Ξέχνα το Murano! Το Burano στη Βενετία είναι το παραμυθένιο νησί με τα χρωματιστά σπίτια

Η Βενετία, εκτός από top προορισμός νεόνυμφων αλλά και καρναβαλιστών, βρίσκεται στο κέντρο μίας λιμνοθάλασσας, η οποία είναι γεμάτη με μικρά νησάκια. Πολλά από αυτά είναι λιγότερο γνωστά, αν και σίγουρα οι περισσότεροι – εκτός από τη Βενετία- γνωρίζουν και τις νησίδες Μουράνο, όπου κατασκευάζονται τα γνωστά κρύσταλλα Murano. Περίπου 7 χιλιόμετρα από τη Βενετία βρίσκεται και ένα νησί με μόλις 2500 κατοίκους, το Burano, το οποίο αρχίζει και γίνεται γνωστό στους τουριστικούς καταλόγους ως το «νησί με τα χρωματιστά σπίτια». Είναι όντως ένα ιστορικό ψαρονήσι, το οποίο έχει σπίτια σε διάφορα χρώματα και το πιο περίεργο είναι ότι δε θα βρεις σπίτι να έχει ίδιο χρώμα με το άλλο. Πώς όμως οι κάτοικοι αυτού του νησιού το κατάφεραν αυτό και για ποιο λόγο; Για να το μάθουμε αυτό θα πρέπει να δούμε λίγο την ιστορία του.

Το Burano πήρε το όνομά του από τη Βόρεια Πύλη Porta Boreana της αρχαίας πόλης Altinum στην ευρύτερη περιοχή της λιμνοθάλασσας της Βενετίας, η οποία εγκαταλείφθηκε για λόγους ασφαλείας. Πριν πολλά χρόνια το Burano ήταν ουσιαστικά ένα σύμπλεγμα 5 νησίδων που χωρίζονταν από κανάλια, τα οποία με τα χρόνια σκεπάστηκαν από φερτά υλικά και ενώθηκαν σε ένα. Για αυτό και σαν νησί έχει 5 προάστια, όσα και οι νησίδες που ενώθηκαν. Το 6^ο προάστιο είναι το Mazzorbo, το οποίο είναι ξεχωριστό νησί περίπου 3000 κατοίκων που συνδέεται με το Burano με μία γέφυρα. Στο Burano συμβαίνει το εξής διαφορετικό: τα σπίτια είναι χρωματιστά και δίνουν την εικόνα ενός μέρους βγαλμένου μέσα από σελίδες παιδικού παραμυθιού. Δεν υπάρχει οίκημα που να είναι πέτρινο ή γκρίζο. Αντιθέτως, όλα έχουμε χρώματα και αποχρώσεις που ίσως κάποιοι να μην έχετε ξαναδεί ποτέ πριν. Σε συνδυασμό με τα διακοσμητικά φυτά και τις περίτεχνες κουρτίνες σε κάθε σπίτι μπορεί να δεσπόζει όχι μόνο ένα αλλά 3-4 χρώματα, όλα άψογα συνδυασμένα και εναρμονισμένα με τα υπόλοιπα σπίτια του νησιού. Αυτή πανδαισία χρωμάτων είναι που κυριαρχεί σε κάθε φωτογραφικό ενσταντανέ των επισκεπτών του νησιού.

Όπως και άλλα γνωστά μέρη στην Ιταλία, έτσι και στο Burano, αξίζει να κάνεις μια βόλτα στην Εκκλησία του San Martino, για να δεις το καμπαναριό που γέρνει ελαφρώς. Σας θυμίζει κάτι; Ή μήπως αναρωτιέσαι ότι κάτι θα ξέρουν οι Ιταλοί και έχτιζαν κτίρια που γέρνουν; Κανείς δεν ξέρει. Εκτός όμως από την εντυπωσιακή αυτή εκκλησία, αξίζει να επισκεφτείς και ένα Μουσείο, το οποίο σπάνια βρίσκεις σε άλλα μέρη. Στο Burano οι άντρες ασχολήθηκαν κυρίως με την αλιεία και οι γυναίκες με το κέντημα και την παρασκευή δαντέλας. Στην Piazza Galuppi βρισκόταν η Scuola del Merletto – Σχολή δαντελοποιίας- όπου για έναν σχεδόν αιώνα, από το 1872 μέχρι το 1970, οι γυναίκες μάθαιναν την τέχνη αυτή. Σήμερα εκεί στεγάζεται το Μουσείο Δαντελοποιίας, με δείγματα της υφαντικής αυτής τέχνης, τα οποία προορίζονταν για την ευρωπαϊκή αριστοκρατία αλλά και πολλά μέλη βασιλικών οικογενειών.

