3 νησιά που σίγουρα δε θα είσαι κάτω από τους φοίνικες να πίνεις Μai Tai

Όπως και στο δικό μου μυαλό, έτσι και στο δικό σου, είμαι βέβαιη ότι με το που σχηματίζουν τα χείλη τη λέξη “ταξίδι” ξεκινάει κι ένας εγκεφαλικός οργασμός. Χάρτες, βαλίτσες, φωτογραφική μηχανή, ανεβασμένη διάθεση είναι ό,τι χρειαζόμαστε για να ταξιδέψουμε παρέα. Δε θα σε πάω όμως Μύκονο, Πάρο, Σαντορίνη αλλά σε τρία άλλα μακρινά νησιά. Εκεί, μην περιμένεις να δεις τον εαυτό σου κάτω από τους φοίνικες να πίνεις Mai Tai αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι θα περάσουμε σούπερ. Γιατί έχει πάρτι στο νησί, αλλά όχι αυτό που φαντάζεσαι!

Bon Voyage και φύγαμε!

1. Βόρειο Σεντινέλ

Ξεκινάμε μ’ αυτό το νησί καθότι είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι πιθανότητες να πατήσεις το πόδι σου πάνω του. Συνεπώς ας το γνωρίσουμε όσο μας έχουν επιτρέψει οι ιθαγενείς που ζούνε εκεί. Λέω “επιτρέψει” καθότι η συγκεκριμένη φυλή δε φημίζεται και τόσο για τη φιλοξενία της. Άρα μην περιμένεις να σου περάσουν κολιέ με λουλούδια στον λαιμό ούτε να σε κεράσουν γλυκό νεραντζάκι με παγωμένο νερό. Βρίσκεται στον κόλπο της Βεγγάλης, στο βορειανατολικό τμήμα του Ινδικού Ωκεανού κι ανήκει στο σύμπλεγμα νήσων Αναταμάν. Ναι, σωστά φαντάζεσαι, κρυστάλλινα νερά, πλούσια βλάστηση, λευκές παραλίες αλλά πρόσθεσε μέσα στην εικόνα που μόλις έκανες ένα σύννεφο από τόξα, δόρατα και βέλη να πετάγονται από τα χέρια των ιθαγενών με το που πλησιάσεις το νησί.

Η συγκεκριμένη φυλή η οποία γοητεύει μέχρι και σήμερα ανθρωπολόγους, γλωσσολόγους κι εθνολόγους κατοικεί στο νησί περίπου τα 6.000 χρόνια κι η γλώσσα της είναι ακαταλαβίστικη κι αταξινόμητη. Με τον δικό τους, δημοκρατικό τρόπο πάντα όπως θα διαβάσεις παρακάτω, έχουν κάνει σαφές ότι δεν επιθυμούν επισκέπτες στο νησί τους. Το 2006 δύο Ινδοί ψαράδες, έχασαν τη ζωή τους προσαράζοντας τη βάρκα τους κοντά στις ακτές του νησιού. Ακόμα πιο πρόσφατα, ένας χριστιανός ιεραπόστολος το 2018 είχε προσπαθήσει να προσεγγίσει τους ιθαγενείς. Εδώ πιθανόν ταιριάζει το “μία του κλέφτη, δυο του κλεφτή τρεις και τον τσακώσαμε”. Ντόπιοι ψαράδες τον άφησαν περίπου 700 μέτρα κοντά στο νησί. Εκείνος πήρε ένα κανό και προσπάθησε να το προσεγγίσει. Γύρισε την ίδια μέρα τραυματισμένος από τα βέλη των ιθαγενών αλλά μυαλό δεν έβαλε και ξαναπροσπάθησε. Αυτήν τη φορά οι ιθαγενείς του έσπασαν το κανό κι εκείνος επέστρεψε στη βάρκα των ψαράδων κολυμπώντας. Στην τρίτη απόπειρα δε γύρισε καθόλου κι οι ψαράδες είπαν ότι είδαν τους ιθαγενείς να σέρνουν το σώμα του στην παραλία.

Ας χαιρετήσουμε από μακριά όμως τους φίλους μας τους Σεντινελέζους -περίπου 5 ναυτικά μίλια, όσο μας επιτρέπει δηλαδή η κυβέρνηση της Ινδίας- και πάμε ν’ αλλάξουμε ήπειρο.

