Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα, λέει το ομώνυμο βιβλίο. Κι είναι όντως. Η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Γαλλίας, ίσως η πόλη με την πιο μεγάλη επισκεψιμότητα στον κόσμο, η πόλη που ντύνει τα όνειρα των ερωτευμένων, η πόλη που αποτέλεσε κι αποτελεί σκηνικό σε λογοτεχνικά βιβλία, πίνακες ζωγραφικής, τραγούδια, τηλεοπτικές σειρές, ακόμα και παροιμίες. Δεν είναι τυχαίο που η φράση «My soul lives in Paris» έχει συνδυαστεί με ένα ταξίδι του μυαλού, με επιθυμία σώματος και πνεύματος για περιπλάνηση.
Όταν επισκέπτεται κανείς το Παρίσι, την πόλη του έρωτα και του φωτός, δημιουργεί εκ των προτέρων ένα πλάνο, ρεαλιστικό κι επιτεύξιμο, για όσα πρέπει να δει: Πύργο του Άιφελ, Μουσείο του Λούβρου, Αψίδα του θριάμβου, Παναγία των Παρισίων, λεωφόρο Ηλυσίων Πεδίων , γέφυρα του Αλέξανδρου, μουσεία Pompidou και musee d’orsay, είναι κάποια από τα πιο δημοφιλή μέρη. Μέρη που είναι στη λίστα με το που κλείσει κάποιος εισιτήριο για το Charles de Gaulle, το Orly ή το Μποβέ.
Η επίσκεψη στο Λούβρο, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στον κόσμο, με πάνω από 30.000 έργα τέχνης και 8 εκατομμύρια επισκέπτες τον χρόνο, μπορεί να κρατήσει όλη μέρα, όμως σίγουρα είναι απαραίτητη. Αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι η πλειοψηφία των επισκεπτών θεωρούν προτεραιότητά τους τον αξεπέραστο, τον μοναδικό πίνακα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μόνα Λίζα. Είναι, εξάλλου, το μοναδικό έργο τέχνης στο οποίο δεν επιτρέπεται να πλησιάσεις εντελώς και η φωτογράφισή του γίνεται εκ του μακρόθεν. Στην πραγματικότητα, όμως, το μουσείο έχει πολλά άλλα αξιόλογα εκθέματα για να δει κανείς, ίσως και καλύτερα, θα τολμούσαμε να πούμε.
1. Η Νίκη της Σαμοθράκης
Πρόκειται για το μαρμάρινο γλυπτό της φτερωτής Θεάς Νίκης, από καλλιτέχνη αγνώστου ταυτότητας, που βρέθηκε σε 34 κομμάτια στη Σαμοθράκη. Δε βρέθηκαν ποτέ το κεφάλι και το αριστερό της χέρι, ενώ ήταν στημένο σε πλώρη πλοίου, της οποίας τα κομμάτια επίσης δεν έχουν βρεθεί. Το γλυπτό είναι ένα από τα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης, και παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, το άγαλμα είναι ανατριχιαστικά ακριβές και λεπτομερές.
Είναι τοποθετημένη στο πιο κομβικό σημείο του Λούβρου, σε ένα βάθρο σε περίοπτη θέση κι εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την επιβλητικότητα και την απαράμιλλη ομορφιά του. Η μεγαλειώδης μορφή, ξεχωρίζει και δικαίως ονομάζεται το διασημότερο μνημείο του Μουσείου.
2. Αφροδίτη της Μήλου
Το γνωστό μαρμάρινο άγαλμα της ελληνιστικής εποχής, το δεύτερο διασημότερο στον κόσμο μετά τη Μόνα Λίζα, συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη θηλυκότητα με τη γυναικεία ομορφιά. Κι αυτό είναι αγνώστου δημιουργού και καθώς είναι συνδεδεμένο με τη θεά του έρωτα, μαγνητίζει όσους την επισκέπτονται. Τοποθετημένη σε μια από τις πρώτες θέσεις στο ελληνικό Πάνθεο, η Αφροδίτη αποτελεί ιδιαίτερα αγαπητή θεά και στη συνείδηση του ελληνικού λαού και στην παρουσία της στις Τέχνες (ιερά προς τιμή της, λογοτεχνικά κείμενα, ζωγραφικοί πίνακες). Το γλυπτό, λοιπόν, είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη λατρεία της ομορφιάς και την εξύμνηση του έρωτα.
3. Κώδικας του Χαμουραμπί
Αποτελεί τον πρώτο νομοθετικό κώδικα της Ιστορίας, δημιούργημα του βασιλιά της Μεσοποταμίας, Χαμουραμπί. Ο Κώδικας έμεινε στην Ιστορία ως ένα απίστευτα αυστηρό σύνολο νόμων, με σκληρές τιμωρίες και ποινές, και βασική αρχή αυτή της ανταπόδοσης κι αντεκδίκησης. Η ανακάλυψή του έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για αρχαιολόγους, ερευνητές και ιστορικούς, καθώς έφερε και φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές της ζωής στην προχριστιανική Ανατολή. Στην κορυφή της στήλης, υπάρχει ανάγλυφη η παράσταση του Χαμουραμπί, την ώρα που παίρνει την εντολή απ’ τον Ηλιακό Θεό της Δικαιοσύνης, να γράψει τους νόμους. Πρόκειται για μια επιβλητική στήλη, με ανάγλυφα σύμβολα, κώδικες και νόμους, που παίζει σημαντικό ρόλο στη σημερινή ερμηνεία των νομοθετικών έργων.
4. Σφaγή της Χίου, Ευγένιος Ντελακρουά
Είναι ένας πίνακας τεραστίων διαστάσεων, επιβάλλεται στον χώρο λόγω -πρωτίστως- του μεγέθους του και μετά για το θέμα του (απεικονίζει τη σφaγή της Χίου από τους Τούρκους το 1822). Αναπαριστά με εξαιρετική παραστατικότητα μια σκηνή βίας, θανάτου, γενοκτονίας θα τολμούσαμε να πούμε. Κυριαρχούν τα έντονα χρώματα, τα εκφραστικά πρόσωπα κι ο έντονος πόνος. Παρόλο που το έργο δίχασε αρχικά το κοινό, εντούτοις καθιερώθηκε ως αποδοτικό του τραγικού γεγονότος και δείγμα φιλελληνισμού, σε ένα κίνημα που συντάραξε την Ευρώπη και την έστρεψε προς την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
5. Η Σχεδία της Μέδουσας, Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ
Στην ίδια αίθουσα, μπορεί να δει κανείς τον τεράστιο πίνακα του Γάλλου ζωγράφου του Ρομαντισμού, που έγινε αντικείμενο συζητήσεων και διαφωνιών λόγω του θέματος αλλά και των πολιτικών υπαινιγμών που αφήνει. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία πίσω από τον πίνακα. Εμπνέεται από ένα γεγονός του 1816, όταν ναυάγησε μια γαλλική σχεδία, με πολυάριθμους νεκρούς κι ελάχιστους επιζώντες, -κι αυτούς στα όρια της τρέλας- και στηλιτεύει τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Ξεχωρίζει για τα μελαγχολικά του χρώματα που αποδίδουν τον βουβό πόνο, τη μοναξιά, την απελπισία κι εν τέλει τον ίδιο τον θάνατο.
6. Έρως και Ψυχή, Αντόνιο Κάνοβα
Ένα από τα ομορφότερα γλυπτά, το ρομαντικό μαρμάρινο γλυπτό αναπαριστά τη σκηνή που, στην αρχαία μυθολογία, ο Έρωτας ζωντανεύει την Ψυχή. Ξεχωρίζει για τον έντονο συμβολισμό. Όντως, ο έρωτας αναγεννά, ξυπνά κοιμισμένα αισθήματα κι επιθυμίες, ζωντανεύει την κοιμισμένη ψυχή του ανθρώπου. Βαθιά αλληγορικό, το γλυπτό εντυπωσιάζει και για την απαράμιλλη τεχνική του σε ό,τι αφορά το λάξευμα και σου κόβει την ανάσα.
7. Ερμαφρόδιτος, Μπερνίνι
Αυτό το μαρμάρινο γλυπτό σε φυσικές διαστάσεις, απεικονίζει ένα διεμφυλικό άτομο, γιο του Ερμή και της Αφροδίτης. Με τον ενδιαφέροντα μύθο του γλυπτού και το όμορφα λεπτομερές σκάλισμά του, το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι ένα από τα πιο διάσημα γλυπτά του Λούβρου.
8. Η Ελευθερία οδηγεί τον Λαό, Ευγένιος Ντελακρουά
Ένας πίνακας σύμβολο της Γαλλικής Επανάστασης, σύμβολο ελευθερίας όχι μόνο της Γαλλίας αλλά και κάθε λαού. Το αριστούργημα της γαλλικής πολιτιστικής κληρονομιάς ξεχωρίζει για την αρμονία των χρωμάτων την καθαρή απεικόνιση των προσώπων, τις εικαστικές και σκηνογραφικές λεπτομέρειες.
9. To Lamassu
Ογκώδη αγάλματα που παριστάνουν μυθικά τέρατα από τον αρχαίο λαό των Ασσυρίων, που θεωρούνταν ότι προστάτευαν την εστία από κάθε κακό πνεύμα. Ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών και κυρίως των παλατιών και συμβόλιζαν τη δύναμη, την ελευθερία και την ευφυΐα του λαού. Τα κολοσσιαία φτερά τους προκαλούν δέος στον επισκέπτη, ιδιαίτερα αναλογιστεί ότι χρονολογούνται πριν το 3000 π.Χ.
10. Η Πυραμίδα, κεντρική είσοδος του μουσείου
Γυάλινο δημιούργημα, σχετικά πρόσφατο (κτίστηκε το 1989), είχε σκοπό να παντρέψει το σύγχρονο με το παλιό, το κλασικό με το μοντέρνο. Η ρηξικέλευθη κατασκευή του Ιάπωνα Leoh Ming Pei που δίχασε αρχικά, κι ενδεχομένως να διχάζει ακόμα, ενώ είχε σκοπό να εκσυγχρονίσει το μουσείο και να το κάνει πιο προσιτό, με μια είσοδο που να ξεχωρίζει. Το γυαλί που χρησιμοποιήθηκε είναι ειδική κατασκευή για να προσφέρει διαύγεια κι ορατότητα στο εσωτερικό. Έντονα συνδεδεμένη με θεωρίες συνωμοσίας κι αστικούς μύθους (Κώδικας Ντα Βίντσι), η Πυραμίδα έχει αποκτήσει και πολιτική χροιά, αφού αποτέλεσε χώρο δείπνου και εορτασμών, από τον Μιτεράν και τον Μακρόν αντίστοιχα.
Χώρος με μοναδικά αριστουργήματα, που είναι ανθρωπίνως αδύνατο κάποιος να δει όλο σε μια μέρα. Μη βιαστείτε να το γυρίσετε, απολαύστε κάθε εικόνα, κάθε έκθεμα, κάθε τι που έχει θέση στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου.
Συντάκτης: Χριστιάνα Δεμέναγα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
