Περνώντας από την Βασ. Σοφίας, κάπου στ’ αριστερά, μέσα σε μια αστική όαση δέντρων, θα δει κάποιος μια μικρή πλατεία με ένα σιντριβάνι. H λεγόμενη Πλατεία Μαβίλη, σαφώς επηρεασμένη από τον λυρικό ποιητή Λορέντζο Μαβίλη, ονομάστηκε έτσι από το Δήμο Αθηναίων λίγο πριν τις αρχές του 1940. Λίγο παλαιότερα, ονομαζόταν «Στέγη Πατρίδας», λόγω της κοντινής της απόστασης από τα προσφυγικά κτίρια.
Το κέντρο-απόκεντρο των δυτικών αμπελοκήπων με μακρόχρονη ιστορία στο άλμπουμ της Αθηναϊκής ζωής, γνώρισε αμέτρητες στιγμές δόξας την περίοδο του ΄80 -΄90. Πλαισιωμένη με διαχρονικά μαγαζιά που κοιτώντας τη βιτρίνα τους θα δει ο οποιοσδήποτε μικρές ιστορίες να προβάλλονται από μέσα, διότι σε αυτή την πλατεία τα πάντα έχουν ζωή, μουσική, ποτό, αμέτρητες κουβέντες, θρυλικά «βρώμικα», αναμνήσεις. Διότι αυτή η πλατεία τους χωράει όλους, από όλες τις ηλικίες από τον συνταξιούχο έως τον πιο «φασαίο» της πόλης.
Πηγή: Propaganda
Ο κόσμος την προτιμά από τις πρωινές ώρες όπου από νωρίς κάθεται να πιει τον καφέ του κάτω από το δέντρα σε ένα από τα τραπεζάκια που βρίσκονται στην πλατεία, είτε με παρέα είτε διαβάζοντας εφημερίδα, προφανώς αγορασμένο από το υπέροχο διαχρονικό περίπτερο, το οποίο καλύπτει και τον πιο εκλεκτό αναγνώστη με την τεράστια ποικιλία σε εφημερίδες και βιβλία.
Η ταυτότητα της είναι απροσδιόριστη καθώς είναι κοσμική αλλά κι απόκοσμη συνάμα. Εμβληματικά μαγαζιά δεσπόζουν αγέροχα, κυκλικά, με μια αναδυόμενη αίγλη, ήτοι το ζαχαροπλαστείο «ΜΙΚΕΣ» -ποιος δεν αναγνωρίζει τη μυρωδιά της φρεσκοψημένης τάρτας ή τη μικρή «κουρένια» τυρόπιτα- όπου από το 1954 έως τώρα έχει προσφέρει τα πιο γευστικά γλυκά με ή χωρίς ζάχαρη. Πόσα ραντεβού έχουμε περιμένει «εκεί στη γωνία του ΜΙΚΕ»! Από την άλλη, ποιος δεν έχει κάτσει για ποτό στο θρυλικό «ΛΩΡΑΣ» που άνοιξε την μπάρα του το 1967, γνώρισε δόξες αμέτρητες τη χρυσή περίοδο του 80-90, όμως, δυστυχώς, δεν άντεξε το γκρίζο σύννεφο της κρίσης και πλέον είναι κλειστό.
Tο παλαιότερο μαγαζί στην πλατεία Μαβίλη, Πηγή: NP
Το 1972 ανοίγει το «Flower», η πιο μυσταγωγική τοποθεσία, μέσα στα δέντρα και στα φωτάκια για να γευτεί κάποιος την πιο ωραία πίτσα των Αθηνών: θες που είναι το μη εντοπίσιμο μαγαζί, θες ότι έχει μια παριζιάνικη ατμόσφαιρα, θες το υπέροχο και φιλικό προσωπικό, είναι διαχρονικά κάτι που αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία.
Πηγή: Iefimerida
Για το τέλος αφήσαμε δύο μαγαζιά που θεωρούνται ίσως η Μέκκα της πλατείας: την ιστορική καντίνα όπου από το 1989 είναι σταθερά εκεί στα ξενύχτια σου, στα ραντεβού σου, στα χάλια σου ή και στα πάνω σου. Σε αυτή την καντίνα, έχεις γνωρίσει κάποιον από τους έρωτές σου περιμένοντας να παραγγείλεις ή εκεί, στην ουρά, έχεις δει την πρώην σχέση σου και σου έχουν κοπεί τα πόδια, έχεις κάνει εξομολόγηση τον πόνο σου στον υπέροχο κύριο ιδιοκτήτη της, αφού πρώτα έχεις αφήσει μια κατάθεση της ψυχής σου στο «ΜΠΡΙΚΙ». Αχ αυτό το μαγαζί, η ατμόσφαιρά του, η γωνιά του με το δέντρο, ο υπέροχος διάκοσμος· θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρες για τα συναισθήματα που γεννιούνται με την είσοδό σου. Όταν κανονίζεις το λεγόμενο «after office drink» δε γίνεται να μη σου έρθει πρώτο το εν λόγω μαγαζί κι ο λόγος απλός: διότι αυτό το μαγαζί το καθιέρωσε. Βέβαια, αν έχεις πολλά να πεις και δεν έχεις τελειώσει την κουβέντα, εκεί κοντά στο ξημέρωμα, σίγουρα θα πας για συνέχεια στο «MG».
Τα αγαπημένα στέκια γύρω από την πλατεία Μαβίλη, Πηγή: NP
Για όλα τα παραπάνω όπως ήδη έχει αναφέρει και ο κος. Λειβαδάς, γράφτηκε ο δικός μας ύμνος, το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», για μια τραυματική εφηβική σχέση.
«Σε είδα ξανά ήσουν στα μαύρα ντυμένηΠλατεία Μαβίλη τέσσερις παράΜαζί μ’ ένα ψώνιο κι οι δύο χαμένοιΤρώγατε σάντουιτς, θολή ματιά»
Καντίνα Μαβίλη, Αθήνα, Ιανουάριος 2015, Πηγή ΝP
Είτε μας πληγώνει, είτε μας χαροποιεί, σε αυτή την πλατεία έχουν λαξευτεί τόσοι πολλοί έρωτες, που αδιαφορείς για την κατάληξή τους, γιατί απλά θέλεις να τους ζήσεις όπως είναι εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το μέρος, σε αυτή την πλατεία, τη δικιά σου πλατεία.
Κεντρική φωτογραφία: InfoWoman
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
