Στην κοινή αντίληψη, τα ταξίδια συνδέονται άρρηκτα με την έννοια της αναψυχής, ενώ αποτελούν και τρόπο να (ξε)φεύγουμε από την καθημερινότητα. Παρ’ όλα αυτά μπορούν να αποκτήσουν και μία άλλη διάσταση, εκείνη που το να ταξιδεύεις είναι καθημερινότητα και κομμάτι της ζωής σου. Δεν επιλέγεις κάποιο προορισμό για να περάσεις ένα όμορφο τριήμερο αλλά για να χτίσεις μια νέα ζωή εκεί ή για να περάσεις ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σαν ντόπιος. Υπάρχει, λοιπόν, μια μερίδα ανθρώπων που έχουν κάνει τα ταξίδια τρόπο ζωής και ονομάζονται Vagabonders. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια έννοια κοντινή με εκείνη του νομά. Είναι εκείνοι που ταξιδεύουν από μέρος σε μέρος χωρίς να έχουν μόνιμο σπίτι, που βρίσκονται σε συνεχή αναζήτηση, είναι ταξιδιάρικες ψυχές και περιπετειώδεις. Τον ένα μήνα θα βρίσκονται στην Κόστα Ρίκα κάπου χαμένοι στα εξωτικά της μέρη και τον επόμενο θα τους βρεις στην Αργεντινή να μαθαίνουν τάνγκο.
Οι Vagabonders έχουν επιλέξει να βρίσκονται μετακινούνται διαρκώς με στόχο να γνωρίσουν νέα μέρη και κουλτούρες. Αφήσαν πίσω τους τον συμβατικό τρόπο ζωής, όπως να αγοράσουν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, να βρουν μια δουλειά για να καλύπτουν τα έξοδά τους. Για εκείνους το νόημα βρίσκεται στη μη σταθερότητα και στην αλλαγή, σε εκείνες τις περιπέτειες που θα έχουν να εξιστορήσουν στα εγγόνια τους γύρω από μια φωτιά ένα καλοκαιρινό βράδυ, στις σχέσεις που θα αναπτύξουν με ανθρώπους που δε μιλάνε τη γλώσσα τους και στα μέρη που θα αποκαλέσουν σπίτι τους κι ας μην έχουν καν τέσσερις τοίχους να μείνουν. Υπάρχει κάτι τόσο γοητευτικό σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής που αν το δοκιμάσεις γίνεται μεθυστικό. Κάθε σου μέρα είναι μία περιπέτεια, δε γνωρίζεις πώς θα εξελιχθεί, βρίσκεις προκλήσεις και τις ξεπερνάς, νιώθεις ελεύθερος και ανεξάρτητος.
Πρόκειται πρώτα απ’ όλα για ένα εσωτερικό ταξίδι που σε φέρνει αντιμέτωπο με τους φόβους και τις ανασφάλειές σου, που σε βγάζει απ’ τη ζώνη ασφαλείας σου, που σε βοηθά να μάθεις πράγματα για τον εαυτό σου. Κάνεις στην άκρη στερεότυπα, γίνεσαι πιο ανοιχτόμυαλος, πιο ανεκτικός στη διαφορετικότητα και -γιατί όχι;- καλύτερος άνθρωπος. Γίνεσαι πολίτης του κόσμου. Γεμίζεις το διαβατήριό σου με πολλές και διαφορετικές στάμπες, την ψυχή σου με αγγίγματα ανθρώπων και την καρδιά σου με μοναδικές εμπειρίες.
