Η πόλη μου είναι ξεκάθαρα η πόλη του καφέ, του καλού καφέ όμως, εκείνου που αράζεις και πίνεις μαζί με φίλους και ξέρεις ότι έχει να σου προσφέρει ωραία νέα και δυνατές συζητήσεις. Σαφώς ψηλά είναι και το καλό και τίμιο τσιπουράκι, αυτό όμως το αφήνουμε για άλλο άρθρο.
Στη Θεσσαλονίκη θα βρεις τρεις κατηγορίες μαγαζιών για καφέ. Τα καγκούρικα που πάνε όσοι θέλουν να δείξουν ότι πίνουν καφέ με κυριλίκια, που θα βρεις στην Παραλιακή και την Προξένου Κορομηλά, που έχουν τον φρέντο 4,5 ευρώ και δεν είναι και τίποτα σπέσιαλ, αλλά ένα καλό στόρι το βγάζεις. Η δεύτερη κατηγορία αφορά τα στέκια των φοιτητών -που είναι περισσότεροι κι από τ’ αμάξια- και κάνουν κατάληψη κατά μήκος της Αγγελάκη στο πρώτο έτος, της Μελενίκου στο δεύτερο και το τρίτο μεταφέρονται στη Ναβαρίνου, για να πάρουν πτυχίο στον Ιπποπόταμο στο τελευταίο, δίπλα από τη Ροτόντα. Και είναι και η τρίτη κατηγορία, τα μικρά κρυμμένα διαμαντάκια των στενών, που είναι για τους μύστες που ξέρουν να εκτιμούν αυτό που έχει η πόλη να προσφέρει.
1. Shed 小屋
Λίγο πιο πάνω από την Αχειροποιήτου, στην Πατριάρχου Διονυσίου, απέναντι από τη θρυλική Μικρή Φρίντα, (που ενώ μεγάλη αγάπη της είχα μου την έσπασαν γιατί δεν αφήνουν λαπτοπ στα εξωτερικά τραπέζια) κρύβεται ο μικρός παράδεισος του Σεντ (που σημαίνει αποθήκη). Ένα ιαπωνικού τύπου μικρό (όταν λέμε μικρό εννοούμε να χωράει μόνο τους μπαρίστα) μαγαζάκι, με σουηδικά ξύλα, χαμηλά καθίσματα, μόνο εξωτερικά τραπέζια κι ωραία χαλαρή ατμόσφαιρα. Θα πιεις το καλύτερο λάτε της Θεσσαλονίκης και το βραδάκι θα απολαύσεις φοβερά κοκτέιλ, λγάκι πειραγμένα. Δοκίμασε το spicy mango margarita κι ευχαρίστησέ με αργότερα.
2. ΎΔΡΟ
Στη Ναύαρχου Κουντουριώτου απέναντι από τον παλιό σταθμό τρένων βρίσκεται μια ούρμπαν μαγαζάρα που είναι λες και βγήκε από τους δρόμους του Βερολίνου. Μαγαζί που το πρωί πας για να διαβάσεις στον πάνω όροφο με τα τεράστια τραπέζια τύπου μελέτης, το μεσημέρι πας για καφέ στα εξωτερικά τραπεζάκια για να σε φάει και λίγο ο ήλιος, ενώ το βράδυ πας να ακούσεις καλή electro μουσική και να πιεις φοβερά ποτά (παράγγειλε το “ό,τι θες” οπωσδήποτε). Μεγάλες τζαμαρίες, ασπρόμαυρη αισθητική με μοβ λεντ για την π@τανιά και ωραίο, χαλαρό κόσμο, το ΎΔΡΟ είναι σίγουρα ένα καφέ που αξίζει τον χρόνο σου.
3. Μη με λησμόνει
Ανθοπωλείο-καφέ-σκηνή από την Αμελί και το Sweet November, όλο σε ένα. Χωμένο στη Βενιζέλου, κάτω από τα έργα δεξιά, σε μια στοά θα βρεις μια όαση πρασίνου και βίνταζ αισθητικής. Ο χώρος έχει πιάνο, στρογγυλές τεράστιες τραπεζαρίες, βικτωριανούς βελούδινους καναπέδες, 30’s πορτατίφ και μία καταπηκτική ποικιλία από φυτά και λουλούδια να σε αγκαλιάζουν όπου κι αν κάτσεις. Θα πρότεινα να πάτε για απερολάκι γύρω στις 4 το απόγευμα ή για καφέ νωρίς το πρωί. Επίσης, λόγω στοάς έχει πάντα ένα αεράκι, οπότε πάρτε μια ζακετούλα μαζί σας, συν του ότι τα φυτά δημιουργούν μικροκλίμα και είναι λες και για μια στιγμή βρίσκεσαι στη γαλλική εξοχή.
4. Donkey garden ή το παλιό Pink Donkey
Και κάπως έτσι, μεταφερόμαστε σε μια πιο Αμερικάνικη αισθητική, που όμως, για να είμαστε και δίκαιοι, είναι πολύ καλή η άτιμη. Σε έναν ακάλυπτο στην οδό Σκρα, θα βρεις μια αυλή, γεμάτη κούνιες και μπαμπού καθίσματα, ενώ γύρω σου θα υπάρχουν πολυκατοικίες σε στεφάνι. Κρυμμένο από κάθε βλέμμα, το Donkey garden κάνει μπραντς που αν και σε μερίδα δεν είναι ό,τι περισσότερο έχει φάει, σε γεύση παίζει και να είναι. Σίγουρα έχει μια λίγο πιο mainstream αισθητική, αλλά δε θα κλάψουμε κιόλας! Το καλό να λέγεται και να εκτιμάται. Δοκίμασε τα ποσέ αυγά με το αβοκάντο, όσο ινσταγκραμικό κι αν σου ακούγεται, δεν είναι μόνο αυτό.
5. Μινιόν
Άκου τώρα να δεις τι γίνεται. Εγώ εκεί πέρασα όλη μου τη φοιτητική ζωή κι ενώ όλοι πήγαιναν για τσίπουρα, γιατί έχει καταπληκτικούς μεζέδες, εγώ τιμούσα πάντα τον καφέ του. Το τι γκομενικά, υπαρξιακά, πολιτικά έχω συζητήσει εκεί, το τι κατόψεις έχω κάνει ή κείμενα έπειτα για τη δουλειά, άσ’ το σου λέω. Στη μικρή πλατεία Καμβουνίων λοιπόν πίσω από τα φωτοτυπάδικα, είναι ένα μικρό καφενείο, που το τρέχει ο Τάσος και που μπορεί να γίνει σπίτι σου. Που παίζει Μίλτο και Λαβρέντη, που είναι απλό αλλά ουσιαστικό, που κερνάει ρακόμελα και κάνει πολύ καλό φρέντο εσπρέσο. Εγώ το αγάπησα, κι ελπίζω το ίδιο να κάνεις κι εσύ.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
