Το να παραδέχεσαι το κέρατο που έριξες είναι δείγμα σεβασμού

Όλοι κάποτε έχουμε πει ψέματα. Μικρά ή μεγάλα. Λέμε «είμαι καλά» όταν δεν είμαστε. Κάνουμε κομπλιμέντα που δεν εννοούμε. Λέμε ένα σωρό δικαιολογίες για ν’ αποφύγουμε ανεπιθύμητες συναντήσεις. Το να είσαι ειλικρινής είναι τρομακτικό, απαιτεί θάρρος, ειδικά όταν τις περισσότερες φορές συνεπάγεται με το να πληγώνεις κάποιον που αγαπάς. Πολλές φορές το να είσαι ειλικρινής μπορεί και να σηματοδοτήσει και το τέλος μιας σχέσης. Θα πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να παραδεχθείς τα λάθη σου και να ‘σαι έτοιμος να κάνεις αυτό το μακρύ ταξίδι συγχώρεσης.

Τα λάθη είναι σφάλματα, ενέργειες που διαπράττονται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Είναι πράγματα που ενδεχομένως συμβαίνουν μόνο μία φορά, τα οποία συνοδεύονται από τύψεις κι ενοχές, γιατί θέλεις να απαλλαγείς από την ιστορία αυτή, να σβήσεις, να ξεχάσεις, να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Λάθος μπορεί να είναι μια απιστία, τα μεθυσμένα φιλιά στο μπαρ όταν το αλκοόλ σου κλέβει το μυαλό, ή μια κουβέντα που καταλαβαίνεις πως δεν έπρεπε ποτέ να ειπωθεί. Είναι πράγματα για τα οποία νιώθεις ενοχές. Είναι πράξεις οι οποίες δεν πίστευες ποτέ πως ήσουν ικανός να διαπράξεις.

Μια σχέση όμως που βασίζεται στο ψέμα, μικρό, μεγάλο, λευκό ή μαύρο, δεν παύει να είναι μια επαναλαμβανόμενη λάθος επιλογή. Μια εγωιστική επιλογή, αφού αποφασίζεις εσύ για το άτομο που αγαπάς. Πλάθεις την ιστορία με βάση τα δικά σου θέλω κι αφήνεις τον άλλο να ζει μέσα στην πλάνη. Πιστεύεις πως με ένα ψέμα θα απαλλαχτείς από την ενοχή και τις τύψεις κι αν δε συμβεί αυτό απλώς περνάς στο επόμενο. Προτιμάς να προσποιείσαι πως είσαι κάποιος άλλος παρά ν’ αντιμετωπίσεις το προδομένο βλέμμα του ανθρώπου απέναντί σου. Και δεν ενδιαφέρει κανέναν ο «σκοπός» πίσω από το ψέμα. Δεν αφορά το ταίρι σου να του πεις ότι ήθελες να το προστατεύσεις γιατί τον μόνο που προστάτευες ήταν ο εαυτός σου. Μην του πεις ψέματα για να το εντυπωσιάσεις. Μην του πεις ψέματα για να το κρατήσεις κοντά σου. Μην του πεις ψέματα για να σώσεις εσένα.

Ειλικρίνεια πρέπει να είναι πάντα η απάντηση, η μόνη επιλογή. Γιατί στον άνθρωπο που αγαπάς δε λες ποτέ ψέματα κι εδώ που τα λέμε δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να κάνεις κάτι που ξέρεις πως θα τον πληγώσει και θα τον σπάσει σε 1000 κομμάτια. Σαφώς μπορεί και να συμβεί, όμως τότε έχεις τη δύναμη να το επικοινωνήσεις. Γιατί το ψέμα τα φθείρει όλα, τα διαγράφει όλα. Τη στιγμή που θα ειπωθεί το πρώτο κιόλας, αυτόματα θα σημάνει και την κατάρρευση της εμπιστοσύνης ανάμεσά σας. Και μετά, πώς θα ανοικοδομηθεί πάνω σε μια κατεστραμμένη βάση;

Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μια ομορφιά στην αλήθεια, όσο επώδυνη κι αν είναι. Άλλωστε οι ψεύτες μοιάζουν λαμπροί μόνο στους αδαείς κι ισχυροί στους αδύναμους. Δεν αναπτύσσουν τον χαρακτήρα, το μυαλό, την καρδιά ή την ψυχή τους. Ακόμα και να επιλέξουν όμως να ζουν στο παραμύθι που κατασκευάζουν, σε κανέναν άνθρωπο και για κανένα λόγο δεν αξίζει να ζει μέσα στο ψέμα, μέσα σε μια αυταπάτη που άλλοι επέλεξαν για εκείνον. Στον καθένα ξεχωριστά αξίζει κάτι πολύ περισσότερο από ανασφάλεια κι αστάθεια και το λιγότερο που πρέπει να προσφέρουν δυο εραστές ο ένας στον άλλον, είναι τη δύναμη της ειλικρίνειας, ακόμα κι όταν συμβαίνουν σοβαρά λάθη.

Αν λοιπόν κάνεις την επιλογή να σπάσεις κάτι όμορφο, τουλάχιστον κάνε το σωστό και να είσαι ειλικρινής γι’ αυτό. Δώσε την ευκαιρία στον άλλον να σε συγχωρέσει, δώσε στον άνθρωπό σου (όπως και σε σένα) τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται για να θεραπευτεί από το σοκ, ανεξάρτητα από το πόσο χαοτική ή άβολη θα είναι η διαδικασία αυτή. Δώσε την ευκαιρία αυτή, γιατί στην τελική, το χρωστάς και στους δυο σας.