Τις νύχτες που ουρλιάξαμε στίχους με τους φίλους μας σε κάποιο αμάξι

Πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί αν ορισμένα τραγούδια έχουν γραφτεί για σένα; Μάλλον, να το θέσω καλύτερα, έχουν ειπωθεί για την κατάσταση την οποία βιώνεις στην παρούσα φάση κι εννοείται πως ταυτίζεσαι μ’ αυτά και τα έχεις ασταμάτητα στο replay; Η απάντηση γνωστή κι εξυπακούεται πως στην πλειοψηφία τους αφορούν έναν συνδυασμό αισθήσεων που αδυνατείς να βάλεις σε σειρά. Τη μεγαλύτερη ανακούφιση όμως, θα στη δώσουν όταν τα ακούσεις μ’ εκείνους που καταλαβαίνουν πρώτοι τι ακριβώς περνάς. Που βλέπουν πως λιώνεις και νιώθεις τον κάθε στίχο. Που είναι εκεί για σένα να σε πάρουν μια αγκαλιά και να ουρλιάξουν μαζί σου κάθε στίχο.

Είναι υπέροχο το συναίσθημα να ξέρεις πως έχεις την οικειότητα να εκφράσεις όλα όσα σου συμβαίνουν χωρίς να κριθείς γι’ αυτό. Να γίνεις υπερβολικός, μίζερος, παθιάρης, διπολικός χωρίς ούτε ένα περίεργο βλέμμα. Να σέβεσαι την άποψή τους κι εκείνοι τη δική σου κι ας είναι διαφορετική η προσέγγισή σας. Να γελάσουν με την όλη κατάσταση της τρέλας που βιώνεις, είτε έχεις χωρίσει, είτε έχεις ερωτευτεί, μα με αγάπη, με κατανόηση. Είναι άγραφος νόμος πως οι φίλοι είναι εκεί για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Και στις περιπτώσεις του χειρότερου ξεπεσμού, θα σε πάνε βόλτα με το αυτοκίνητο, θα σου βάλουν τη μουσική που ακούς στη διαδρομή κι απλώς θα περιμένουν να ξεσπάσεις.

Οι συμβουλές που θα σου δώσουν είναι όλα τα λεφτά. Αρχικά, είναι συμβουλές από την καρδιά δοσμένες. Θα σε βάλουν στη θέση σου αν έχεις κάνει βλακεία. Δεν μπορείς εύκολα ν’ αμφισβητήσεις τα συμπεράσματά τους, που είναι αντικειμενικότερα από τα δικά σου. Είναι δύσκολο ν’ ακολουθήσεις αυτά που θα σου πουν στην αρχή, αλλά συνήθως οι άνθρωποι που μας ξέρουν καλά γνωρίζουν και το καλό μας, οπότε εν καιρώ θα το δεις. Υπάρχουν στιγμές που η κριτική σου ικανότητα είναι θολωμένη, τότε είναι που θα κάνουν κι όλη τη βρόμικη δουλειά για να ξεθολώσεις. Θα έρθει λοιπόν η στιγμή που θα τους ευγνωμονείς, ένα βράδυ σε κάποιο αυτοκίνητο που μαζί με δύσκολα τραγούδια, λύσατε και δύσκολα προβλήματα.

Είναι πολλές οι φορές που νιώθουμε ανίκητοι και πως μια κατάσταση μπορούμε είτε να μην την ανεχτούμε, είτε να την τραβήξουμε από τα μαλλιά. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, όμως, όσοι είναι μέσα στον χορό, τα πράγματα δεν τα βλέπουν με καθαρή ματιά. Αυτό συμβαίνει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε λάθος αποφάσεις. Είναι πολύ γλυκό -κι αν μου επιτρέπεται ο όρος, ρομαντικό- να ξέρεις μέσα σου πως έχεις ανθρώπους να σε νοιάζονται μ’ αυτόν τον μοναδικό τρόπο κι είναι οι φύλακες της πραγματικότητας για σένα. Να νιώθεις πως σε ακούν και συμπάσχουν και πως θα σου πουν την αλήθεια όπως είναι. Που είναι «καθαροί» απέναντί σου, τόσο εκείνοι όσο κι οι συμβουλές που θα σου δώσουν.

Και το πιο σημαντικό όλων, είναι πως θα πάρουν το μαστίγιο που κρατάς στα χέρια και χτυπάς τον εαυτό σου, όταν τον κατηγόρησες αναλαμβάνοντας ευθύνες που δε σου αναλογούν, αφήνοντάς σε να αναπνεύσεις. Εκείνοι το ξέρουν και το βλέπουν, καιρός να το δεις κι εσύ. Οι φίλοι στην πιο δύσκολη στιγμή σου, σε τράβηξαν από τα κύματα τα οποία ένιωθες ότι σε έπνιγαν. Σε έσωσαν όταν εσύ δεν μπορούσες να σώσεις τον ευατό σου. Μια βραδιά, σε κάποιο αμάξι, ουρλιάζοντας στίχους από το πιο δύσκολο τραγούδι, ως την κάθαρση.