Η ιστορία της Θεσσαλονίκης ως «ερωτική» ξεκινάει πολλά χρόνια πριν το Βυζάντιο αφού αρχαιοελληνικά ιερά της θεάς Αφροδίτης έχουν βρεθεί σε αρκετά σημεία της πόλης. Με βεβαιότητα όμως -και βασισμένοι σε σχετική βιβλιογραφία- μπορούμε να πούμε ότι η Νύφη του Θερμαϊκού ήταν από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ένας προορισμός για εκείνους που έψαχναν ερωτική συντροφιά.
Εκεί ανάμεσα στο 1916 με 1918 επί Μακεδονικού Μετώπου κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη άνθισε σ’ αυτόν τον τομέα. Μεταφέρθηκαν όλες οι «ερωτικές φωλιές» της στην περιοχή του λιμανιού κι έγιναν το «σπίτι» μια στρατιάς τριακοσίων χιλιάδων ανδρών που αποβιβάστηκαν εκεί ψάχνοντας σεξουαλική οικειότητα επί πληρωμή. Αυτά κι άλλα πολλά έφτασαν για να μείνει αυτός ο χαρακτηρισμός μέχρι και σήμερα.
Γεγονός είναι ότι ακόμα κι αν δεν πιστεύουμε πως η Θεσσαλονίκη αποπνέει κάποιον ερωτισμό (ένας, δυο είναι οι δύσπιστοι το πολύ), με βεβαιότητα μπορούμε εύκολα να βρούμε είκοσι λόγους για τους οποίους αυτή η πόλη κάνει τα αδύνατα να μοιάζουν δυνατά και μετατρέπουν απλές καθημερινές συνήθειες σε μεγαλοπρεπή επιτεύγματα που καθόλου δε στερούνται απολαύσεων και δυνατών συναισθημάτων. Και τι είναι ο έρωτας; Συναισθήματα απολαυστικά που κάνουν την καθημερινότητα ανεκτή.
1. Οι κάτοικοί της δεν αγχώνονται εύκολα. Κι αυτό αποπνέει μια σιγουριά που αγγίζει τα όρια της αυτοπεποίθησης. Και η αυτοπεποίθηση είναι ερωτική, όπως και να το δούμε.
2. Το γέλιο τους βγαίνει απ’ την ψυχή. Δυνατό, γάργαρο, γεμάτο σκαμπανεβάσματα στις οκτάβες σε σημείο να γελάνε μαζί τους κι όσοι κυκλοφορούν γύρω τους ακόμα κι αν δεν ξέρουν τον λόγο που προκάλεσε την ευθυμία. Αν δεν είναι ερωτικό το γέλιο, τι είναι;
3. Μια κάθοδος της Ναυαρίνου από την Αλεξάνδρου Σβώλου μέχρι την Τσιμισκή κάνει την κατεβασιά να μοιάζει μίνι ταξίδι σε αρχαία πόλη με εσάνς από καλές μουσικές συνοδευόμενες από λιχουδιές που κάνουν ζημιά στον ουρανίσκο ενώ βλέπεις κόσμο να αράζει στα παγκάκια μόνοι ή με παρέα. Κι αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια δόση έρωτα αφού ακόμη και μόνιμος κάτοικος της πόλης να είσαι θα ανακαλύψεις σίγουρα κάτι το οποίο δεν είχες προσέξει και το οποίο σου κίνησε την περιέργεια. Σαν φλερτ δηλαδή.
4. Ποιος θα αρνηθεί ότι το τρίγωνο -το αυθεντικό- από το Πανόραμα δεν είναι ερωτικό; Πλάκα με κάνετε τώρα; Εντάξει και από το Πανόραμα να μην είναι πάλι ερωτικό το λες, αλλά έχει άλλη χάρη το αυθεντικό, το πρωτότυπο, το original.
5. Ή το πεϊνιρλί από την Καλαμαριά; Δεν είναι κάργα ερωτικό το πεϊνιρλί; Έχει κασέρι αφού! Κι εκτός από το ότι είναι και τεμέτερον όταν το τρως θα μπορούσε να σε φέρει και σε κορύφωση γεύσης.
