Έλα αλλά μη μείνεις

Έλα για ένα βράδυ. Έστω για πέντε λεπτά να σε δω. Να δω αυτά τα μάτια. Να σε ακουμπήσω, να νιώσω το δέρμα σου, να μυρίσω το άρωμα σου. Αυτό το άρωμα που με μεθάει και με κάνει να ξεχνάω όλα όσα έχουν γίνει μεταξύ μας.

Όταν είμαι μαζί σου είναι λες και βρίσκομαι στο δικό μου ξεχωριστό σπίτι. Η αγκαλιά σου είναι σαν το σπίτι μου και κλείνει έξω όλα τα προβλήματά μου. Τα προβλήματά σου. Τα προβλήματά μας. Να έρθεις να μιλήσουμε, να μου πεις τα νέα σου, να με ενημερώσεις για ό,τι έχω χάσει από τότε που ζούμε χωριστά.

Έλα για εκείνες τις στιγμές που ζήσαμε μαζί. Που μας στιγμάτισαν και ακόμα αναπολούμε. Να κάνουμε έρωτα και να βυθιστούμε στις αγκαλιές και τα φιλιά. Το θέλεις, το ξέρω και ας μου κάνεις το δύσκολο. Εμείς δεν είμαστε εραστές, ούτε ζευγάρι. Θα είμαι πάντα όπου είσαι και θα είσαι πάντα όπου είμαι και ας μη βλέπει ο ένας τον άλλον. Κάπου στο βάθος θα βρισκόμαστε και θα προσέχουμε. Γιατί έτσι επιλέξαμε να ζούμε. Ναι, ήταν επιλογή μας αυτό το «μαζί και χωριστά».

Θα σε περιμένω το βράδυ να έρθεις και να μου πεις όλα τα ανείπωτα. Θέλω, όμως, μια χάρη. Μη μείνεις. Όχι, δε θέλω να μείνεις. Έλα για λίγο, αλλά μετά φύγε. Όπως πάντα, όπως συνηθίζεις να κάνεις. Να έρχεσαι αλλά ποτέ να μη μένεις. Έτσι έχω μάθει και εγώ λοιπόν. Έχω μάθει πάντα από μακριά να σ’ αγαπώ και να σε σκέφτομαι. Από απόσταση να σε νοιάζομαι και να σε ποθώ τα βράδια που το κρεβάτι μου γίνεται φυλακή.

Αλήθεια δεν ξέρω αν είναι θέμα συνήθειας ή αν είναι εθισμός αυτό το πράγμα. Μπορεί να είναι εθισμός, ναι. Εθισμός να σε δω έστω και πέντε λεπτά. Να με πάρεις αγκαλιά να μου σκάσεις ένα τεράστιο χαμόγελο και μετά να φύγω. Κάθε φορά που έφευγα όμως μέσα μου κάτι ράγιζε. Η καρδία μου μάτωνε και το κεφάλι μου βούιζε. Πλέον όμως τίποτα. Όπως έρχομαι, φεύγω. Κανένα συναίσθημα, κανένας πόνος και κανένα βάρος στο στήθος που μου κόβει την ανάσα.

Ο πόνος ήταν στην αρχή. Αλλά είναι αυτό που λένε κάθε αρχή και δύσκολη. Ο πόνος πέρασε, δε μου κάνει αίσθηση ή ίσως καλύτερα δεν το νιώθω. Αν μείνεις, όμως, ο πόνος θα επιστρέψει. Και πίστεψέ με, θα είναι χειρότερος από τις προηγούμενες φορές. Γιατί αν μείνεις, θα κάνω σκέψεις ότι δεν θα ξανά φύγεις ποτέ, ενώ αυτό δεν ισχύει. Το ξέρω πως κάποια στιγμή θα ξανά φύγεις. Οπότε μη μείνεις καλύτερα.

Άστο όπως έχει. Μην το αλλάξεις. Άσε με απλά σε εκείνα τα πέντε λεπτά ευτυχίας στην αγκαλιά σου, δε ζητάω περισσότερα. Μόνο εκείνα τα λεπτά στην αγκαλιά σου που για μένα είναι το παν. Και όταν τελειώσουν εκείνα τα πέντε λεπτά, θα επανέλθω στην πραγματικότητα.

Αν περάσει η ώρα και ακόμα είμαι εκεί, δίωξε με εσύ. Δε θα με πειράξει, πίστεψέ με. Δε θα με πειράξει γιατί έχω μάθει να ζω και χωρίς εσένα. Πάντα έτσι ζούσα. Χωρίς εσένα και έτσι θα συνεχίσω. Γιατί δε σε θέλω δίπλα μου. Μου αρκούν και εκείνα τα πέντε λεπτά. Δε θα σπαταλούσα περισσότερα. Πέντε λεπτά μας είναι αρκετά για να ζήσουμε το πιο κοντά που θα έρθουμε ποτέ.

Έλα, αλλά μη μείνεις.