Όσο λοιπόν οι γυναίκες επένδυαν τον χρόνο και τον κόπο τους στο κέντημα της δαντέλας, οι άντρες έβγαιναν για καθημερινό ψάρεμα. Και εδώ υπάρχει μία πιθανή εξήγηση, για ποιο λόγο τα σπίτια είναι όλα πολύχρωμα: ο κάθε ψαράς έβαφε το σπίτι του διαφορετικό χρώμα από τον άλλο, για να το βρίσκουν μέσα στην ομίχλη, όταν γύριζαν από το ψάρεμα. Πραγματικά δεν υπάρχει σπίτι στο Burano που να έχει χρώμα ίδιο με κάποιο άλλο. Μια άλλη εκδοχή της ιστορίας θέλει τα σπίτια να βάφονται σε διαφορετικό χρώμα, για να ξεχωρίζει σε ποιανού την οικογένεια ανήκει το καθένα. Είναι και αυτό μία λογική εξήγηση, καθώς στη μικρή κοινωνία του νησιού κάποια επίθετα ήταν συχνά, οπότε για να ξεχωρίσουν σε ποιο μέλος της οικογένειας αναφέρονται, μαζί με το επίθετο, τόνιζαν και το χρώμα του σπιτιού που κατοικεί.

Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα είναι το Casa di Bepi, ένα σπίτι με πάνω από 15 διαφορετικά χρώματα και γεμάτο σχήματα και σχέδια. Η ιστορία του είναι συνδεδεμένη με τις χρυσές εποχές του Ιταλικού κινηματογράφου, και αυτό κυρίως λόγω της έμπνευσης και του μερακιού του Giuseppe “Bepi Sua” Toselli. Ο Toselli γεννήθηκε το 1920 και στα μέσα της δεκαετίας του ΄50 εργάστηκε σε ένα κινηματογραφικό στούντιο, όπου λάτρεψε την τέχνη του κινηματογράφου. Για το λόγο αυτό, είχε προμηθευτεί μια δική του κάμερα και πρόβαλλε ταινίες για τα παιδιά του Burano, απλώνοντας ένα λευκό πανί στην πρόσοψη του νησιού, φτιάχνοντας τον δικό του open air cinema. Ήταν λάτρης των εικόνων και των χρωμάτων, για αυτό και κάθε μέρα προσέθετε ένα σχέδιο ή χρώμα στην πρόσοψη του σπιτιού, του διάσημου Casa di Bepi, μέχρι και τη μέρα που έφυγε από τη ζωή το 2002. Σήμερα το Casa di Pepi έχει γίνει RBnB, αλλά οι επισκέπτες μπορούν να το θαυμάσουν από το δρόμο, καθώς είναι μέχρι σήμερα η πιο διάσημη «carte-postale» του νησιού.

Η ομορφιά του Burano ξεπερνάει την παλέτα των χρωμάτων και του μεγαλύτερου καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει σημείο του που να μην έχει φωτογραφηθεί. Είναι ίσως το μοναδικό μέρος -στην Ευρώπη τουλάχιστον- που συγκεντρώνει όλα σχεδόν τα χρώματα της φύσης σε μία πόλη και όχι σε κάποιο φυσικό περιβάλλον. Ο συνδυασμός των χρωμάτων με τις κουρτίνες και τα ανθισμένα περβάζια δίνει στον επισκέπτη την εικόνα ενός τόπου μαγικού, βγαλμένο ίσως από κάποια παιδική φαντασία ή κάποιο μύθο που θέλει νεράιδες των χρωμάτων να έχουν βρει απάγκιο στο Burano. Όπως και να έχει αξίζει μια βόλτα με το βαπορέτο και μια περατζάδα από ένα μέρος παραμυθένιο, γεμάτο χρώματα.