Η Τέλενδος ένα τόσο δα νησάκι, ένα στολίδι στο Αιγαίο, ένας μικρός βράχος απαράμιλλης ομορφιάς, χιλιοζωγραφισμένος και ξακουστός σε όλη την Ευρώπη. Χρόνια των χρονών αποτελεί μαγικό προορισμό για τα παιδιά της, που την επισκέπτονται φανατικά: Σουηδοί, Γερμανοί, Άγγλοι και Ιταλοί ήταν, κατά βάση το κοινό της. Πλέον Τούρκοι, Γάλλοι και Ολλανδοί έχουν τα πρωτεία.
Η Τέλενδος βρίσκεται στα δυτικά της Καλύμνου, απέναντι από το λιμανάκι των Μυρτιών. Η απόσταση μεταξύ τους, είναι μόλις 5 λεπτά. Είναι ένα νησί άγονο και βραχώδες, εκτός από το πεδινό τμήμα στη βάση της χερσονήσου που σχηματίζεται στη νοτιοανατολική πλευρά της Τελένδου, πίσω από το χαρακτηρισμένο παραδοσιακό οικισμό, ο οποίος εκτείνεται κατά μήκος της ανατολικής-νοτιοανατολικής παραλίας.
Η Τέλενδος ήταν κάποτε ενωμένη με την Κάλυμνο. Τα δυο νησιά χωρίστηκαν μετά από τον ισχυρό σεισμό του 535 μ.Χ., όπου βυθίστηκε το ενδιάμεσο τμήμα, μαζί με ολόκληρη την πόλη της αρχαίας Ποθαίας, δηλαδή της τότε πρωτεύουσας του νησιού. Σήμερα, η Tέλενδος συνδέεται με τις Μυρτιές με καΐκια που κάνουν τακτικά δρομολόγια κάθε 30 λεπτά, ξεκινώντας από τις 08:00 το πρωί έως και τις 00:00 το βράδυ.
Φημίζεται για την ομορφιά που προσφέρει στους περιπατητές, τους φυσιολάτρες και τους αναρριχητές. Στο επάνω τμήμα των βράχων της ξεπροβάλλει η μορφή της βασιλοπούλας της, της όμορφης και ξακουστής Ποθαίας. Ο μύθος λέει πως τα παλιά τα χρόνια, τα Βυζαντινά, γύρω στο 1100 με 1200, όταν η Τέλενδος ήταν ανεξάρτητη πολιτεία, είχε δικό της βασιλιά, ο οποίος είχε μια πανέμορφη κόρη, τη βασιλοπούλα Ποθαία. Απέναντι στο Καστέλι όπως ονομάζεται η περιοχή, υπήρχε ένα μικρό φυσικό κάστρο μέσα στη θάλασσα, όπου ζούσε το βασιλόπουλο Ανδρόνικος.
Έντονα ριζωμένη, παλιά διαμάχη χώριζε τον πατέρα της βασιλοπούλας από τους άρχοντες του απέναντι κάστρου του Καστελιού. Ωστόσο, η βασιλοπούλα Ποθαία και το βασιλόπουλο Ανδρόνικος γνωρίστηκαν κι αγαπήθηκαν βαθιά. Πολύ σύντομα μετά τη γνωριμία τους, το βασιλόπουλο έστειλε πλούσια δώρα στον πατέρα της Ποθαίας και προξενητάδες, επιθυμώντας να ζητήσει το χέρι της σε γάμο. Ο Βασιλιάς θυμήθηκε το μίσος που χώριζε τις δυο οικογένειες κι αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Κάποιες μικρές διενέξεις με τους γειτονικούς οικισμούς ήταν η αφορμή για να απομακρυνθεί ο Ανδρόνικος στο πεδίο των μαχών. Η νεαρή ξεροστάλιαζε στα παράλια του νησιού, παρακαλώντας για κάποιο σημάδι, που θα μαρτυρούσε πως ο νεαρός πρίγκιπας βρισκόταν στη ζωή. Σκέφτηκε να στείλει, λοιπόν, ένα αναμμένο δαδί απέναντι, λέγοντας ότι εάν αυτό σβήσει, ο έρωτάς της θα είναι νεκρός κι η ίδια θα πέσει να χαθεί στη θάλασσα. Το δαδί έσβησε μην καταφέρνοντας να φτάσει στην απέναντι όχθη και η βασιλοπούλα έδωσε τέλος στη ζωή της. Η μορφή της αποτυπώθηκε στο βουνό, καθώς ήθελε να κοιτάει τον πρίγκιπά της αιώνια.