6. Αχ τα Κάστρα! Ποιος δε μαγεύτηκε από μια βόλτα στην Άνω Πόλη. Κι αν φτάσεις εκεί ψηλά κοίτα τη θέα αλλά πρόσεξε γιατί θα σου κοπεί η αναπνοή. Άνετα χάνεσαι στα σοκάκια της αν δεν ξέρεις που είσαι αλλά από την άλλη όποιον κάθετο δρόμο και να πάρεις θα σε βγάλει θάλασσα. Απλώς από τα Κάστρα μέχρι να φτάσεις θάλασσα θα σου ‘χει βγει η γλώσσα. Αλλά και πάλι, ποιος έρωτας δε θέλει κυνήγι;
7. Ο Βαρδάρης (ο άνεμος) που φυσάει μελαγχολία και φθινόπωρο. Είναι όπως εκείνα τα ζευγάρια που έχουν μπουχτίσει από τη ρουτίνα και στήνουν έναν τρικούβερτο καβγά για να επανέλθει η ισορροπία. Αυτό κάνει ο Βαρδάρης. Καθαρίζει το «μπούκωμα». Αποσυμπιέζει την ατμόσφαιρα. Ερωτικό μπορεί να μη φαντάζει είναι σίγουρα, όμως, ένα είδος κάθαρσης.
8. Οι ποδηλατάδες στην παραλία που εκτός από το ότι κάνουν καλό στην σωματική υγεία βοηθούν και στην υγεία της ψυχής. Οικογένειες, παρέες και ζευγάρια όλων των ηλικιών μπορούν να διασκεδάσουν και να ηρεμήσουν ταυτόχρονα από το τρέξιμο της καθημερινότητας, το Θεσσαλονικιώτικο ναι, αλλά πάλι τρέξιμο.
9. Και τώρα που είπα τρέξιμο, να μη μιλήσω για τα μπουγατσατζίδικα (για το μετά ντε) απέναντι απ’ το σταθμό των τρένων; Παράδοση να τα πω; Must να τα χαρακτηρίσω; Ή επιτακτική ανάγκη να πας να χτυπήσεις μια μπουγάτσα μισή γλυκιά-μισή αλμυρή να πάνε κάτω τα φαρμάκια; Αυτό το μισό-μισό είναι που κάνει την πικάντικη διαφορά και το λες και γάμο. Τι; Δεν είναι ερωτικός ο γάμος;
10. Τα ιστορικά και τραγουδισμένα Λαδάδικα. Που μοιάζουν σαν μία πόλη μέσα σε άλλη πόλη. Σαν βρεθείς εκεί μέσα, πέρα από το πιο ηχηρό κομμάτι γευσιγνωσίας της πόλης, αισθάνεσαι προστατευμένος. Είναι σαν να περικλείεσαι από φρούριο· μόνο αντί για τείχη έχει μαγαζιά. Πολλά και διάφορα. Εστιατόρια και ταβερνάκια. Η παλιά Θεσσαλονίκη σε όλο της το μεγαλείο όπου τη νύχτα μετατρέπεται σε ψυχαγωγικό μεγάλο πάρκο με τη μορφή μιας μεγάλης αυλής όπου όλοι είναι μια παρέα. Κι αν κάποιος θέλει και δύναται να φλερτάρει σε κείνο το σημείο θα του δοθούν πολλές ευκαιρίες.
11. Οι δυτικές συνοικίες. Εκείνες των Συκεών, της Νεάπολης, του Ευόσμου και των περιχώρων που έχουν ακόμη εκείνη την ομορφιά της γειτονιάς. Εκεί που όλοι θα καλημεριστούν το πρωί που ξεκινούν για τη δουλειά αλλά και θα βρεθούν σε πάρκα και πλατείες μετά το σούρουπο να πιουν μια μπίρα, έναν καφέ κι ίσως και να τους βρει το ξημέρωμα να χορεύουν πάνω στα τραπέζια. Τι κι αν είναι καθημερινή; Ποιος έρωτας δε θέλει θυσίες;
12. Όταν μόνο καλά λόγια έχουν να πουν για σένα ακόμα κι εκείνοι που φημολογείται ότι υπάρχει μια σχετική «κόντρα« μεταξύ σας τότε δείχνεις πραγματικά την αξία σου. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και μεταξύ των Αθηναίων και των Θεσσαλονικιών όπου οι πρώτοι την αγαπούν τη συμπρωτεύουσα με ειλικρίνεια και θαυμασμό (κι ας κοντράρουν πού και πού για τσαχπινιά) . Κι αυτό λέει πολλά. Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε μερικές φορές. Το λες κι έρωτα.
