Έτος 2016 και καταλαβαίνεις ότι όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η Ελλάδα να ‘ναι στο επίκεντρο κι η οικονομία της χώρας είναι λες και μας κοροϊδεύει. Παρακολουθείς τα δελτία ειδήσεων και πιστεύεις ότι η χώρα σου δεν έχει κανένα μέλλον. Όλο λες να φύγεις, να πας αλλού, αλλά πού αλλού, ποια άλλη χώρα είναι σαν την Ελλάδα; Και πάλι πώς να φύγεις τώρα, που άρχισε και καλοκαιριάζει κιόλας;
Ξέρεις ότι δεν μπορείς να πας πουθενά καλύτερα κι ειδικότερα τώρα. Τώρα που έχει ανοίξει ο καιρός κι ο κόσμος βγαίνει για καφέ, για ποτό κι είναι λες και κάθε μέρα είναι Σάββατο. Καλοκαίρι στην Ελλάδα. Στη σκέψη και μόνο σου ρχονται μυρωδιές απ’ την παιδική σου ηλικία. Που ήσουνα μικρός κι έπαιζες στην άμμο. Που έκανες μακροβούτια με τ’ αδέρφια σου και τους φίλους σου. Έκανες διαγωνισμό με τη μαμά και τον μπαμπά, για το ποιος μπορεί να κρατήσει περισσότερο την ανάσα του κάτω απ’ το νερό.
Καλοκαίρι, ήλιος, καταγάλανα νερά, μπίρες και κοκτέιλ. Παραλιακά μπαράκια όπου σύχναζες και πλέον σε γνωρίζουν όλοι. Ερημικές παραλίες, που όταν ήθελες λίγο χρόνο για σένα, εκεί λιαζόσουν με τις ώρες. Απ’ το πρωί που ξυπνούσες, μέχρι τα ξημερώματα ήσουν εκτός σπιτιού κι ήξερες ότι δεν μπορεί να σου πει κανείς τίποτα. Κι άλλωστε τι να σου πούνε, αφού είναι καλοκαίρι.
Διοργανώνατε παρτάκια στην αμμουδιά με τους φίλους. Εσύ ήξερες ότι θα πάρεις μπίρες, η Μαρία θα πάρει κρασί κι ο Κώστας θα φέρει τη φωνάρα του και την κιθάρα του. Φωτιά στη μέση κι εσείς τριγύρω να τραγουδάτε παλιά, ελληνικά τραγούδια, που άφησαν το στίγμα τους μέχρι και σήμερα. «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε, να πάμε κατευθείαν για δουλειά», «Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα» και να μην έχετε σταματημό. Κι άλλωστε, πάλι τι να σας πούνε, αφού καλοκαίρι είναι.
Οι Έλληνες είναι ο πιο ζεστός κι ο πιο φιλικός λαός. Φιλόξενοι άνθρωποι, έξω καρδιά, ρε παιδί μου. Έτσι μας μεγάλωσαν, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Το καλοκαίρι, λοιπόν, δεν μπορείς να βρεις παρόμοιο κόσμο. Είμαστε μοναδικοί κι ειδικότερα το καλοκαίρι είναι λες και μας χαρίζουν τον κόσμο όλο. Πουθενά δε θα βρεις πιο φιλόξενους ανθρώπους. Δε λέω, εντάξει, μπορεί και να υπάρχουν αλλά και πάλι δε θα ‘ναι το ίδιο. Εμείς είμαστε έτσι, γιατί θέλουμε να είμαστε, όχι επειδή το κάνουμε από υποχρέωση. Γιατί από παιδιά μας μάθανε ότι η φιλοξενία είναι το παν κι ότι οι πόρτες μας είναι πάντα ανοιχτές για όλους. Οι υπόλοιποι δε σου βγάζουν την ίδια ζεστασιά και την ίδια οικειότητα.
Μετά απ’ όλα αυτά πώς μπορείς να φύγεις; Αφού τα καλύτερα είναι εδώ που είσαι. Πού να τρέχεις τώρα, ρε παιδάκι μου, κι έχει και μια ζέστη, άστα. Φόρεσε το μαγιό σου λοιπόν και πήγαινε στην παραλία. Πιες ποτό, χόρεψε, κάνε γνωριμίες, γέλα, μέθα και πέρνα καλά. Εδώ είναι η ζωή σου. Όσο δύσκολα και να ‘ναι τα πράγματα, το καλοκαίρι η ζωή πάντα είναι πάντα λίγο πιο ωραία, πιο γλυκιά. Μέθα απ’ το γλυκό καλοκαίρι της Ελλάδας.
Καλοκαίρι είναι και δεν μπορούνε να μας πούνε τίποτα. Ελλάδα είναι αυτή κι είναι μία και μοναδική. Δε θα βρεις τίποτα καλύτερο, πουθενά αλλού. Τόσος κόσμος έρχεται στην Ελλάδα, για να νιώσει τι πάει να πει καλοκαίρι κι εσύ θες τώρα να φύγεις;
Επιμέλεια Κειμένου Λουκίας Χριστοδούλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Λουκία Χριστοδούλου
