Αλλάζουν οι καιροί, οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο ψυχροί. Εξαρτημένοι πίσω απ’ την οθόνη ενός υπολογιστή, κρυμμένοι πίσω απ’ τα κινητά τους. Ο κόσμος πάντα μόνος του θα είναι. Έτσι έχουν μάθει να αγαπιούνται στις μέρες μας· κολλημένοι σε κόκκινες ειδοποιήσεις.
Λένε τόσα πολλά μέσω μηνυμάτων και βασίζονται τόσο πολύ σε λέξεις. Λέξεις ανούσιες, κενές. Από αυτές που δεν έχουν κάποια αξία όταν τις ξεστομίζεις, αλλά αποκτούν τόση δύναμη όταν είναι γραμμένες. Πονάει ο κόσμος. Βάζουν μόνοι τους τον εαυτό τους σε αυτές τις καταστάσεις και μετά φοβούνται για το «εγώ» τους και τα συναισθήματά τους κι όλο κλαίνε κι όλο πονάνε!
Από τη στιγμή που μπήκε στο χορό, θα χορέψει. Έτσι γίνεται. Αν αυτός έχει μάθει να αγαπάει πίσω από μια οθόνη, κακό δικό του. Ποτέ δε θα μπορέσει να καταλάβει πώς είναι πραγματικά να αγαπάς. Απλά πες ένα «Αντίο» και φύγε!
Σιγά-σιγά θα γνωρίσεις κάποιον που θα μάθεις να τον αγαπάς χωρίς να έχεις ανάγκη τις μικρές ανόητες ειδοποιήσεις. Αυτός δε θα τα έχει ανάγκη αυτά, το μόνο που θα χρειάζεται θα είσαι εσύ και θα στο δείχνει και θα στο λέει όποτε θα του δίνεται η αφορμή. Εκεί θα καταλάβεις ότι βρήκες το άλλο σου «εγώ».
Μη φοβάσαι, απλά απόλαυσε αυτή την τόσο διαφορετική διαδρομή. Κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα. Αγάπησε τον άνθρωπό σου, δείξε του ότι είναι τόσο σημαντικός για ‘σένα. Τουλάχιστον κάν’ το για ‘σένα, γιατί το αξίζεις. Ακούγεται περίεργο αλλά ναι, το αξίζεις.
Έχεις περάσει τόσα πολλά. Καιρός είναι να κάνεις κάτι για ‘σένα, αγάπα για ‘σένα, γέλα για ‘σένα και ζήσε για ‘σένα! Κανείς δεν πήγε μπροστά αφήνοντας πίσω τον εαυτό του. Ό,τι νιώθεις να το λες κι άφησε τον να σου λέει ότι ίσως βιάζεσαι κι ότι υπερβάλλεις.
Κάπως έτσι περνάει ο καιρός κι ερωτεύεστε όλο και πιο πολύ και φτάνει μια μέρα που πρέπει να χωριστείτε. Όχι γιατί το θέλετε, αλλά τα επαγγελματικά θα σας χωρίσουν για ένα μικρό διάστημα. Έτσι λοιπόν ξεκινάνε οι κλασικές μελό ατάκες που λένε όλα τα ζευγάρια. «Να προσέχεις, Θα μου λείψεις, Μου λείπεις ήδη» κι άλλες τόσες εκατομμύρια γλυκανάλατες φράσεις.
Ναι, ωραίο είναι να ακούς τον άλλο να σου τα λέει, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού σου παίζουν τα χειρότερα. Χίλια δυο σενάρια που αφορούν τη σχέση σου, το πώς θα εξελιχθεί και πάντα μέσα στο μυαλό σου θα βρίσκεται η χειρότερη εκδοχή.
Σκέφτεσαι ότι όσο θα είσαι μακριά του μπορεί να αλλάξει κι όταν έρθει αυτή η πολυπόθητη μέρα όπου θα μηδενιστούν οι αποστάσεις θα τον κοιτάξεις στα μάτια και θα δεις έναν ξένο μπροστά σου. Όταν τελειώσει όλο αυτό το σκηνικό μέσα στο μυαλό σου και καθαρίσουν οι σκέψεις σου θα δεις ότι είναι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος που άφησες πίσω.
Αυτός ο άνθρωπος είναι εκεί μαζί σου, δίπλα σου και σου χαμογελάει με αυτό το αφοπλιστικό χαμόγελό του και σου λέει με φωνή που τρέμει «Μου έλειψες» και μένεις εσύ μαλάκας να αναρωτιέσαι ποια υπερφυσική δύναμη σας ενώνει εσάς τους δυο.
Έτσι μαζί αναπληρώνετε τις χαμένες ώρες που ζήσατε μακριά. Κλεισμένοι στο σπίτι χωρίς να νοιάζεστε για τους άλλους. Υπάρχεις μόνο εσύ, αυτός κι ο έρωτάς σας. Να τρελαίνεται με τα χάδια σου κι εσύ να ανατριχιάζεις ολόκληρη μόνο και μόνο νιώθοντας την ανάσα του στο λαιμό σου.
Κάπως έτσι μακριά απ’ τη ρουτίνα και τους καιρούς που αλλάζουν, ζείτε τον έρωτά σας κι όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Απολαμβάνετε αυτό που έχετε τώρα χωρίς να σκέπτεστε το μετά. Απλά ζείτε τη στιγμή κι αυτό είναι που κάνει τη σχέση σας τόσο ξεχωριστή.
Το ότι είστε τόσο διαφορετικοί μα ταυτόχρονα τόσο ίδιοι.
Επιμέλεια Κειμένου Λουκίας Χριστοδούλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Λουκία Χριστοδούλου