Πώς όμως όλη αυτή η συμπυκνωμένη εμπειρία μεταφράζεται σε πρακτικά βήματα και πώς υιοθετείται ένας τόσο απρόβλεπτος τρόπος ζωής; Για όλα υπάρχουν συνταγές –ακόμη και για την προσέγγιση του Vagabonding. Σε μένα ένα βιβλίο ήταν αυτό που έκανε το κλικ. Πριν 3 χρόνια διάβασα για πρώτη φορά το ” Vagabonding: An Uncommon Guide to the Art of Long-Term World Travel” απ’ τον Rolf Potts. Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο μαθαίνεις πώς να ταξιδεύεις (και να σκέφτεσαι) όχι μόνο για ένα ταξίδι, αλλά για το υπόλοιπο της ζωής σου. Δεν υπάρχει τίποτα σαν την περιπλάνηση: να παίρνεις άδεια από την κανονική σου ζωή για να ζήσεις με τους δικούς σου όρους. Σε αυτό το μοναδικό εγχειρίδιο, ο βετεράνος ταξιδιωτικός συγγραφέας Rolf Potts εξηγεί πως όποιος οπλιστεί με ανεξάρτητο πνεύμα μπορεί να πετύχει το όνειρο για μεγάλης διάρκειας ταξίδια στο εξωτερικό. Είναι ένας προσιτός και εμπνευσμένος οδηγός για να φτιάξεις budget και χρονοδιάγραμμα για το ταξίδι σου, να καθορίσεις τον προορισμό σου και να προσαρμοστείς στη ζωή στον δρόμο (με την έννοια της συνεχόμενης μετακίνησης και της έλλειψης σταθερής στέγης).
Επίσης, το βιβλίο θα σε βοηθήσει να εργαστείς και να κάνεις εθελοντισμό στο εξωτερικό, να διαχειριστείς τις αντιξοότητες του ταξιδιού και να αντιμετωπίσεις όσο πιο ομαλά την επιστροφή σου στον συνηθισμένο τρόπο ζωής. Εγώ το διάβασα δύο φορές, μία πριν πάω στην Λατινική Αμερική, όπου και ταξίδεψα για 5 μήνες, και μία καθώς ήμουν εκεί, οπότε και συγκινήθηκα, αφού πλέον ζούσα το όνειρο και είδα και στην πράξη πώς είναι αυτός ο τρόπος ζωής. Αν είσαι ανήσυχο πνεύμα, αν σου έχει μπει το μικρόβιο, διάβασέ το και θα με θυμηθείς.
Για να καταφέρεις να γίνουν τα ταξίδια η ζωή σου χρειάζεται πρώτα ν’ αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Αλλάζοντας την προσέγγισή σου θα δεις ότι μπορείς να κάνεις μικρές ουσιαστικές επιλογές στην καθημερινότητά σου, σκεπτόμενος τον απώτερο στόχο: το ταξίδι. Βήμα-βήμα, μπορείς να ξεκινήσεις να αποταμιεύσεις κάποια λεφτά και να κάνεις ένα βιώσιμο πλάνο. Αντί να βγαίνεις για φαγητό σε ακριβά εστιατόρια και να πας για Ταϊλανδέζικο, γιατί να μην κρατήσεις αυτά τα λεφτά για να κάνεις κατάδυση στην Ταϊλάνδη;
Τέτοιες μικρές αποφάσεις θα σε φέρουν πιο κοντά στο να υλοποιήσεις το όνειρό σου. Βρες τι δουλειά θα μπορούσες να κάνεις σε κάποια άλλη χώρα, όπως να διδάσκεις Ελληνικά ή Αγγλικά σε μαθητές στην Ινδία ή να δουλέψεις ρεσεψιόν σε ένα ξενοδοχείο, και διάλεξε την αρχή σου. Μείνε πάνω από ένα μήνα σε κάθε μέρος που θα επισκεφτείς για να μπορέσεις να γνωρίσεις πραγματικά τις κουλτούρες και τα έθιμα του λαού, να γίνεις φίλος με τους ντόπιους, να αποκτήσεις στέκια και να ζήσεις κι εσύ σαν αυτούς. Μετά πήγαινε σε κάποια άλλη χώρα και με τα λεφτά που μάζεψες γίνε εθελοντής για να προσφέρεις και να πάρεις άλλα τόσα πίσω. Ύστερα πάρε αεροπλάνο, τρένο, πλοίο και πήγαινε σε ένα μέρος που ήθελες από μικρός να γνωρίσεις. Φυσικά μπορεί και να μη σου ταιριάξει αυτός ο τρόπος ζωής και σίγουρα δεν είναι για όλους. Δοκίμασέ το όμως έστω και κι είναι μόνο για έναν μήνα. Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε μια απόφαση και ένα πλάνο μακριά απ’ το να έχουμε μια τέτοια ζωή. Θέλει πείσμα, κότσια, ένα εισιτήριο κι έφυγες!
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
