Όχι παιδιά, όσοι δουλεύουμε στα ΚΕΠ δεν τα ξύνουμε όλη μέρα

Εργάζομαι σε ΚΕΠ εδώ και δεκαεννιά χρόνια. Για πολλούς από εσάς είμαι βολεμένη, είμαι τυχερή, ίσως ακόμα και τεμπέλα, μια εργαζόμενη που τα ξύνει όλη μέρα. Δε σας κρίνω, κι εγώ ίσως αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές κι εσείς βρισκόσασταν στη θέση μου, να σας χαρακτήριζα με τον ίδιο τρόπο.

Πιθανόν κάποιοι από σας να με θεωρούν κι αχάριστη. Αχάριστη, γιατί ενώ είμαι στην όμορφη καρεκλίτσα μου, με το air-condition μου το καλοκαίρι και τη ζεστούλα μου το χειμώνα, πίνω τον καφέ μου σε τέτοιες συνθήκες. Και γιατί φυσικά μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει ο μισθός μου με περιμένει κι εγώ γκρινιάζω για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω καθημερινά.

Δεν υπάρχει επάγγελμα και εργασία που να έχει μόνο θετικά ή μόνο αρνητικά. Είναι στη φύση μας άλλωστε να μην αρκούμαστε σε αυτά που έχουμε, να γκρινιάζουμε κάθε φορά που κουραζόμαστε ή που αισθανόμαστε αδικημένοι.

Αδιαμφισβήτητα και υπάρχουν δυσκολότερα επαγγέλματα από την εργασία σε γκισέ, όμως η καθημερινή επαφή με κοινό και πολίτες κάθε λογής , είναι σίγουρα από μόνη της ψυχοφθόρα.

Καθημερινά, οι εργαζόμενοι πίσω απ’ αυτόν, καλούμαστε να ακούμε τις ιστορίες κάθε πικραμένου, που έρχεται να εξυπηρετηθεί στο ΚΕΠ για κάτι άλλο και καταλήγει να κατηγορεί όλο το δημόσιο για την κωλυσιεργία του και τον τρόπο που λειτουργεί. Γινόμαστε αποδέκτες όλης της αγανάκτησης του κόσμου για τη συμπεριφορά και τη μη εξυπηρέτηση όλων των υπόλοιπων δημόσιων υπηρεσιών, κάτι το οποίο πυροδοτεί συχνά επεισόδια με ύβρεις, απειλές, ακόμα και προσπάθειες χειροδικίας! Έρχονται στιγμές που νιώθεις απροστάτευτος, που δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου, γιατί νιώθεις την αδικία μέχρι το πετσί σου.

Ως εργαζόμενη σε μικρό, επαρχιακό ΚΕΠ και καθώς είμαι η μοναδική υπάλληλος σ’ αυτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όσο και να θέλω να εξυπηρετήσω ταυτόχρονα περισσότερα από ένα άτομα, κάποιες φορές είναι αδύνατο. Υπάρχουν υποθέσεις που διεκπεραιώνονται στο λεπτό και άλλες που απαιτούνται ακόμα και 15 λεπτά. Είναι λογικό, λοιπόν η ουρά έξω από το ΚΕΠ να είναι μεγάλη, οι άνθρωποι ανυπόμονοι και σαφώς εκνευρισμένοι, διότι βιάζονται να τελειώσουν τη δουλειά τους, γιατί δεν τους ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή κάτι, πέρα από το εγώ τους.

Ο πολίτης που έρχεται στο ΚΕΠ θεωρεί εσφαλμένως πως η δουλειά μας αρχίζει και τελειώνει με την προσέλευση κι αποχώρησή του. Υπάρχουν υποθέσεις που συμβαίνει πράγματι αυτό, αλλά οι περισσότερες απαιτούν μετά την αποχώρηση του πολίτη την αποστολή της αιτήσεως στην αρμόδια υπηρεσία, μέσα από ένα απαρχαιωμένο σύστημα, που δεν είναι ενημερωμένο με τα στοιχεία των δημοσίων υπηρεσιών και έτσι κάθε φορά απαιτείται χρόνος για την εύρεση του σωστού τρόπου επικοινωνίας. Επίσης μέχρι την παραλαβή του εγγράφου και την αποστολή του στον πολίτη απαιτούνται συγκεκριμένες και χρονοβόρες ενέργειες.

Παράλληλα με τα καθήκοντά εξυπηρέτησης του πολίτη δια ζώσης, καλούμαστε να εξυπηρετούμε πολίτες μέσω τηλεφώνου ή και με την εφαρμογή mykep live και ταυτόχρονα να διαβάζουμε και να κατανοούμε τις εγκυκλίους που έρχονται σωρηδόν και βομβαρδίζουν το e-mail μας. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα είναι τέτοιος ο όγκος και ο αριθμός των εγκυκλίων, που αναγκαζόμαστε να τις πάρουμε στο σπίτι για καλύτερη κατανόηση.

Η μετά του covid-19 εποχή έδωσε ώθηση στην ψηφιακή τεχνολογία και ενώ κάποιους τους έλυσε τα χέρια και τους έδωσε τη δυνατότητα να διεκπεραιώνουν μόνοι τους σχεδόν τα πάντα από την ασφάλεια του σπιτιού τους ή της εργασίας τους, κάποιους άλλους, τους ψηφιακά αναλφάβητους, τους δυσκόλεψε απίστευτα τη ζωή και η μόνη διέξοδος επίλυσης των προβλημάτων τους είναι η επαφή με το ΚΕΠ. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο ρόλος μας είναι καθαρά διδακτικός , όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε τη λειτουργία του gov.gr, του ΣΟΛΩΝ κ.λπ. σε πολίτες που δεν είναι σε θέση να διαβάσουν ένα μήνυμα στο κινητό τους!

Ένα άλλο καθημερινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η άγνοια των περισσοτέρων δημοσίων υπηρεσιών για το σύνολο των υποθέσεων που διεκπεραιώνονται από τα ΚΕΠ, με αποτέλεσμα, όταν δεν ξέρουν που να κατευθύνουν τους πολίτες να τους προτρέπουν να επισκεφτούν ένα ΚΕΠ, λες και είμαστε κάποιος φωτεινός παντογνώστης -του τύπου τα ξέρουμε όλα, τα κάνουμε όλα και συμφέρουμε. Τελευταία τείνουμε μάλιστα να γίνουμε πράγματι κάτι αντίστοιχο.

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, εμείς οι υπάλληλοι των ΚΕΠ, τα οποία ανάλογα με το μέγεθος και τον τόπο που βρίσκεται αυτό, διαφέρουν.

Όσες όμως δυσκολίες και να έρθουν, είναι μια δουλειά που για κάποιον που του αρέσει η καθημερινή επαφή με τον κόσμο, εξακολουθεί να έχει περισσότερα θετικά χαρακτηριστικά, ικανά να ενισχύουν την επιθυμία του να παραμείνει στον κλάδο και να νιώθει περηφάνια κάθε φορά που κάποιος καλοπροαίρετος πολίτης (ω ναι, υπάρχουν και τέτοιοι!) του δίνει τα εύσημα για τον επαγγελματισμό του και την εν συναίσθηση προς τους άλλους ανθρώπους. Είναι κι αυτό μιας μορφής επιβράβευση και αναγνώριση της δουλειάς μας!