2. Queimada Grande Island

Αν θεωρείς ότι από τον τίτλο του νησιού θα δεις την Ariana Grande ξαπλωμένη σε μια αιώρα να τρώει μπανάνες, γελιέσαι. Θα χορτάσει όμως το μάτι σου από φίδια καθότι είναι το νησί των φιδιών και το 2ο πιο επικίνδυνο μέρος παγκοσμίως. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή της Βραζιλίας, 90 ναυτικά μίλια από την ακτή του Σάο Πάολο. Οι μόνιμοι κάτοικοι στο νησί -όπως κατάλαβες- δεν περπατάνε άλλα έρπονται. Ο χρυσός Βόθρακας που κατοικεί στο νησί είναι ένα εξαιρετικά δηλητηριώδες είδος οχιάς. Το δηλητήριό του μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο σε λιγότερο από μία ώρα προκαλώντας νεφρική ανεπάρκεια, νέκρωση του μυϊκού ιστού, εγκεφαλική αιμορραγία κι εντερική αιμορραγία -ψιλοπράγματα δηλαδή. Πρόσεξε μόνο μη σε πείσει κανένας ντόπιος ότι και καλά υπάρχει κρυμμένος θησαυρός στο νησί κι ότι τα φίδια τα έβαλαν πειρατές για να τον προστατέψουν και μπεις στο τριπάκι να πας να τον ξεθάψεις.

Στην πραγματικότητα ο πληθυσμός των φιδιών εξελίχθηκε μέσα σε χιλιάδες χρόνια χωρίς την οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση. Με την άνοδο της θάλασσας το νησί απομονώθηκε από την υπόλοιπο ηπειρωτική Βραζιλία μαζί με τα φίδια που ζούσαν εκεί και λόγω της μη ανθρώπινης παρουσίας υπέρ πολλαπλασιάστηκαν. Αν πάλι λατρεύεις τα φίδια και σε τρώει η περιέργεια να τα δεις από κοντά υπάρχουν οι εξής τρόποι. Ή να πας παρέα με το ναυτικό της Βραζιλίας, όπου κάνει μία φορά τον χρόνο μια στάση για τη συντήρηση του φάρου, καθότι ο φάρος πλέον είναι αυτοματοποιημένος, ή να πάρεις ειδική άδεια και να πας με κανένα φιλαράκι σου που είναι βιολόγος -ερευνητής, καθότι το συγκεκριμένο νησί είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαστήρια παρατήρησης φιδιών.

Αν σου άρεσε και θες να σ’ αφήσω εδώ πρόσεξε μόνο που πατάς γιατί ανά ένα τ.μ. βρίσκεται κι ένα φίδι.

3. Poveglia

Φιλόξενους ιθαγενείς συναντήσαμε, τον χρυσό βόθρακα γνωρίσαμε, φαντάσματα όμως δεν είδαμε. Τώρα θα μου πεις, ποιος πιστεύει στα φαντάσματα; Πάντως το νησί το ονομάζουν “το νησί των φαντασμάτων και του τρόμου”, πιθανόν όχι άδικα. Βρίσκεται κοντά στη Βενετία κι η έκτασή του δεν ξεπερνάει τα 70 τ.μ. Χρησιμοποιήθηκε τον 14ο αιώνα, όταν ξέσπασε η πανώλη στην Ευρώπη, ως υπαίθριο νεκροτομείο όπου στοίβαζαν τα πτωμάτων σε σορούς και μετά τα έκαιγαν. Μετέπειτα έγινε νησί εξορίας των αρρώστων όπου τους άφηναν και πέθαιναν αβοήθητοι. Υπολογίζεται ότι περίπου 160.000 άνθρωποι πέθαναν και κάηκαν συνολικά σ’ αυτά τα 70 τ.μ. του νησιού των οποίων η στάχτη αναμείχτηκε με το χώμα κι έγινε μία λάσπη που ξεράθηκε. Σήμερα έχει γίνει μια γκρίζα σκόνη που αιωρείται στον αέρα και κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική.

Δε σταματάει όμως εδώ η ιστορία τρόμου του νησιού. Το 1922 κτίζεται στο νησί μια ψυχιατρική κλινική την οποία αναλαμβάνει ένας ψυχίατρος. Ο γιατρός χρησιμοποιεί τους ασθενείς του ως πειραματόζωα για τη μελέτη του πάνω σε νέες ιατρικές μεθόδους οι οποίες μόνο ανώδυνες δεν ήταν. Βασανιστήρια με σφυριά και κατσαβίδια χωρίς αναισθητικό ήταν οι τεχνικές του οι οποίες κράτησαν αρκετά χρόνια. Στο τέλος ο ψυχίατρος άρχισε να λέει ότι βλέπει κι ο ίδιος φαντάσματα κι αυτοκτόνησε. Το νησί πλέον είναι ιδιωτικό καθότι αγοράστηκε από μια οικογένεια με σκοπό να το κάνουν τουριστικό θέρετρο αλλά ούτε εκείνοι άντεξαν να μείνουν παραπάνω από ένα βράδυ. Το μόνο που ζήτησαν φεύγοντας από το νησί ήταν ιατρική βοήθεια καθότι όπως μαθεύτηκε υπήρχε μια ουλή στο πρόσωπο της κόρη τους για την οποία χρειάστηκαν 20 ράμματα.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; ‘We love greece” κι ακόμα κι αν δεν έχουμε φοίνικες και το τοπικό μας ποτό δεν είναι το Mai Tai αλλά το ουζάκι με ολόφρεσκο χταποδάκι, παρτάρουμε στην Ελλάδα γιατί δεν είμαστε για δράματα καλοκαιριάτικα.