Μεγαλώνεις και ξαφνικά καταλαβαίνεις πως πλέον έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα στη ζωή σου. Πέραν του ότι έχεις αρκετά χρόνια τα οποία κουβαλάς την πλάτη σου, συνειδητοποιείς ότι δε θέλεις να βγαίνεις, να ξεσαλώνεις και να γίνεσαι κάθε βράδυ χάλια. Δεν έχεις πλέον την υπομονή και το κουράγιο για ξέφρενα βράδια. Δε θες να πηγαίνεις για ένα ποτό κι όλο το βράδυ να σε σπρώχνουν και να σε ποδοπατάνε.
Προτιμάς να πηγαίνεις σε μικρά μπαράκια κρυμμένα στην καρδιά της πόλης που δεν τα ξέρει πολύς κόσμος. Ήρεμα μέρη, με χαλαρή μουσική, να αράζεις εκεί με τις ώρες και να κάνεις τον χαβαλέ σου με τους φίλους σου λες και είστε σπίτι σας. Χαλαρά, χωρίς πολλά εξεζητημένα πράγματα και στο τσακίρ κέφι σας το πολύ-πολύ να βάλετε μία γύρα με σφηνάκια.
Πέντε χρονάκια πριν δεν ήταν το ίδιο, όμως! Πέντε χρόνια πριν το μόνο που ήθελες ήταν να βγαίνεις κάθε βράδυ, να γίνεσαι κομμάτια από το ποτό και να καταλήγεις στο σπίτι σου ξημερώματα με ένα βρώμικο στο χέρι. Πλέον, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ξέρεις πως η καθημερινότητά σου έχει αλλάξει υπερβολικά πολύ και ότι δε σου επιτρέπει τέτοιες εξόδους. Γνωρίζεις πως την επόμενη μέρα έχεις πάλι πρωινό ξύπνημα, έχεις τρεξίματα και ένα σωρό πράγματα να διευθετήσεις. Το αστείο είναι ότι όλη η παρέα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση. Καταλαβαίνετε ότι μεγαλώσατε αρκετά για τη ζωή που κάνατε πριν μερικά χρόνια. Το μυαλό σας αρχίζει να βάζει προτεραιότητες και πάντα στο τέλος θα βρίσκεται η διασκέδαση.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν είναι μόνο οι έξοδοι και τα ξενύχτια. Είναι γενικά η ζωή σου που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς κι αυτό κάπου σε τρομάζει. Θέλεις πιο απλά πράγματα, πιο ήρεμα. Θέλεις να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε και τίποτα περισσότερο. Γουστάρεις να μένεις στο σπίτι με αυτούς τους ανθρώπους και να παίζετε επιτραπέζια, να συζητάτε και να αναπολείτε όσα κάνατε παλιά.
Δεν έχεις την αντοχή πλέον να ετοιμαστείς, να βγεις και να ξενυχτάς. Μεγαλώνεις και δεν έχεις ανάγκη τα ποτά, τα ξενύχτια, τα μεθύσια και όλα όσα κάνουν οι έφηβοι. Τα έχεις κάνει, τα έχεις ζήσει όλα αυτά και με το παραπάνω. Δε σου λείπουν γιατί απλά έχεις χορτάσει από αυτά. Πλέον αναζητάς ηρεμία και θαλπωρή. Δεν είναι καθόλου κακό αυτό να ξέρεις. Η κάθε ηλικία έχει τα ωραία της και όλοι οι κύκλοι κάπου τελειώνουν και κάπου εκεί έκλεισες και εσύ τον εφηβικό σου κύκλο.
Το σίγουρο σε αυτή τη ζωή είναι ότι δε θα είσαι για πάντα παιδί ή έφηβος. Μεγαλώνεις, αλλάζεις και μαθαίνεις να βάζεις προτεραιότητες σε ό,τι αφορά τη ζωή σου. Ο καιρός που ήσουν φοιτητής έχει περάσει και δεν είσαι πλέον για πολλά-πολλά όπως ήσουν τότε. Δε χρειάζεται, όμως, να στεναχωριέσαι ή να νιώθεις μεγάλος. Απλώς να ξέρεις ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, αλλά πάντα κάτι άλλο καλύτερο θα αρχίσει και πάλι.
Γιατί έτσι είναι η ζωή, σου παίρνει κάτι ωραίο, αλλά σου δίνει κάτι καινούργιο, κάτι το οποίο δεν το έχεις ξαναζήσει. Έτσι θα είσαι πάντα με μια αγωνία για το μετά και αυτό είναι το ωραιότερο κομμάτι της ζωής. Να μην ξέρεις σε πιο μπαράκι θα είσαι με την παρέα σου ή σε ποιο σπίτι θα κάτσετε και θα γελάτε.
Η κάθε ηλικία έχει και τα ωραία της και πού ξέρεις μπορεί να είσαι στην ωραιότερη φάση της ζωής σου. Γι’ αυτό τον λόγο ζήσε όπως θες εσύ και όπως σου αρέσει εσένα. Θες να έχεις ηρεμία στη ζωή σου; Κανένα πρόβλημα. Απλώς ζήσε το σήμερα όσο περισσότερο μπορείς και μη σε παίρνει από κάτω. Κανείς δεν έμεινε για πάντα παιδί, εκτός βέβαια από τον Πίτερ Πάν.
Συντάκτης: Λουκία Χριστοδούλου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
