Ο έρωτας συχνάζει στο Παρίσι

Δε θα ‘σαι ο πρώτος άνθρωπος που ερωτεύεται την πρωτεύουσα του ρομαντισμού, ούτε ο τελευταίος. Σίγουρα θα ‘χεις ακούσει ότι ο έρωτας συχνάζει στο Παρίσι. Το καταλαβαίνεις βλέποντας τις πολυσύχναστες λεωφόρους να λάμπουν και τα σοκάκια του να μυρίζουν τέχνη. Χρώματα, μουσικές, χαμόγελα κι αισθησιασμός συνθέτουν ένα εκπληκτικό σκηνικό, βγαλμένο από μια παλιά ιστορία που δεν την άγγιξε το πέρασμα του χρόνου.

Θα τα διαπιστώσεις όλα αυτά αν καθίσεις για λίγο στη γέφυρα Le Pont de Bir-Hakeim κι αγναντέψεις την πόλη. Το Παρίσι είναι λες και βγήκε απ’ τις σελίδες κάποιου μυθιστορήματος. Το συνειδητοποιείς βλέποντας πόσοι χιλιάδες άνθρωποι κάνουν τις ίδιες σκέψεις με ‘σένα. Οι μοναχικοί και τα ερωτευμένα ζευγάρια συνδέονται μ’ έναν μαγικό τρόπο μεταξύ τους. Ο André κάθεται σιωπηλός και γράφει στο σημειωματάριό του. Ξαφνικά βλέπει τον Béranger και τη Déborah, που έχουν μόλις παντρευτεί, να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες. Σηκώνεται και φεύγει. Η madame Élisa ζητάει απ’ τον ακορντεονίστα να παίξει το Sous Le Ciel de Paris κι έρχεται δίπλα σου για να σου πει πόσο αγαπάει τον σύζυγό της. Έχουν ζήσει 35 χρόνια μαζί κι η περιγραφή της βάζει κάτω την πιο πετυχημένη χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Hervé –ένας ιδιόμορφος ζωγράφος– πλησιάζει έναν άστεγο και ζητάει να κάνει το πορτραίτο του. Παρόλο που του αρνήθηκε ευγενικά, θα πάει λίγο πιο πέρα και θα το φτιάξει. Θα του το δώσει, χωρίς να του ζητήσει τίποτα.

Και καθώς βραδιάζει, έρχεται να σε μαγέψει ο Πύργος του Άιφελ. Υπάρχουν ολόκληροι κόσμοι στις λέξεις που δε λέμε. Στα διαστήματα μεταξύ των γραμμών. Αυτά είναι τα πράγματα που προσπαθείς να κατανοήσεις. Τα όνειρα, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που θέλεις ν’ αφήσεις στο μυαλό σου βλέποντάς τον. Αν έχεις την υπομονή να περιμένεις για ν’ ανέβεις στο πιο ψηλό σημείο του, θα νιώσεις να φλερτάρει με την ποίηση. Σου κόβει την ανάσα η επιβλητικότητά του.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, αισθάνεσαι εντελώς βυθισμένος σ’ έναν ξένο τρόπο ζωής, αλλά ταυτόχρονα και τόσο οικείο. Οι άνθρωποι φαίνονται να ζουν στις ρωγμές ενός πανέμορφου συναισθήματος. Οι αρχαίες εκκλησίες κι οι καθεδρικοί ναοί, καθώς κι εκείνες οι παλιές πολυκατοικίες έχουν ένα είδος μαγείας, μια ξεχωριστή γοητεία. Και το καταλαβαίνεις φτάνοντας στην πιο παλιά συνοικία της πόλης.

Η Μonmarte. Η γειτονιά που χάριζε έμπνευση στον Πικάσο, στον Βίνσετ βαν Γκογκ,  στον Χέμινγουεϊ, στον Νταλί και σε πολλούς άλλους. Τα στενά σοκάκια, οι ανεμόμυλοι, οι μικρές λεπτομέρειες, η ψυχή της είναι μερικά απ’ τα πράγματα που την κάνουν τόσο μοναδική. Στην αρχή, θα αισθανθείς λίγο χαμένος στον ρομαντισμό της, όμως όσο θα περιπλανιέσαι σ’ αυτή, θα σ’ αρέσει. Ένα μέρος όπου ένας καλλιτέχνης αισθάνεται πιο άνετα να μοιράζεται τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του με τον κόσμο. Το κάνει αφήνοντας το σημάδι του στους τοίχους της. Πολλά και διαφορετικά είδη τέχνης και στιλ. Αφορούν την αγάπη, την πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα κι ό,τι έχει σχέση με τη ζωή γενικά. Ξεχωρίζει κι ο τοίχος όπου οι λέξεις «σ’ αγαπώ» είναι γραμμένες πάνω του σε περισσότερες από 300 διαφορετικές γλώσσες.

Ο έρωτας πρέπει να ‘χει ένα σημείο αναφοράς. Όταν βρεθείς στην pont des arts (πασαρέλα των τεχνών) θα το νιώσεις. Ποιητές, συγγραφείς κι εραστές συγκεντρώνονται εκεί για έμπνευση, περιπέτεια, ή απλώς για να αισθάνονται ζωντανοί. Ένα λουκέτο με τα αρχικά των ονομάτων θα κλειδώσει και μια διαφορετική ιστορία, ώστε να θυμίζει ότι η απλότητα έχει την ικανότητα να δημιουργεί τις πιο όμορφες αναμνήσεις.

Όλοι γνωρίζουμε πως ο έρωτας έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό. Εδώ θα συναντήσεις μια διαφορετική κουλτούρα. Το αντιμετωπίζουν σαν κάτι ιερό. Ένα γεύμα πρέπει να ‘χει τέσσερα πιάτα και σερβίρεται ως εξής: ορεκτικό, κυρίως πιάτο, τυρί κι επιδόρπιο. Ίσως η ποσότητα να σε ξενίσει, η ποιότητά τους θα σε αποζημιώσει, ωστόσο. Άλλωστε, πρέπει να υπάρξει χώρος στο στομάχι για να απολαύσεις macarons, crêpes, και φυσικά pain au chocolat. Αν ψάξεις καλά, θα ‘χεις την ευκαιρία να γευτείς όλες τις κουζίνες του κόσμου.

Κάθε πόλη στον κόσμο έχει πολλά υπέροχα πράγματα να δεις. Ένα ταξίδι από μόνο του είναι και μια αξέχαστη εμπειρία. Φεύγοντας απ’ το Παρίσι θα ‘χεις αποτυπωμένη μέσα σου την εικόνα του έρωτα να ταξιδεύει σ’ ένα απ’ τα Bateaux Mouches, που περιδιαβαίνουν τον Σηκουάνα και να ρίχνει τα βέλη του. Ακόμα κι αν δεν ερωτευτείς έναν άνθρωπο εκεί, θα ερωτευτείς την ίδια την πόλη. Πάντως, μοναξιά δε θα αισθανθείς.