Ο επισκέπτης στο νησί μπορεί να χαλαρώσει περπατώντας στα μικρά παραδοσιακά και με κόπο περιποιημένα σοκάκια της. Τα νερά της, δροσερά και πεντακάθαρα, τονώνουν και ξεκουράζουν. Υπάρχουν παραλίες για κάθε γούστο περιμετρικά του νησιού όπως ο Χοχλακάς, ο Πνιμένος, η Πόθα για τους λάτρεις του γυμνισμού και η νέα παραλία, η δική μας, στο ενδιάμεσο κομμάτι με τα δέντρα, όπως κοιτάς το νησί. Ελάχιστοι οι μόνιμοι κάτοικοι, μα τόσο φιλόξενοι, ωστόσο το καλοκαίρι το νησί σφύζει από ζωή. Επισκέπτες διαμένουν στα μικρά προσεγμένα και παραδοσιακά καταλύματα που διαθέτουν όλες τις ανέσεις μα κι επισκέπτες λουόμενοι που διαμένουν στα σκάφη τους, αγκυροβολούν και γίνονται ένα με τους ντόπιους.
Διάσπαρτα τα εστιατόρια και τα καφενεδάκια με παραδοσιακά φαγητά και φρέσκους ψαρομεζέδες, καλύπτουν και τους πιο απαιτητικούς γευστικούς κάλυκες (ενδεικτικά παραθέτω τα μαστ για να δοκιμάσετε φύλλα, μερμιζέλι, μούρι, κοπανιστή, μυζήθρα με θυμαρίσιο μέλι, σουπιές με το μελάνι, κακαβιά, αχινοσαλάτα, σπινιάλο από φούσκες και πεταλίδες). Παραδοσιακή μουσική, νησιώτικα τραγούδια, η τσαμπούνα και το μπαγκλαμαδακι ηχούν στ’ αυτιά των επισκεπτών. Η Παναγιά μας θαυματουργή, ο Άγιος Γιώργης στα βράχια, ο Άγιος Κωσταντίνος χτισμένος σε μια δυσπρόσιτη περιοχή χτισμένος από τη μητέρα του μεγάλου Κωνσταντίνου στο πέρασμά της από την περιοχή κι ο παλαιοχριστιανικός ναός του Αγίου Βασιλείου, είναι μερικά από τα αξιοθέατα του νησιού.
Μπορώ να γράφω σελίδες ολόκληρες γι’ αυτό το νησάκι που είναι σπίτι για τους επισκέπτες του. Όποιος το επισκεφτεί μια φορά, θα ξαναγυρίσει γιατί εκεί βρίσκεις την ηρεμία σου και συνδέεσαι με τη φύση. Δεν υπάρχουν στο νησί δίκυκλα κι αυτοκίνητα. Τα παιδιά παίζουν ελευθέρα και μετακινούνται με ποδήλατα, ψαρεύουν και κολυμπούν. Όμοια κι οι ενήλικες. Παγωμένες μπιρίτσες, φαγητό μαγειρευτό από τις οικογενειακές επιχειρήσεις εστίασης που είναι και μεταξύ τους συγγενείς, ηλιοθεραπεία και θάλασσα. Όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος στην πιο απλή τους μορφή, είναι εκεί.
Ελάτε κι εσείς εκεί, ανυπομονώ να βρεθώ στο σπίτι μου!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου