Αστυπάλαια. Ένα νησί που ανήκει στα Δωδεκάνησα αλλά κυριαρχούν στα σοκάκια τηςτα κυκλαδίτικα στοιχεία, με φυσική ομορφιά που συνδυάζεται άψογα με την αρχιτεκτονική αισθητική του νησιού. Είναι ένας φιλόξενος τόπος κι αποτελεί έναν από τους ωραιότερους καλοκαιρινούς προορισμούς παγκοσμίως, ξεπερνώντας ακόμα και τη Σαντορίνη στα σχόλια του διεθνούς τύπου. Μπορείς να πας είτε μέσω ακτοπλοϊκής γραμμής προς Δωδεκάνησα είτε με το μπλου σταρ της Γραμμής Νάξου, είτε αεροπορικώς.
Αν θέλετε να επισκεφτείτε το νησί, καλό θα ήταν να προγραμματίσετε τη διαμονή σας έγκαιρα, καθώς υπάρχει περίπτωση να μη βρείτε ούτε πέτρα ν’ αράξετε, εκτός κι αν η τσέπη σαν αντέχει τις τσουχτερές διαμονές. Υπάρχει μεγάλη προσέλευση ατόμων στο νησί, ιδιαίτερα τον Αύγουστο, ακόμα και για κάμπινγκ. Κόσμος έρχεται από Αθήνα, από τα τριγύρω νησιά αλλά κι από την Ευρώπη για να γευθούν την ομορφιά της Αστυπάλαιας, όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ προσφέρει απολαύσεις για όλες τις αισθήσεις.
Η Αστυπάλαια, πέραν της εναλλακτικής διάθεσης, του ινσταγκραμικού χαρακτήρα και του φεστιβάλ παρκούρ για τα οποία είναι γνωστή, είναι ένα νησί όπου τα πανηγύρια είναι ένα κοινό μυστικό μεταξύ ντόπιων κι επισκεπτών. Πρωταγωνιστές είναι τα νησιώτικα παραδοσιακά τραγούδια, η Αστυπαλίτικη σούστα και τα παραδοσιακά φαγητά που προσφέρονται με μεράκι και καλή διάθεση σε όποιον είναι εκεί. Η θερινή περίοδος στο νησί μοιάζει σαν μια ατελείωτη γιορτή, καθώς πραγματοποιούνται αμέτρητες εκδηλώσεις σε κάθε χωριό. Ο εορτασμός του Προφήτη Ηλία (19 Ιουλίου), του Αγίου Παντελεήμονα (26 Ιουλίου), της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού (5 Αυγούστου), του Ιωάννη του Προδρόμου (28 Αυγούστου), της Παναγίας της Πουλαριανής (7 Σεπτεμβρίου) και της Παναγίας της Φλεβαριώτισσας (2 Φεβρουαρίου) συνοδεύονται από ωραίους μεζέδες, παραδοσιακή μουσική και χορό ως το πρωί.
Μεγαλύτερο και πιο ξακουστό απ’ όλα, εκείνο της Παναγιάς (14, 15 Αυγούστου) στην Παναγιά την Πορταϊτισσα. Άνθρωποι από το εξωτερικό και την Ελλάδα καταφθάνουν στο νησί μόνο και μόνο για να ζήσουν αυτήν την εμπειρία. Παραμονή της γιορτής, μετά τον εσπερινό συγκεντρώνονται όλοι στον περίβολο της εκκλησίας και διοργανώνεται γλέντι με βιολί και λύρα. Δεν ξεχωρίζεις τους ντόπιους με τους επισκέπτες, καθώς γίνονται ένα σε μια αυτοσχέδια πίστα που δεν ξέρες πού αρχίζει και πού τελειώνει. Ανήμερα της εορτής, μετά τη Θεία Λειτουργία, προσφέρεται φαγητό, το γνωστό σε όλους Λαμπριανό, κοινώς αρνάκι γεμιστό ή κατσίκι, με πατάτες, ντομάτα, κόκκινη πιπεριά και τυρί. Το γεύμα φτιάχνουν οι γυναίκες του νησιού ειδικά γι’ αυτή τη γιορτή και το προσφέρουν στους επισκέπτες. Αλλιώς, ονομάζεται και το «Τραπέζι της Αγάπης» και γίνεται με σκοπό, όλοι ανεξαιρέτως, να απολαύσουν τη γαστρονομία του τόπου.
Ένα άλλο έθιμο που συναντάμε την επόμενη μέρα είναι τα «Κουκάνια». Διοργανώνεται στον Πέρα γιαλό, όπου μικροί και μεγάλοι συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια, όπως για παράδειγμα αγώνες κολύμβησης, γιαουρτοφαγία με δεμένα μάτια (ταΐζουν ο ένας τον άλλον με δεμένα μάτια) και το «πιάσιμο του κόκκορα». Τι είναι αυτό θα με ρωτήσετε. Είναι ένα παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο δένουν το ομοίωμα ενός κόκορα σε έναν ξύλινο στύλο αλειμμένο με γράσο πάνω από τη θάλασσα και συναγωνίζονται για το ποιος θα τον φτάσει πρώτος. Εννοείται, υπάρχουν εκεί κι άτομα όπου εξηγούν τους όρους του παιχνιδιού και συμμετέχουν όσοι θέλουν, μικροί και μεγάλοι. Με αυτό το έθιμο-παιχνίδι κλείνει ο κύκλος των εορτασμών του δεκαπενταύγουστου κι όλοι γυρίζουν πίσω ανανεωμένοι, ξεκούραστοι, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά.
Ας κλείσουμε, λοιπόν, εισιτήρια για ένα τρελό τριήμερο στην Αστυπάλαια, γνωρίζοντας και μια άλλη πλευρά του νησιού, πιο εορταστική. Προλαβαίνετε ακόμη!
Συντάκτης: Γεωργία Καλδή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
