Σχετικό κι ανάλογο, το πόσα πρέπει να μαθαίνουμε για το ερωτικό παρελθόν του άλλου και ταυτόχρονα σε τι βαθμό θα ανοιχτούμε και εμείς οι ίδιοι για αυτό το θέμα. Ιδανικά, οι προηγούμενοι δεσμοί οφείλουν να παραμένουν πίσω και να αρχειοθετούνται στα κουτιά των απόρρητων προσωπικών εμπειριών. Ειδικότερα στη φάση της αρχικής γνωριμίας, κρίνονται προτιμότεροι οι λεπτοί χειρισμοί καθ’ ότι κυριαρχεί η άγνοια και είναι πολύ εύκολο να παρεξηγηθούν τα λεγόμενα και να θεωρηθούν κάποιες καταστάσεις μη ξεπερασμένες.
Στην πορεία του χρόνου και καθώς αναπτύσσεται η σχέση καθίσταται αναπόφευκτη η συζήτηση των παρελθοντικών εμπειριών. Είναι ένα στάδιο βαθύτερης σύνδεσης με την προσωπικότητα του άλλου καθώς και μέσο κατανόησης των ερεθισμάτων που συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του χαρακτήρα του. Συνήθως οι πιο κτητικοί χαρακτήρες δε θέλουν να μαθαίνουν πολλά ενώ οι πιο περίεργοι αποζητούν λεπτομέρειες. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που έπαθαν κι έμαθαν, είτε επειδή μοιράστηκαν παραπάνω πληροφορίες από όσες έπρεπε, είτε διότι δέχτηκαν περισσότερες από όσες επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα όμως ήταν κοινό: Ανασφάλεια. Αυτό συνήθως νιώθει κάποιος όταν ακούει τον σύντροφό του να περιγράφει συνεχώς τους παλιούς του έρωτες. Ο βαθμός της ανασφάλειας καθορίζεται από 2 παράγοντες: το πόσο κολλημένος είσαι με τον άλλον και το πόσο περιγραφικός γίνεται.
Αν εντρυφήσουμε στον δεύτερο παράγοντα μπορούμε να παρατηρήσουμε πολλά για τον εσωτερικό του κόσμο. Η συχνότητα αναφοράς μπορεί να μαρτυρά μια πληγή ή ένα τραυματικό γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αφήσει πίσω ή ίσως να δείχνει τη διάθεσή του για πρόκληση αντίδρασης και ζήλιας. Ο διαχωρισμός αυτών των δύο θα επιτευχθεί με την επισκόπηση του τρόπου ομιλίας του. Σε καμία περίπτωση δεν κρίνεται θετική η περιγραφή στις δύο άκρες. Είτε με άριστα λόγια δηλαδή, είτε με τα χειρότερα. Ο άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του, σέβεται τις επιλογές του και συνεπώς εκτιμά τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του και υπήρξαν κάποτε προτεραιότητα. Εξάλλου ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που καίει αυτόν που το διατηρεί και όχι το πρόσωπο που τον δημιούργησε.
Στα περισσότερα είδη χωρισμών ευθύνονται και οι δύο. Είναι σημαντικό να αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και να μην καταλογίζουμε όλα τα βάρη στον άλλον. Εντοπίζοντας αυτό το στοιχείο στον σύντροφό μας αντιλαμβανόμαστε την συναισθηματική ωριμότητα που έχει αναπτύξει καθώς και το επίπεδο αυτοεκτίμησής του. Ο άνθρωπος που αναφέρεται με τα χειρότερα λόγια για όλους τους προηγούμενους δεσμούς του πιθανόν να κάνει το ίδιο και σε σένα κάποτε. Είναι σαν εκείνον τον φίλο που κατακρίνει πικρόχολα μπροστά σου όλους τους υπόλοιπους φίλους του. Ξέρεις ότι θα σχολιάζει κι εσένα αντίστοιχα.
Πότε όμως θα πρέπει να σε ανησυχεί η κατάσταση; Σίγουρα όταν μπαίνει σε διαδικασία σύγκρισης κι όταν επιμένει να αναλύει το παρελθόν επανειλημμένα. Ακόμα και αν η σύγκριση είναι υπέρ σου, δεν είναι στην πραγματικότητα θετική. Σε κανέναν δεν αξίζει να γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού και να νιώθει αβεβαιότητα. Επιπλέον, τα εξαιρετικά καλά και επιδοκιμαστικά σχόλια μπορεί να δημιουργήσουν δεύτερες σκέψεις. Δεύτερες σκέψεις επειδή κανείς δε θέλει να ακούει πόσο καλός ήταν ο πρώην, ειδικά για μικροπράγματα που δε θα έπρεπε να θυμάται- πόσο μάλλον να ξέρεις εσύ.
Σε γενικές γραμμές, το παρελθόν μπορεί να αντανακλά την ψυχοσύνθεση του άλλου και να γνωρίζεις λίγο καλύτερα τον τρόπο που αντιδρά και χειρίζεται καταστάσεις, αλλά κατά κύριο λόγο οφείλει να παραμένει πίσω και να σκαλίζεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρέπει πρώτα να είμαστε συμφιλιωμένοι με τη μοναξιά μας για να αποδώσουμε σε μία σχέση και δεν αποτελεί λάθος να απαιτούμε το ίδιο και από τον εν δυνάμει σύντροφό μας. Αναμφισβήτητα, χρειάζεται να είμαστε στήριγμα αλλά όχι το μόνιμο μαξιλάρι που θα σκουπίζει διαρκώς τα δάκρυα του προηγούμενου έρωτα.
Συντάκτης: Ιωάννα Μ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
