιπόν. Βράδιασε πάλι κι εσένα σε τρώνε οι σκέψεις. Μα καλά, γιατί συμβαίνει μόνο το βράδυ αυτό ενώ όλη την υπόλοιπη μέρα είσαι μια χαρά και δε σκοτεινιάζεις;  Γιατί ενώ πιστεύεις πως τα έχεις βάλει όλα σε μια σειρά κι επιτέλους βρίσκεις τους ρυθμούς σου, έρχονται κι αυτά τα βράδια που οι σκέψεις δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις και να κοιμηθείς; Παίζουν σαν ταινία στο μυαλό σου όλα αυτά που έχεις ζήσει, όλα αυτά που έχεις αντιμετωπίσει και το κυριότερο, τα λάθη σου. Αυτά τα άτιμα, που όσο και αν προσπάθησες να αφήσεις πίσω σου, δεν τα έχεις καταφέρει ακόμη. Είναι εκεί και σε περιμένουν στη γωνία, να βοηθήσουν κι αυτά με τον τρόπο τους στο μαστίγωμά σου.

Πιστεύεις πως αν προγραμματίσεις το κεφάλι σου να μη σκέφτεται αυτά που εσύ θεωρείς λάθη, θα σταματήσουν κάποια στιγμή να σε ενοχλούν. Θα ήταν πραγματικά υπέροχο κι ιδανικό για τους περισσότερους από εμάς να υπήρχε κάποιο κουμπί, ή έστω μια λειτουργία στον ανθρώπινο οργανισμό που θα βοηθούσε σε αυτό. Είτε να ξεχάσεις όλα αυτά που σε πόνεσαν, είτε να έχεις επιλεκτική μνήμη στις στιγμές και τα λάθη σου.

Αφού δεν τα κατάφερες να κοιμηθείς, πάλι βάζεις κρασί και πας στο σαλόνι. Στα σκοτεινά, κάθεσαι κι αναπολείς κουλουριασμένος στον καναπέ τα λάθη σου και τα σωστά σου. Τη μία νευριάζεις με τον εαυτό σου και την άλλη σε δικαιολογείς, αλλά δυστυχώς δε σε συγχωρείς. Σου είναι πολύ εύκολο να συγχωρέσεις τους άλλους και να τους δικαιολογήσεις, αλλά όχι τον εαυτό σου. Εκείνον ξέρεις πως είσαι υποχρεωμένος να τον έχεις στην πρέσα να μην παίρνει ανάσα, γιατί δεν έχεις περιθώριο λάθους, δε σου επιτρέπεται. Αναρωτιέσαι λοιπόν, πώς θα ήταν τα πράγματα αν όλα τα έκανες διαφορετικά, αν είχες τα κότσια που έχεις τώρα για να διεκδικήσεις ό,τι σου αναλογούσε, πόσο χρόνο θα κέρδιζες πόσες από όλες αυτές τις καταστάσεις θα γλίτωνες; Και το κυριότερο, πόσο πιο ήρεμος κι ανάλαφρος θα πήγαινες επιτέλους για ύπνο.

Δεν είναι μόνο δικό σου το μερίδιο, να το θυμάσαι. Ευθύνες έχουν κι εκείνοι που πάτησαν στην ανάγκη σου να είσαι τέλειος για να καλύψουν δικές τους. Μέσα στα άτομα τα οποία συναναστρέφεσαι θα βρεθεί και κάποιος που θα “τσιμπήσει” αυτό σου το χαρακτηριστικό και θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση κάνοντάς σε να νιώθεις πως όλα τα κάνεις λάθος κι εκεί για σένα ξεκινάει ο μαραθώνιος. Όταν προσπαθείς να πείσεις την άλλη μεριά πως τα κάνεις όλα σωστά πως αξίζεις να έχεις μία θέση, είτε αυτό αφορά προσωπική είτε επαγγελματική σχέση. Σαν να μην αξίζεις τίποτα, σαν να μην έχεις θέλω, όρια, ανάγκες. Είσαι ένας άνθρωπος, όμως, με αισθήματα και κυρίως, σου αξίζει να κάνεις και τα λάθη σου. Στο κάτω- κάτω οι υπόλοιποι δεν κάνουν λάθη; Ή εσύ έχεις αυτό το μοναδικό προνόμιο και πρέπει γι’ αυτό το λόγο να τρέχεις για όλους τους άλλους για να εξιλεωθείς;

Όσο τελειώνει το ποτήρι, σκέφτεσαι πως έστω κι αργά κατάφερες να απαγκιστρωθείς από αυτήν την κατάσταση. Αλλά και πάλι, δεν είσαι ευχαριστημένος γιατί δε σε συγχωρείς που δεν το κατάλαβες νωρίτερα. Έχεις την τάση να αναλαμβάνεις όλο το μερίδιο ευθύνης κι όχι μόνο αυτό που σου αναλογεί· η άλλη πλευρά είναι στον αφρό, δεν την αγγίζει τίποτα.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος που επικρατεί στο κεφάλι σου, περνάει και η κουβέντα που κάποτε είχες με έναν φίλο όταν όλη αυτή η κατάσταση ήταν ακόμη καινούρια. Η φράση του, σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό. Σε ρώτησε απλώς το εξής: Πιστεύεις άραγε πως έχεις όλη αυτή τη δύναμη στα χέρια σου ώστε να αναλαμβάνεις τα λάθη όλων; Παραδέχεσαι στον εαυτό σου πως εκείνη τη στιγμή δεν έδωσες σημασία στην ερώτηση κι απάντησες μηχανικά πως όχι. Σήμερα όμως ξέρεις την απάντηση και δεν είναι μονολεκτική.

Μπορεί να παλεύεις με το μέσα σου και ν’ αμφιταλαντεύεσαι για τα λάθη που έχεις κάνει. Να μην μπορείς να κοιμηθείς γιατί βλέπεις τις συνέπειες αυτών πως σε επηρεάζουν στο τώρα και δύσκολα μπορείς να το δεχτείς, αλλά απόψε, μαζί με την τελευταία γουλιά από το κρασί σου, υπογράφεις και το τέρμα αυτής της κατάστασης. Αποφασίζεις λοιπόν, πως δικαιούσαι να κάνεις και λάθη- εξάλλου χωρίς αυτά δε θα μάθαινες τις προθέσεις των άλλων. Το κυριότερο, όμως, είναι πως έμαθες καλύτερα εσένα και το πού μπορείς να φτάσεις. Και κάτι σου λέει πως αύριο θα κοιμηθείς με ηρεμία πια, γιατί έλυσες τον γρίφο.