Αγαπάμε στους άλλους πιο πολύ αυτά που μας εκνευρίζουν

Λένε ότι ο έρωτας είναι τυφλός. Σίγουρα είναι! Ερωτεύεσαι και δε βλέπεις στον άλλον τυχόν ελαττώματα που μπορεί να έχει. Όταν ο φτερωτός μας φίλος σε χτυπήσει με τα ηλίθια βέλη του όλα μοιάζουν μαγικά και παραμυθένια. Ο έρωτας όμως δεν κρατάει για πάντα!

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις να κρατήσει λίγο περισσότερο από κάποιες άλλες φορές, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό. Το θέμα όμως είναι ότι όταν ο έρωτας φύγει -κι έρθει η αγάπη όπως πολύ ισχυρίζονται-, εκεί βλέπεις τα ελαττώματα του ανθρώπου που είχες δίπλα σου τόσο καιρό. Βασικά ας το θέσουμε αλλιώς. Όχι ελαττώματα, όχι! Ας το αποκαλέσουμε συνήθειες, ίσως κάπως κακές.

Συνήθειες λοιπόν δικές του που σε εκνευρίζουν! Συνήθειες που θα ήθελες να σταματήσει να έχει γιατί απλά δεν αρέσουν σε σένα. Όταν για παράδειγμα το βράδυ κολλάει πάνω σου τα παγωμένα πόδια της για να ζεσταθεί. Όταν είναι άρρωστος και κάνει λες κι είναι ένας ξεμωραμένος παππούς, μέσα στην γκρίνια και τα νευρά. Όταν ξυπνάει κι υποχρεώνει τους υπόλοιπους να ξυπνήσουν απλά και μόνο για να έχει παρέα.

Ναι, στην αρχή δεν τα βλέπεις και λογικό. Αλλά μετά όταν κοιτάς ξεκάθαρα τα πράγματα και καταλαβαίνεις ότι δεν είσαστε τα βασιλόπουλα του παραμυθιού, ακριβώς σε εκείνο το σημείο τρως μια φρίκη κι επανέρχεσαι στην πραγματικότητα.

Περιμένεις πώς και πώς να έρθει η μέρα που θα κοιμηθείς μια φορά χωρίς τα παγωμένα πόδια της κολλημένα πάνω στα δικά σου. Ελπίζεις πως η μέρα που θα του περάσει η ίωση δεν είναι μακριά και κάπως έτσι περνάει ο καιρός. Κι όντως ήρθε η μέρα που θα κοιμόσουν μόνος χωρίς να έχεις τα κρύα πόδια της κολλημένα στα δικά σου λες και σας έχουν κολλήσει με σελοτέιπ. Τι κατάλαβες; Αφού πάλι δεν έκλεισες μάτι γιατί κάτι σου έλειπε. Ήρθε και η μέρα που η ίωση πέρασε, τα χάπια δεν ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκριζες όταν έμπαινες στο υπνοδωμάτιο και το παππούδι που έκρυβε μέσα του τόσο καιρό χάθηκε. Αλλά και πάλι, αυτός ο τρελός παππούς σου έλειψε.

Τελικά τον άλλον τον αγαπάς, έτσι ακριβώς όπως είναι, με όλες του τις συνήθειες. Κι ας σε εκνευρίζουν κάποιες φορές, δεν πειράζει! Εσύ γι’ αυτό αγαπάς εκείνον τον άνθρωπο. γιατί έχει κάτι που δεν το έχουν όλοι οι υπόλοιποι. Αν και σου σπάει τα νεύρα που έχει τόσο κρύα πόδια, κάθε βράδυ την αγαπάς περισσότερο γιατί ξέρεις πως είσαι ο μόνος που μπορεί να της ζεστάνει λίγο τα πατουσάκια της. Τον αγαπάς γιατί όταν είναι άρρωστος τον προσέχεις και σε έχει ανάγκη, και με το γεροντάκι μέσα του καλά τα πας. Σε κάνει κι αυτός και γελάς ώρες-ώρες.

Επιλέξαμε να έχουμε δίπλα μας και να αγαπάμε αυτόν τον άνθρωπο για όλα του τα ασήμαντα και τα μεγάλα. Για τις σπαστικές συνήθειες που έχει. Γιατί όταν αγαπάς κάποιον τον αγαπάς για τα όλα του. Για τις γκρίνιες του, για τα καλά και τα κακά του. Για όλα αυτά τα μικρά ενοχλητικά πράγματα που κάνει, αλλά και πάλι δεν μπορείς να κάνεις μακριά τους.

Τους αγαπάμε ακόμα και για το πιο ηλίθιο και σπαστικό πράγμα που κάνουν.  Τους αγαπάμε γιατί είναι οι εαυτοί τους και δε φοράνε μάσκες. Γιατί ξέρουν τι άνθρωποι είναι κι έχουν αποδεκτεί και τα υπέρ τους, αλλά και τα κατά τους. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν να τους αγαπάτε λίγο περισσότερο αυτούς. Ξέρουν τι είναι και στο δείχνουν. Κι αν ποτέ σκέφτηκες ότι κάτι που κάνουν δε σου αρέσει, έτσι μπορεί να κάνεις κι εσύ κάτι που δεν τους αρέσει, σε δέχονται όμως όπως είσαι.

Να τους αγαπάτε λοιπόν για να σας αγαπάνε κι αυτοί!