Άπειρες φορές έρχονται βράδια που απλώς γουστάρεις να κλειδωθείς μέσα στο σπίτι και να μη βγεις έξω για κανένα λόγο. Απλά να φορέσεις τις πιτζάμες σου να τυλιχτείς με μία κουβέρτα και να λιώσεις παρακολουθώντας την αγαπημένη σου σειρά. Ναι, την έχεις δει περίπου χίλιες φορές, αλλά δε θα σε χαλούσαν άλλες τόσες.
Πάνω που έχεις φορέσει τις πιτζάμες σου, έχεις κάνει κάτι ζεστό να πιες και κουκουλώθηκες στην κουβέρτα, ακούς ένα σπαστικό ήχο να σου χαλάει όλη την ηρεμία. Το κινητό, μάλιστα. Κοιτάς την οθόνη και βλέπεις το όνομα «Αγγελική» . Φοβάσαι να απαντήσεις την κλήση της διότι γνωρίζεις εξαρχής τα λόγια της. Παρ’ όλα αυτά απαντάς κι όλοι γνωρίζουμε τη συνέχεια. «Έλα να βγούμε για ένα χαλαρό ποτάκι, μην ανησυχείς δε θα ξεφτιλιστούμε. Θα είναι η Μαρία, η Στέλλα…» κι ο κατάλογος με τα ονόματα από τις κολλητές σου είναι ατελείωτος.
Εσύ ακάθεκτη να στηρίζεις την άποψή σου. Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις όρεξη να τρέχεις πανικόβλητη να βρίσκεις ρούχα τελευταία στιγμή και δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το πώς θα μπορούσες να φτιάξεις το μαλλί σου μιας κι έχει φρεζάρει.
Κάπου εκεί η φίλη σου καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να πας, με απογοήτευση αποφασίζει πως είναι ανώφελο να σε παρακαλάει, και κάπως έτσι άδοξα κλείνετε το τηλέφωνο. Μέτα από δέκα λεπτά κι αφού έχεις ήδη ξεκινήσει το πρώτο επεισόδιο σκέφτεσαι αν θες όντως να μείνεις σπίτι και κάπου εκεί λες: «Ας πάω, δεν έχω να χάσω και κάτι.»
Να που ξεκινάς και τρέχεις σαν τρελή για να μην αργήσεις. Φτιάξε μαλλιά, βρες ρούχα, φόρεσε σωστά το ρουζ, τη μάσκαρα κι όλα αυτά που φοράνε οι γυναίκες. Η νύχτα σας εξελίσσεται σε ό,τι πιο ωραίο έχετε ζήσει μέχρι στιγμής. Σίγουρα το ποτάκι δεν ήτανε χαλαρό, σίγουρα ξεφτιλιστήκατε όλες σας και την επομένη μέρα μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες ότι θα βγεις. Κι όταν θα δεις τα κορίτσια σου και πλέον θα είστε ξεμέθυστες και νηφάλιες, θα κάνετε τον απολογισμό της προηγούμενης βραδιάς.
Κάπως έτσι θα καταλάβεις ότι δε θα τις άλλαζες για κανένα λόγο. Τότε ξαφνικά θα κάνετε αναδρομή στα παλιά σας καλά και κακά μεθύσια. Θυμάστε ιστορίες απ’ το Λύκειο που το παίζατε όλο «μαγκιά» και στα 3 ποτά ήσασταν όλες τύφλα. Εσύ θα θυμηθείς τη μέρα που ρίξατε το γέλιο της αρκούδας όταν μια φίλη σας ξέρασε από ένα σφηνάκι και μόνο. Στιγμές καλές, γλύκες, όμορφες, ξεχωριστές κι όχι μόνο.
Άσχετοι και σοβαροί τσακωμοί που εκείνον τον καιρό ήτανε το πιο σοβαρό θέμα που υπήρχε στον πλανήτη Γη κι απλά τώρα στη θύμησή τους γελάτε μέχρι δακρύων και αποκαλείτε τους εαυτούς σας «χαζούς».
Λένε ότι οι φίλοι είναι η δεύτερη οικογένεια μας που την επιλέγουμε μόνοι μας. Είσαι τυχερή που έχεις τέτοιους φίλους κι είμαι σίγουρη ότι αν σου δίνανε την ευκαιρία να αλλάξεις τους φίλους σου δε θα το έκανες για κανένα λόγο. Ας μην τους βλέπεις καθημερινά κι ας μην μιλάτε επί μονίμου βάσεως.
Πάντα θα είναι εκεί για ‘σένα όπως θα είσαι κι εσύ κοντά σε αυτούς ανά πάσα στιγμή. Δε σε νοιάζει πού θα πάτε διακοπές τα Χριστούγεννα ή το καλοκαίρι· το μόνο που σε νοιάζει είναι να είσαι μαζί τους. Την πιο μεγάλη διαδρομή, όμως, την διανύετε μαζί. Στο ταξίδι της ζωής τους έχεις δίπλα σου κι αυτοί είναι οι καλύτεροι συνεπιβάτες που θα μπορούσες να έχεις.
Ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου θυμίζουν πώς να γελάς και πώς να σηκώνεσαι στα πόδια σου ή θα σε σηκώνουν οι ίδιοι όταν πέφτεις. Αυτούς τους ανθρώπους να τους αγαπάς πιο πολύ κι από το «εγώ» σου. Να τους αγαπάς πιο πολύ γιατί σε κάνουν να γελάς, είναι εκεί όταν κλαις, σε ακούνε όταν κάτι σε προβληματίζει.
Να τους κρατάς κοντά αυτούς τους ανθρώπους κι αν υπάρχουν τέτοιοι στη ζωή σου, τότε είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτή τη «δεύτερη οικογένεια» . Γιατί σε τελική ανάλυση, σημασία δεν έχει το ταξίδι, αλλά ο συνοδοιπόρος.
Επιμέλεια Κειμένου Λουκίας Χριστοδούλου: Πωλίνα Πανέρη.
Συντάκτης: Λουκία Χριστοδούλου