13. Αν παρατηρήσεις καλά θα διαπιστώσεις πως το ντύσιμο των κατοίκων της συμπρωτεύουσας είναι λίγο πρωτοποριακό. Από τον υπερστολισμό κάποιων μέχρι τον νεωτερισμό κάποιων άλλων. Δεν έχει σημασία το στιλ του καθενός. Ακόμα κι αν είναι είναι το πιο μίνιμαλ ντύσιμο από άποψη πλουμιστών -κι όχι μόνο- θα βρεις κάτι που θα το διαφοροποιεί. Κι ο κάθε έρωτας είναι μοναδικός.
14. Αν κάπου ισχύει το «δε με νοιάζει τι γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα» αυτό είναι σίγουρα στη Θεσσαλονίκη. Λίγη σημασία δίνουν στη γνώμη των άλλων κι έτσι τους βλέπεις χαλαρούς να συνεχίζουν τη ζωούλα τους παρ’ όλες τις δυσκολίες. Κλάιν μάιν μπαλαντάιν! Κι αυτό δείχνει αποστασιοποίηση από τα τετριμμένα, Δείχνει μυστήριο. Και ποιος δεν ερωτεύεται το μυστήριο;
15. Ξεροκεφαλιά μεγάλη. Μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Μέχρι να τους εξηγήσεις με λογικά επιχειρήματα ή με πράξεις ότι υπάρχει κι άλλη οπτική μεριά. Δε θα το παραδεχτούνε εύκολα αλλά θα στο δείξουν απλόχερα. Γιατί εκεί το φιλότιμο και η τρέλα έχουν μια άλλη διάσταση. Είναι ερωτεύσιμα και θανάσιμα ταυτόχρονα.
16. Ερωτεύσιμο είναι επίσης το μετρό. Που δεν έχει. Γιατί έχει καψουρέψει τόσο κόσμο όλα αυτά τα χρόνια που μόλις μπει -αν ποτέ μπει- θα μοιάζει με εκείνο το απωθημένο μας που γύρισε και μας παρακαλάει κιόλας. Ε, ναι!
17. Ή σαν εκείνο το υποθαλάσσιο τούνελ που θα συνέδεε -ντεμέκ- την παραλία με την Περαία, την Επανομή, τη Μηχανιώνα. Καψούρα ανελέητη, από αυτές χωρίς ανταπόκριση. Όχι σαν αυτή του μετρό αλλά όπως και να το κάνεις είναι να μην τάξεις σε μικρό και σε τρελό. Και τα καρντάσια τα έχουμε και τα δύο.
18. Αντ’ αυτού έχουμε τα καραβάκια στην παραλία όπου με τις τεράστιες πινακίδες τους «30 λεπτά κρουαζιέρα» σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο να τη δοκιμάσεις. Αλλά θα είναι σαν να βάζεις το δάχτυλο στο μέλι. Κι αν θες κι άλλο; Λίγο σαν πρόωρο φινάλε εκεί που περνάς -πολύ- καλά μοιάζει. Και για κάποιους αυτό μπορεί να φαντάζει και ερωτικό, ποιος ξέρει;
19. Το «λ» παιδιά. Αυτό που όταν λες «μπαλαλάικα» κάνει τη λέξη να ακούγεται γεμάτη, μακρόσυρτη και τραγουδιστή. Ελάτε προσπαθήστε: «μπαλλλλαλλλλάικα». Το νιώθετε το γαργαλητό στον ουρανίσκο; Έρωτας, όχι αστεία!
20. Γιατί όπως και να το κάνουμε ποιανού πρόσωπο δε φωτίζεται όταν μιλάει για τη Θεσσαλονίκη; Ακόμη κι αν θέλει να μας πειράξει! Κι αν κάτι έχει ο έρωτας είναι λάμψη στα μάτια και πειράγματα. Και μας αρέσουν και τα δύο.
Είκοσι λόγοι λοιπόν που κάνουν αυτή την πόλη εκτός από ερωτική και μοναδική. Διαφορετική και τόσο γνώριμη συνάμα. Μας έχουν χαρακτηρίσει πολλές φορές τοπικιστές κι ίσως και να είμαστε κατά περιπτώσεις. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πώς είμαστε περήφανοι για τον Πύργο τον Λευκό παρόλο που δεν είναι λευκός κυριολεκτικά. Η Θεσσαλονίκη όμως, πάντα θα μυρίζει και θα έχει κάτι από έρωτα. Άλλωστε, σε καμία άλλη πόλη δεν αναζήτησε ο τιτανομέγιστος Μητροπάνος ξημερώματα κάποια αγάπη που έλειπε από της αυγής τα χρώματα. Τυχαίο;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
